Λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα Ωδεία για τη νέα χρονιά ο Δήμαρχος Ν. Ιωνίας κάλεσε τους καθηγητές του Ωδείου  για να τους ανακοινώσει ότι η έγκριση των συμβάσεων τους απορρίφθηκε από την Περιφέρεια και μόνη λύση για να συνεχίσουν το επόμενο τρίμηνο είναι η ένταξη τους σε μια αναπτυξιακή εταιρεία (Εύδημος) στην οποία συμμετέχει και ο Δήμος Ν. Ιωνίας.

Μάλιστα αυτός που ευθύνεται για τη μη έγκριση των συμβάσεων, έφτασε στο σημείο να εκβιάσει τους καθηγητές λέγοντας ότι αν δε δεχτούν την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των εργασιακών τους σχέσεων και δικαιωμάτων, θα προσλάβει άλλους καθηγητές για να μην αφήσει τους μαθητές χωρίς καθηγητές!!!

Χαιρετίζουμε τη στάση των εργαζομένων του Δημοτικού Ωδείου Ν. Ιωνίας που αρνήθηκαν τον εκβιασμό του Δημάρχου και καλούμε όλους τους συναδέλφους να στηρίξουν τον αγώνα τους για σταθερές εργασιακές σχέσεις.

Καλούμε σε επαγρύπνηση όλους τους εργαζόμενους στα Δημοτικά Ωδεία απέναντι σε προσπάθειες Δημάρχων, όπως ο παραπάνω, για να καταργήσουν τα δικαιώματα μας και να χτυπήσουν τη λειτουργία των Δημοτικών Ωδείων.

Αυτές οι επιθέσεις στα δικαιώματα μας δεν μπορούν να απαντηθούν ατομικά. Γι’ αυτό καλούμε όσους συναδέλφους έχουν αντίστοιχα προβλήματα να ενημερώσουν άμεσα το Σωματείο.

Η Σαντορίνη αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο με εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως και  τεράστια κέρδη για τους τουριστικούς ομίλους που παίρνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των εσόδων στο νησί.

Άραγε αυτός ο πακτωλός χρημάτων που εισρέει,  τι δυνατότητες δίνει για μια καλύτερη ζωή για τους μόνιμους κατοίκους του νησιού;

Απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει η αρνητική εξέλιξη του κλεισίματος του Παραρτήματος του Εθνικού Ωδείου του νησιού που παρείχε μουσική Εκπαίδευση σε 100 περίπου νέα παιδιά στη Σαντορίνη. Ο λόγος που οδήγησε σε αυτή την εξέλιξη είναι ότι ο ιδιοκτήτης του κτηρίου που στέγαζε το Ωδείο δε θα συνεχίσει την μίσθωση του  στο Ωδείο, λόγω του ότι έχει δυνατότητα για τουριστική αξιοποίηση του με πολύ υψηλότερο τίμημα.

Αποτέλεσμα της τεράστιας τουριστικής ανάπτυξης, είναι η απώλεια της δυνατότητας για 100 σπουδαστές μουσικής να συνεχίσουν τις σπουδές τους και για αρκετούς συναδέλφους που δίδασκαν στο συγκεκριμένο Ωδείο να μένουν άνεργοι, λίγες μέρες πριν την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς.

Η ευθύνη της Δημοτικής Αρχής του νησιού, αλλά και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου είναι μεγάλες. Τους καλούμε να κινηθούν άμεσα ώστε να βρεθεί κατάλληλος χώρος για να συνεχίσουν τα παιδιά στη Σαντορίνη τις σπουδές τους.

Αντίστοιχα μεγάλη είναι η ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού και της Κυβέρνησης για την ανυπαρξία ενός Δημόσιου συστήματος μουσικής Εκπαίδευσης δικτυωμένου  σε όλη την Ελλάδα, που να ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Σήμερα μιλάμε για ένα σχεδόν αποκλειστικά ιδιωτικό σύστημα Εκπαίδευσης που στερεί τη δυνατότητα των μουσικών σπουδών σε πολλούς νέους.

Η περίπτωση του Ωδείου στη Σαντορίνη δεν είναι μεμονωμένη. Πριν λίγους μήνες ανακοινώθηκε η διακοπή λειτουργίας του «Ορφείου» στην Αθήνα σα συνέπεια της τουριστικής ανάπτυξης στην Πρωτεύουσα. Αντίστοιχα το ιστορικό κτήριο του Εθνικού Ωδείου στο κέντρο της Αθήνας, στο οποίο σπούδασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών, θα γίνει ξενοδοχείο. Θυμίζουμε τη συμμετοχή μας σε κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο δύο ιστορικών Κινηματογράφων της Αθήνας (Ιντεάλ, Άστορ) για να γίνουν ξενοδοχεία.  

