Το Σάββατο 10 Μαΐου εργαζόμενοι της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων και πολίτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής.

Η Φιλαρμονική του Δήμου συμμετείχε στο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Φιλαρμονικών που πραγματοποιούνταν στο κέντρο της Αθήνας. Ολοκληρώνοντας τη συμμετοχή της στη Πλατεία Συντάγματος και αναμένοντας το Υπηρεσιακό λεωφορείο, αστυνομικός που εκτελούσε υπηρεσία στο συγκεκριμένο σημείο επενέβη αποτρέποντας επιθετικά την επιβίβαση των εργαζομένων στο υπηρεσιακό όχημα. Όταν συνάδελφος συνδικαλιστής του Σωματείου της Φιλαρμονικής αντέδρασε λεκτικά στην παραπάνω συμπεριφορά, ο αστυνομικός κινήθηκε απειλητικά προς τον συνάδελφο και επιχείρησε τη βίαιη σύλληψή του. Στο σημείο έσπευσαν πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις που προσπάθησαν με βίαιο τρόπο να προσαγάγουν το μουσικό ο οποίος βρισκόταν εκείνη την ώρα σε εργασία με τη στολή της δουλειάς!!! Οι εργαζόμενοι της Φιλαρμονικής και δεκάδες διερχόμενοι πολίτες στάθηκαν στο πλευρό του εργαζόμενου, απέναντι στην κρατική επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη» με πρακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές.

Το περιστατικό αυτό δείχνει καθαρά ότι η προσπάθεια της όξυνσης της κρατικής καταστολής δεν αφήνει κανέναν εκτός. Είναι αισιόδοξο ότι αυτή η προσπάθεια τρομοκράτησης αποκρούστηκε από τους δεκάδες συναδέλφους αλλά και δεκάδες περαστικούς πολίτες που παρενέβησαν στην πρωτοφανή δίωξη.

Καταγγέλλουμε την Κυβέρνηση και την ηγεσία της Αστυνομίας για τις απαράδεκτες αυτές πρακτικές, να σέρνονται στο αστυνομικό τμήμα εργαζόμενοι εν ώρα εργασίας για ασήμαντη αφορμή.

Απέναντι στην κρατική καταστολή η μόνη αποτελεσματική απάντηση είναι η συλλογική αντίσταση των εργαζομένων και της κοινωνίας όπως φάνηκε και στο πρωτοφανές αυτό περιστατικό του Σαββάτου στο Σύνταγμα.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ (Π.Μ.Σ.)

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ Δ.ΑΘΗΝΑΙΩΝ (ΣΥ.Μ.Φ.Π.Ο.Δ.Α.)

Στις 24 Μάη ημέρα Σάββατο, το ΠΑΜΕ έχει προγραμματίσει εθελοντική αιμοδοσία η οποία θα πραγματοποιηθεί όπως πάντα στο ΠΑΜΕ (Αγ. Φιλοθέης 5 Β) στην αίθουσα εμποροϋπαλλήλων. Οι ώρες αιμοδοσίας θα είναι 9.00 – 14.00.
Οι ανάγκες που προκύπτουν είναι πολλές, η αιμοδοσία στις 24 Μάη πρέπει να ξεπεράσει τις προσδοκίες μας σε προσέλευση και προσφορά αίματος. Η μη ύπαρξη αποθεμάτων αίματος στο Ε.ΚΕ.Α., η έξαρση των ιώσεων, τα ανεπαρκή μέτρα της Κυβέρνησης για την υγεία και περίθαλψη, η θλιβερή εικόνα του συστήματος Υγείας, οι αυξημένες ανάγκες για αίμα ιδιαίτερα των ατόμων με μεσογειακή αναιμία, κάνουν αναγκαία τη μαζική συμμετοχή μας στην εθελοντική αιμοδοσία του ΠΑΜΕ το Σάββατο 24 Μάη 2025. Το αίμα που σε κάθε αιμοδοσία συγκεντρώνεται, διατίθεται για τις ανάγκες των σωματείων.

