Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος τιμάει την 8η Μαρτίου Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, σύμβολο του αγώνα για την ασυμβίβαστη καθημερινή πάλη για την γυναικεία ισοτιμία.
Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που αγωνίζονται απέναντι στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μονοπωλιακών ομίλων. Τις αγρότισσες που μαζί με τους άντρες τους δίνουν μάχη για να μπορούν να συνεχίσουν να καλλιεργούν την γη τους, για να μην τους την αρπάξουν οι τράπεζες. Χαιρετίζουμε τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες που κατεβαίνουν μαζικά στους δρόμους ενάντια στους νέους ταξικούς φραγμούς στο δικαίωμα στην μόρφωση που θέτει ο νόμος για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στις γυναίκες που οργανωμένα παλεύουν μέσα από τα συνδικάτα τους για σύγχρονα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Που έκαναν το βήμα να απεργήσουν στην πρόσφατη Πανελλαδική Απεργία που έδειξε στην Κυβέρνηση πως αντιπολίτευση υπάρχει και αυτή γίνεται στους δρόμους με τον λαό μπροστάρη.
Τα δικαιώματα των γυναικών δεν χωράνε στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των επιχειρηματικών ομίλων και των λόμπυ. Το μήνυμα της 8ης Μάρτη είναι ζωντανό και επίκαιρο καθώς η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών έρχεται αντιμέτωπη με νέες μορφές ανισοτιμίας και καταπίεσης στην εργασία, στην κοινωνική ζωή ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και επειδή όλες αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές ντύνονται με έναν μανδύα κάλπικου προοδευτισμού, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι σύγχρονο και προοδευτικό, τι είναι αντιδραστικό και αναχρονιστικό.
Σύγχρονο και προοδευτικό είναι το δικαίωμα στην σταθερή και μόνιμη εργασία. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η ευρωενωσιακή «ευελιξία στην εργασία» που κάνει την ζωή της εργαζόμενης γυναίκας λάστιχο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με επέκταση της αυταπασχόλησης (Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών) σε βάρος της σταθερής εργασίας, με το σύγχρονο δουλεμπόριο που ονομάζεται ενοικίαση εργαζόμενων.
Σύγχρονο και προοδευτικό είναι το δικαίωμα για 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες για συμμετοχή στην κοινωνική ζωή. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η 10-ωρη και 12-ωρη ημερήσια εργασία, το 72-ωρο, η δουλειά ήλιο με ήλιο, οι μισθοί πείνας.
Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης για το σύνολο των εργαζόμενων και ειδικότερα για τις γυναίκες με βάση την εκτίναξη του παραγόμενου πλούτου. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η εξίσωση προς τα επάνω των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, το σπρώξιμο των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης σήμερα στα 67, αύριο στα 70 και δεν έχει σταματημό.
Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η αύξηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου να οδηγεί σε καλυτέρευση της ζωής για το σύνολο της κοινωνίας και πρώτα από όλα για την εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας. Η πάλη απέναντι σε κάθε είδους διάκριση σε βάρος των γυναικών, απέναντι σε σκοταδιστικές αντιλήψεις πως ο ρόλος της γυναίκας είναι στο σπίτι, μακριά από την κοινωνική ζωή.
Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η περιφρούρηση και διεύρυνση της μητρότητας, του ιδιαίτερου ρόλου της γυναίκας στην αναπαραγωγική διαδικασία και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτόν και όχι η κατάργησή τους στο όνομα της ψευδεπίγραφης «ισότητας των φύλων» που προωθούν Ε.Ε. και κυβερνήσεις. Είναι η επέκταση του πλέγματος προστασίας της μητρότητας (άδεια κύησης, θηλασμού, αναρρωτικές κλπ) που σήμερα καλύπτει ένα ελάχιστο τμήμα των εργαζόμενων γυναικών σε τμήματα του Δημοσίου Τομέα, σε όλες τις εργαζόμενες γυναίκες.
Στην εποχή μας που όλο και μεγαλύτερα τμήματα της βαριάς χειρωνακτικής εργασίας αλλά ακόμα και λειτουργιών διανοητικής εργασίας αντικαθίστανται από την εργασία των μηχανών, προβάλλει ως αναγκαιότητα η νέα μορφή των σχέσεων των ανθρώπων προς την παραγωγή του πλούτου και επάνω σε αυτή την βάση και η σχέση των δυο φύλων.
Η ραγδαία εξέλιξη στα μέσα παραγωγής έρχεται σε αντίθεση τον κοινωνικά ξεπερασμένο τρόπο παραγωγής, και αυτό δυσκολεύει το να έρθει στην επιφάνεια το πραγματικά σύγχρονο περιεχόμενο για το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, ανάμεσα σε αυτές και των σχέσεων των δυο φύλων.
Η σκέψη μας είναι στα εκατομμύρια των γυναικών σε όλο τον κόσμο που βρίσκονται αντιμέτωπες με τις συνέπειες της ληστρικής εκμετάλλευσης των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος των λαών, με τους πολέμους, την προσφυγιά, την μετανάστευση.
Η σκέψη μας είναι στις γυναίκες και στα παιδιά της Παλαιστίνης που δολοφονούνται από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ με τις ευλογίες της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας.
Στις μετανάστριες και πρόσφυγες που φορτώνονται μαζί με τα παιδιά τους σε σαπιοκάραβα σε αναζήτηση μιας ανθρώπινης ζωής, που αντιμετωπίζουν τα κυκλώματα διακινητών, τους φράχτες, επαναπροωθήσεις, τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής (Frontex), τις απαράδεκτες συμφωνίες της Ε.Ε. για την διαχείριση του Μεταναστευτικού που καταπατούν τα στοιχειώδη δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων και οδηγούν συχνά σε τραγωδίες όπως το περσινό συγκλονιστικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.
Ο αγώνας για την απελευθέρωση της γυναίκας από την ανισοτιμία και τις διακρίσεις είναι μέρος του συνολικού αγώνα της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά, χωρίς κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις.
Σε αυτό τον αγώνα είναι η θέση όλων των γυναικών της εργατικής τάξης πλάι στους άνδρες, στον δρόμο που χάραξε η 8η Μάρτη.