Απέναντι σε αυτή την πολιτική που μετρά τα πάντα με βάση το κέρδος,  διεκδικούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και παλεύουμε μαζί με γονείς και σπουδαστές για σύγχρονές σπουδές μουσικής μέσα από ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας.

Αναμένουμε τη Δημοτική Αρχή της Σαντορίνης να αναλάβει τις ευθύνες της μαζί με την Περιφέρεια, για να βρεθεί άμεση λύση για τη συνέχιση των σπουδών των 100 κατοίκων του νησιού πριν την έναρξη της νέας Εκπαιδευτικής χρονιάς.

Το παρακάτω κείμενο μας έστειλε ο συνάδελφος Χρήστος Κολοβός.

“Κηδεύτηκε προχτές Τετάρτη, 21 Αυγούστου, από το κοιμητήριο Χαλανδρίου, ο αιωνόβιος Ζακυνθινός Μαέστρος και σολίστ τρομπονιού, ο τελευταίος ίσως της γενιάς του, Διονύσιος Πυλαρινός (γεν. 1925). Ο Νιόνιος για τους συνομίληκούς του ή κύριος Σάκης για την επόμενη γενιά και για μένα, που από πολύ μικρός τον συναναστρεφόμουν ένεκα οικογενειακής φιλίας. Κάποιος άγνωστος ίσως μουσικός, με γνωστό επίθετο όμως για τους νέους συναδέρφους της εποχής μας, γενάρχης δυο διαπρεπών υιών σολίστ του ιδίου οργάνου και μαέστρων, όπως ο ίδιος. Πατέρας των Ανδρέα και Ραφαέλλου. Σύντροφος δε αχώριστος της Μαγδαληνής.

Ο κύριος Σάκης, πέθανε στις 16 Αυγούστου πλήρης ημερών και αγώνων για καλύτερες συνθήκες εργασίας των πνευστών κυρίως μουσικών μαζί με τον συντοπίτη του συνάδερφο, κομμουνιστή συνθέτη και επίσης σολίστ τρομπονιού, Αλέκο Ξένο. Το σημαντικότερο επίτευγμά τους ήταν η θεσμοθέτηση επί Κωστή Μπαστιά (αρχές του ’60), των διπλών κορυφαίων στην Ορχήστρα της Λυρικής, τότε που επί δεκαετίες (μέχρι τα μέσα του ’80 περίπου) έπαιζαν και διπλές παραστάσεις (1^η στις 17.00 και 2^η στις 20.30), κάνοντας 9 σέρβις την εβδομάδα, δουλεύοντας σαν σκλάβοι, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν.

Ο Μαέστρος μας, αν και σπούδασε στη γενέτειρά του, όπως μας πληροφορεί ο επίσης Ζακυνθινός Τάκης Καλογερόπουλος στο Λεξικό του της Ελληνικής Μουσικής, τον συναντάμε σε ηλικία 7 χρ. στη Φιλαρμονική Φιλιατρών, που είχε βρεθεί για λόγους οικογενειακούς, να μελετά ευφώνιο με τον Επτανήσιο υπαρχιμουσικό Ν. Αρβανιτάκη. Από τα 14 του, διδάσκεται στη Ζάκυνθο από τον Πήλικα ευφώνιο και τρομπόνι και στα 17 του έρχεται πρώτος στις εξετάσεις της Στρατιωτικής Μουσικής Φρουράς Αθηνών. Αργότερα σπουδάζει στο ΚΩΘ με τον Βακαλόπουλο Ανώτερα Θεωρητικά αποφοιτώντας από τις τάξεις αρμονίας, ενοργάνωσης, αντίστιξης και φούγκας. Απεφοίτησε δε και από την τάξη της διεύθυνσης μπάντας. Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε στην Στρατιωτική Μουσική του Γ’ Σώματος Στρατού μετατεθείς, κάνοντας τον Ζακυνθινό μας εθνικό βάρδο Διονύσιο Βισβάρδη, να αναγνωρίσει το ταλέντο του και να τον συμβουλέψει να μεταβεί στην Μουσική Ακαδημία της Αγ. Καικιλίας της Ρώμης προς τελειοποίηση στο όργανο και τη διεύθυνση ορχήστρας, στην τάξη του διάσημου παιδαγωγού μαέστρου, Franco Ferrara.