Ο αιμοδότης ο οποίος προσφέρει λίγο από το αίμα του και λίγο από το χρόνο του, πρέπει να γνωρίζει τα παρακάτω και να πάρει στοιχειώδεις προφυλάξεις ώστε να μπορεί να δώσει αίμα. Αίμα μπορούν να δώσουν όσοι είναι 18 – 65 ετών, χωρίς κάποιο σοβαρό ή χρόνιο πρόβλημα υγείας.

Ο αιμοδότης θα πρέπει να έχει πιει αρκετά υγρά (νερό, χυμούς), να έχει πάρει ένα ελαφρύ γεύμα πριν την αιμοδοσία, κατά προτίμηση 3-4 ώρες πριν, να έχει κοιμηθεί τουλάχιστον 5 ώρες και να μην έχει καταναλώσει αλκοόλ την προηγούμενη μέρα.

Κατά την αιμοδοσία οι αιμοδότες χρειάζεται να αναφέρουν τυχόν ασθένειες και φάρμακα που λαμβάνουν στον γιατρό της αιμοδοσίας.

Εάν έχει κάνει τατουάζ να έχουν παρέλθει 4 μήνες.

Οι γυναίκες να μην αιμοδοτήσουν κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως ή εγκυμοσύνης.

Να έχει μεσολαβήσει διάστημα τουλάχιστον 3 μηνών από την προηγούμενη αιμοδοσία.

Η είσοδος των αιμοδοτών στα κτήριο και την αίθουσα αιμοδοσίας, θα γίνεται με τη διασφάλιση όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας.

Να μην έχει ταξιδέψει τους τελευταίους 2 μήνες πουθενά στο εξωτερικό.

Οι αιμοδότες θα πρέπει να έχουν μαζί τους ΑΜΚΑ και ταυτότητα ή διαβατήριο.

Οι αιμοδότες που εργάζονται στον Δημόσιο τομέα δικαιούται άδεια δύο ημερών από την εργασία τους, ενώ στον ιδιωτικό τομέα, σύμφωνα με τον Ν. 4554/2018, δικαιούνται άδεια με αποδοχές μόνο τη μέρα αιμοδοσίας.

Όποιος έχει περάσει κορονοϊό και θεραπεύτηκε μπορεί να δώσει αίμα.

Συνάδελφοι, η προσπάθειά μας να διατηρούμε τράπεζα αίματος για τις ανάγκες όλων μας, χρειάζεται στήριξη με σταθερή κάλυψη.

Η Εθελοντική αιμοδοσία είναι ένας ακόμα αγώνας για τη ζωή.

Εκφράζει τα συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του. Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα 12 Μαΐου στις 11 το πρωί στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών, στο Μετς.
Ο Βασίλης Δρογκάρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ακορντεόν στο Ελληνικό Ωδείο και ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Νίκος Σκαλκώτας. Από το 1983 εργάστηκε ως επαγγελματίας μουσικός, συνεργαζόμενος με μεγάλο αριθμό γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών κι έχοντας εκτενή δισκογραφία. Από το 1994 ήταν μόνιμος συνεργάτης του συνθέτη και μαέστρου Σταύρου Ξαρχάκου τόσο ως ιδιώτης μουσικός, όσο και ως μέλος της ΚΟΕΜ. Συνεργάστηκε επίσης, με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Το 2003 έγραψε (μαζί με τον Μανόλη Πάππο) τη μουσική και τα τραγούδια του δίσκου ”Αιγαίο”, που ήταν παραγγελία της ΝΕΤ. Το 2014 δημιούργησε (μαζί με τους Βασιλική Μαζαράκη, Κώστα Παπακωστόπουλο και Θανάση Σοφρά) το κουΑRTέτο, του οποίου είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια και την ευθύνη των ενορχηστρώσεων.
Από τον μουσικό παραγωγό Αλέξη Βάκη λάβαμε το παραπάνω αυτοβιογραφικό κείμενο του Βασίλη Δρογκάρη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Δίφωνο το 2013
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΓΚΑΡΗΣ
Ακορντεόν: η αβάσταχτη μελαγχολία του ήχου
“Στη μουσική οδηγήθηκα απο παιδική περιέργεια και απ’ το θαυμασμό που έτρεφα για έναν εξάδελφό μου, το Χρήστο, που έπαιζε ακορντεόν. Το στοιχείο που μας ένωσε ήταν η βροχή, καθώς εγώ λάτρευα τις βόλτες μέσα στο μονότονο τραγούδι της κι εκείνος διάλεγε πάντα τα βροχερά απογεύματα για να παίζει.
Συναντηθήκαμε την εποχή που φύτρωνε το πρώτο απαλό χνούδι πάνω απ’ τα χείλη μου και που ασφυκτιούσα μέσα σ’ έναν κυκεώνα συναισθημάτων, ανήμπορος να τα εκφράσω και να τα μοιραστώ. Δεν λέω οτι βρήκα τη λύση, αλλά ξαφνικά, στον μικρό κήπο του μυαλού μου, οι πρώτοι άγουροι καρποί μιας άγνωστης ως τότε συγκίνησης άρχισαν σιγά- σιγά να σχηματίζονται.
Τότε δίναμε εξετάσεις απ’ το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και, λόγω επιτυχίας, ο πατέρας μου είπε το ναι για την απόκτηση ενός οργάνου. Αγνοούσε όμως την τιμή του. Η ανέχεια μετέτρεψε το ναι σε όχι, αλλά ένας φιλόμουσος θείος μου προσφέρθηκε να μας δανείσει προσωρινά ένα παλιό ακορντεόν που είχε κι έτσι γράφτηκα στο Ωδείο. Ω, τι ανείπωτη ευτυχία!
Η λύσσα μου, το Ωδείο και η γενναιοδωρία του Χρήστου έφεραν γρήγορα αποτελέσματα. Τα επόμενα δύο χρόνια έπαιζα (κουτσά- στραβά) τα άπαντα των Χατζιδάκι- Ξαρχάκου και του άρτι επιτρεπόμενου Θεοδωράκη (μεταπολίτευση γαρ), όπως και τα τοπικά δημοτικά τραγούδια και βέβαια αντάρτικα. Ο θείος όμως, βασιλόφρων καθώς ήταν, μόλις έμαθε για το μίασμα του ανηψιού του, πήρε πίσω το όργανο. Ευτυχώς! Γιατί έτσι αναγκάστηκε επιτέλους ο πατέρας μου και μου πήρε ένα δικό μου.
Απο την 3η Γυμνασίου και ύστερα, και παρά τις αντιρρήσεις των δικών μου, καταστάλαξα στο οτι θα γίνω μουσικός.Ήδη είχα αρχίσει να γράφω τις πρώτες μουσικές, θεωρώντας –με κάποια αλαζονεία ίσως- και τον εαυτό μου μέρος ενός κόσμου ενιαίου και ιδανικού.
Είχα μεγάλη ευχέρεια στο να μαθαίνω τραγούδια και να γράφω μελωδίες. Και φυσικά μεγάλα όνειρα. Ωστόσο, ο ενθουσιασμός, η ανωριμότητα και η νεανική επιπολαιότητα με εμπόδιζαν να δω τις ελλείψεις και την επιδερμική προσέγγιση των πραγμάτων. Όλα αυτά κατέρρευσαν με μεγάλο θόρυβο όταν, τελειώνοντας το σχολείο, βρέθηκα στο πάλκο.
Το πάλκο (και αργότερα οι ορχήστρες, οι ηχογραφήσεις, οι συναυλίες κλπ) ήταν η βουτιά στα βαθιά. Στην αρχή πήγα να πνιγώ. Έπειτα άρχισα να επιπλέω. Και τώρα να, πάνω απο είκοσι χρόνια κολυμπάω σ’ αυτά τα σκοτεινά νερά…. Και μπορώ πια να πω με βεβαιότητα οτι το δύσκολο δεν είναι να κολυμπήσει κανείς, αλλά να μη χαθεί στη μιζέρια, στην έλλειψη αισθητικής, στη μικροπρέπεια και την ίντριγκα. Μ’ έσωσε το γεγονός πως όπου έπαιξα, έπαιξα με ψυχή και φιλότιμο. Και η σημαντικότητα ορισμένων σπάνιων ανθρώπων (επώνυμων και κυρίως ανώνυμων) που υπήρξαν για μένα πυξίδα και στη μουσική και στη ζωή.
Έγινα μουσικός απο ένστικτο και παρόρμηση. Παρέμεινα μουσικός γιατί βρήκα μια γλώσσα που ερμηνεύει τον κόσμο. Δεν εξέτασα ποτέ εις βάθος καμμία μελωδία. Δεν ανέλυσα ποτέ κανένα ποίημα. Και ποτέ δεν σκέφτηκα οτι το ηλιοβασίλεμα είναι κύματα φωτός.
Έμεινα πιστός στη θύμηση ενός βροχερού απογεύματος που, μέσα απ’ την αχλή της υγρασίας και του βρεγμένου χώματος, αναδύθηκε λεπτός και εύθραυστος ο μελαγχολικός ήχος ενός ακορντεόν”.
Αβάσταχτα μελαγχολικός…..
Και πια, πολύ μακρινός…..