Επί 30ετία περίπου διετέλεσε πρώτο τρομπόνι στην Ορχήστρα της Λυρικής και της ΚΟΑ, φέροντας τον τιμητικό τίτλο κατόπιν διαγωνισμών προαγωγών του «αρχικορυφαίου»! Την νεανική του 3^η δεκαετία 1945-55, υπηρέτησε στην Στρατιωτική Μουσική.

Ο Πυλαρινός, ηχογράφησε για την Ελληνική Ραδιοφωνία αρκετά ρεσιτάλ, ενώ διηύθυνε από τα 1976-77 πολλές παραστάσεις όπερας και οπερέττας στην Λυρική μεταξύ των οποίων «ο Βαφτιστικός», «η Νυχτερίδα», «Απάχηδες των Αθηνών» κ.ά. και πλήθος ορχηστρών «ιντέρνο», δηλ. πίσω από την σκηνή. Ηχογράφησε επίσης ως μαέστρος και με την Ορχ. Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ επί 8ετία, ενώ δίδαξε δεκάδες μετέπειτα μουσικούς τρομπόνι, τούμπα και αλτικόρνο για 20 έτη στο Ελληνικό Ωδείο. Μετέσχε ακόμη σε πάμπολλες επιτροπές διαφόρων διαγωνισμών τόσο των Κρατικών Ορχηστρών, όσο και των Νέων της Μεσογείου και της ΕΟΚ.

Δυο χαρακτηριστικά σοφά λόγια του κυρίου Σάκη ήταν οι φράσεις: α) «θέλει τουπέ η θέση αυτή», εννοώντας την συνεχή μελέτη, την αριστεία, τον σεβασμό και εντός και εκτός Ορχήστρας, το ευπρεπές ένδυμα, μιας που ο μουσικός είναι πρωτίστως Καλλιτέχνης, μια ανώτερη, ιδιαίτερη φύση δηλ. ψυχή τε και πνεύματι που πρέπει να εμπνέει τον σεβασμό όλων και β) «πρέπει να ξέρεις ποιος καθόταν στην ίδια καρέκλα πριν από σένα». Δηλ. να γνωρίζουμε οι νέοι την ιστορία μας, γιατί για τις Ορχήστρες μας δόθηκαν αιματηροί αγώνες για να ιδρυθούν, να εγκαθιδρυθούν, να προοδεύσουν και να φτάσουν «όρθιες» ως τις μέρες μας.

Η συγκίνησή του πάντα ήταν μεγάλη, σαν σού έδειχνε από το πορτοφόλι του την φωτογραφία από την τάφρο της Ορχήστρας της Λυρικής με αυτόν κορυφαίο και δίπλα του τους δυο γιούς του καμαρώνοντας. Όλοι μαζί οι «τρεις άριστοι… Πυλαρινοί», όπως κάποτε έγραψε η Καίτη Ρωμανού, ακούγοντάς τους να παίζουν στον Μουσικό Αύγουστο του Ηρακλείου επί Χατζιδάκι (1981), ιταλικά μαδριγάλια και Γάλλους Αναγεννησιακούς, αλλά και όταν τον συναντούσες σε κάποια συναυλία καλοντυμένο, ατσαλάκωτο με την ωραία του γραβάτα, το μαντήλι στο πέτο, το γιλέκο του και το καφέ τσαντάκι περασμένο στο αριστερό χέρι και τον προσφωνούσες: «Μαέστρο μου» κι εκείνος ανταπόδιδε με γέλιο και μπρίο: «γεια σου πουλάκι μου» λόγια γεμάτα τρυφερότητα, σπιρτάδα, περηφάνια, αλλά και αυστηρότητα μαζί”.

Καλλιθέα-Αθήνα, 22/8/2024

Δρ Χρήστος Ηλ. Κολοβός, Αρχιμουσικός

“Προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Θεατρικού Ομίλου Ερμιονίδας

Επανερχόμαστε στο ζήτημα που έχει προκύψει με τον Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας. Ύστερα από την τελευταία ανακοίνωσή μας όπου καταγγείλαμε την αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εξόφληση δεδουλευμένων προς συναδέλφους μας που συμμετείχαν σε παραγωγές του Ομίλου και την δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση, το Δ.Σ. του Θ.Ο.Ε. δεσμεύτηκε με δημόσια ανακοίνωσή του να εξοφλήσει άμεσα τα δεδουλευμένα που χρωστάει.