ενάντια στην επικείμενη μετεγκατάσταση του σε μισθωμένο κτίριο που δεν πληροί τα κριτήρια στέγασης ενός Πανεπιστημιακού Μουσικού τμήματος, κάτι που θα υποβαθμίσει περεταίρω το επίπεδο των σπουδών τους.
Το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, όπως και όλα τα Καλλιτεχνικά τμήματα, έχει ιδιαίτερες ανάγκες ως προς τον σχεδιασμό των αιθουσών και τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό τους. Προτεραιότητα θα πρέπει να είναι μια σειρά από υποδομές όπως μεγάλες αίθουσες για τις ανάγκες των μεγάλων και μικρών Ορχηστρικών Συνόλων, ικανοποιητικός αριθμός από αίθουσες μελέτης, εξοπλισμένο στούντιο ηχογράφησης, βιβλιοθήκη, αίθουσα συναυλιών, καθώς και μια σειρά βοηθητικών χώρων, εστιατόριο και ειδική μελέτη για πρόσβαση από ΑΜΕΑ.
Η οριστική επίλυση του κτιριακού ζητήματος του τμήματος είναι αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας να τα εξασφαλίσει Δημόσια και δωρεάν, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα και βάσει εγκεκριμένης κτιριολογικής μελέτης.
Στεκόμαστε στο πλευρό των Φοιτητικών Συλλόγων που παλεύουν για Καλλιτεχνικές σπουδές αντάξιες των σύγχρονων αναγκών και του Καλλιτεχνικού έργου που ήδη παράγουν.

Ενημερώνουμε για την κινητοποίηση που οργανώνει το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την Παρασκευή 9 Μάη στις 18.30, στην είσοδο του θεάτρου της Λυρικής στο ΚΠΙΣΝ, πριν από την πρεμιέρα της παραγωγής του μπαλέτου «Χρυσή Εποχή», διαμαρτυρόμενοι για την αδιαλλαξία και τον αυταρχισμό της Διοίκησης που αφήνει το μπαλέτο (το μοναδικό τμήμα του θεάτρου) χωρίς Σύμβαση επί 4 χρόνια.
Εκφοβίζει τους εργαζόμενους για να μη διεκδικούν φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να απολύει συνάδελφο επειδή δεν αποχωρεί από το Σωματείο Σ.Ε.Ε.Λ.Σ.