Όμως στην συνέχεια ο Θ.Ο.Ε. αντί να επικοινωνήσει απευθείας με τους συναδέλφους για την άμεση εξόφληση, ανέθεσε την υπόθεση σε δικηγόρο, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο προσκομμάτων και καθυστερήσεων με αποτέλεσμα, ένα σχεδόν μήνα μετά να μην έχει κλείσει ακόμα το ζήτημα. Μάλιστα πρόσφατα λάβαμε μήνυμα από την δικηγόρο του Θ.Ο.Ε. η οποία ζητάει από τον Π.Μ.Σ. τα mail των συναδέλφων προκειμένου όπως λέει να τους αποστείλει απευθείας την εξωδικαστική πρόταση επίλυσης της διαφοράς. Από την επιστολή αυτή προκύπτουν δυο ζητήματα:

1) Για ποιον λόγο ζητάει από τον Π.Μ.Σ. τα στοιχεία επικοινωνίας ενώ έχει απευθείας επικοινωνία με τους συναδέλφους;  ο Θ.Ο.Ε. δεν έχει τα στοιχεία επικοινωνίας των συναδέλφων; Γιατί δεν τα ζήτησε από την πρώτη στιγμή αλλά έναν ολόκληρο μήνα από την στιγμή που ανέλαβε την υπόθεση;

2) Μας προβληματίζει η διατύπωση για “εξωδικαστική πρόταση επίλυσης της διαφοράς”. Δεν υπάρχει καμία διαφορά που πρέπει να επιλυθεί εξωδικαστικά ή δικαστικά. Υπάρχουν οφειλές από τον Θ.Ο.Ε. προς τους συναδέλφους μας, οφειλές αναγνωρισμένες από τον Θ.Ο.Ε. και το ζητούμενο είναι η άμεση εξόφλησή τους. Πρόκειται για ζήτημα που εάν υπάρχει καλή θέληση μπορούσε να λυθεί σε άμεση συνεννόηση με τους συναδέλφους. Όμως από πλευράς Θ.Ο.Ε. η υπόθεση είχε «τεθεί στο αρχείο» εδώ και πέντε χρόνια και μόνο ύστερα από την καταγγελία του Π.Μ.Σ. ξεκίνησαν ενέργειες.

Σοβαρή πλευρά της υπόθεσης αποτελεί η ζημιά που έγινε σε μουσικό όργανο (πιάνο) που παραχωρήθηκε στον Θ.Ο.Ε. για συναυλία κλασσικής μουσικής. Καθώς το πιάνο έπρεπε να επισκευαστεί άμεσα και να επιστραφεί στην ιδιοκτήτριά του, συνάδελφος μας προσφέρθηκε να μεσολαβήσει πληρώνοντας από την τσέπη του 250 ευρώ για το κόστος επισκευής, θεωρώντας καλόπιστα πως θα πάρει αυτά τα λεφτά από τον Θ.Ο.Ε. Και ενώ το λογικό και αναμενόμενο θα ήταν να εκτιμηθεί η προσφορά τόσο της συναδέλφου που παραχώρησε το πιάνο όσο και του συναδέλφου που πήρε πάνω του την ευθύνη της άμεσης επισκευής του οργάνου, ο Θ.Ο.Ε. προσπαθεί να αποφύγει την ευθύνη του καλυπτόμενος πίσω από το επιχείρημα πως δεν προβλεπόταν τέτοιος όρος στην συμφωνία. Άραγε με βάση αυτή την λογική θα ήταν σωστό και δίκαιο να επιστραφεί το όργανο σπασμένο ή επωμιστεί κάποιος τρίτος το κόστος επισκευής του;

Κατά την γνώμη μας από τον τρόπο χειρισμού τέτοιων ζητημάτων προκύπτει το κατά πόσο είναι αξιόπιστος ή όχι ένας φορέας. Καλούμε τον Θ.Ο.Ε. να εξοφλήσει άμεσα τα δεδουλευμένα προς τους συναδέλφους μας καθώς και να αναλάβει το κόστος επισκευής του πιάνου που παραχωρήθηκε για δική του εκδήλωση.”

έφυγε από τη ζωή μετά από την άνιση μάχη του με την επάρατη νόσο, την Πέμπτη 8 Αυγούστου σε ηλικία 67 ετών.

Πάνω από 50 χρόνια καλλιτέχνης, μουσικός που έπαιζε πολλά όργανα. Διατηρούσε στούντιο όπου πολλοί καλλιτέχνες ηχογραφούσαν εκεί.

Ο Βασίλης ήταν πολυτάλαντος, πάντα χαμογελαστός και με ανήσυχο μυαλό που παράλληλα με την μουσική ήταν και σπουδαίος ζωγράφος.

Η Εξόδιος Ακολουθία του αγαπητού συναδέλφου μας, θα τελεστεί την Τρίτη 13/8 στις 12 το μεσημέρι στο νεκροταφείο Αμαρουσίου.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.