“ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ”
Η Εισήγηση στη Γενική Συνέλευση η οποία ψηφίστηκε ομόφωνα.
Το Σωματείο μας αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου άνοιξε το ζήτημα των ΣΣΕ όχι στο επίπεδο της συζήτησης αλλά στο επίπεδο διαμόρφωσης ενός σχεδίου για τη διεκδίκησή τους σε κάθε χώρο. Αρχίσαμε από το χώρου του Θεάτρου όχι γιατί απασχολεί τους περισσότερους μουσικούς αλλά γιατί ήδη το ΣΕΗ είχε ανοίξει τη μάχη, πράγμα που μας διευκόλυνε γιατί είχε γίνει η απαραίτητη προεργασία, αλλά και γιατί είναι σημαντικό να ενωθούν δυνάμεις για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας μας.
Οι ΣΣΕ αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων μαζί με αυτή της κοινωνικής ασφάλισης. Η εδραίωση αυτών των κατακτήσεων δεν έγινε με μια απεργιακή μάχη σε μια χώρα σε μια ιστορική συγκυρία. Αντίθετα κατακτήθηκαν με πλήθος αγώνων μέσα σε μια μεγάλη ιστορική περίοδο περνώντας όχι μόνο μέσα από νίκες αλλά και από ήττες. Αυτό που ήταν και παραμένει καθοριστικό είναι ότι όχι μόνο δεν ταυτίζονται ποτέ τα δικαιώματα του εργοδότη και του εργαζόμενου, αλλά είναι και προϋπόθεση για την επιτυχία των στόχων της εργοδοσίας η κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Σήμερα στη χώρα μας η εργοδοσία έχει ένα πολύ ισχυρό νομικό οπλοστάσιο που της δίνει τη δυνατότητα να έχει καταργήσει τις ΣΣΕ παντού ώστε να μπορεί να επιβάλλει την εργασιακή ζούγκλα σε κάθε χώρο. Για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης χρειάζεται μια συνολική κινητοποίηση των εργαζομένων. Δεν είμαστε στο μηδέν ήδη μια σειρά Ομοσπονδίες που δρουν με τη γραμμή του ΠΑΜΕ έχουν πάρει μια πρωτοβουλία για την κατάθεση τροπολογίας στα κόμματα της Βουλής πλην της ΧΑ για την επαναφορά των ΣΣΕ.
Είναι ενθαρρυντικό ότι το Σωματείο Μετάλλου και το Συνδικάτο Οικοδόμων με απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου υποχρέωσαν τους εργοδότες σε υπογραφή Σύμβασης με σημαντικές κατακτήσεις για τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και για τα μεγάλα εργοτάξια του «Άκτορα». Αλλά και το ΣΕΗ με την υπογραφή ΣΣΕ για εθνικό Κ.Θ.Β.Ε. και ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Πρόκειται για μια μάχη στην οποία έχουν μπει και μπαίνουν μια σειρά Σωματεία και Ομοσπονδίες, είναι από τα βασικά ζητήματα που ανοίγουμε ως δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Η σημερινή Συνέλευση έχει όμως εκτιμούμε μεγάλη σημασία όχι μόνο για τη συζήτηση που πρέπει να αναπτυχθεί πάνω στους βασικούς άξονες της ΣΣΕ στο ελεύθερο Θέατρο που προτείνουμε, συζήτηση που είναι σίγουρα αναγκαία, αλλά για να εκφραστεί και η αποφασιστικότητά μας στο ότι η υπογραφή ΣΣΕ είναι μια κίνηση επιθετική ειδικά όσο συνδέεται με την πάλη για το ξήλωμα όλου του αντεργατικού πλαισίου που ειδικά μέσα στην κρίση πήρε δραματικές διαστάσεις. Είναι με λίγα λόγια μια μάχη που αν και έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά απαιτεί να πάρουμε υπόψη την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια και εντάσσεται αντίστοιχα στην πάλη του κινήματος για κάλυψη των απωλειών σε συνδυασμό με τις βασικές μας ανάγκες, για φραγμό στον δρόμο προς τις νέες ανατροπές, για την υπεράσπιση της ίδιας μας της ζωής. Πάλη που βεβαίως είναι πιο συνολική από την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Η καπιταλιστική κρίση και η εφαρμογή των αντεργατικών νόμων των τεσσάρων μνημονίων προκάλεσαν δραματική επιδείνωση στη ζωή των εργαζόμενων, στους μισθούς, στα ωράρια, στις εργασιακές σχέσεις, στις συνθήκες δουλειάς. Την ίδια ώρα η στρατηγική του κεφαλαίου στη φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει σκοπό το αντεργατικό αυτό οπλοστάσιο να διατηρηθεί και να μονιμοποιηθεί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που καλύπτεται από ΣΣΕ δεν ξεπερνάει το 10%. Οι κλαδικές και ομοιο-επαγγελματικές Συμβάσεις ανήλθαν σε 10, όταν οι επιχειρησιακές αποτελούν το 95.2% του συνολικού αριθμού ΣΣΕ. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο κατάργησης των κλαδικών Συμβάσεων, το ποσοστό των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα που λάμβανε μισθό κάτω από 800€ από 27.9% το 2009 αυξήθηκε στο 51.6% το 2016. Μισθό κάτω των 700€ καθαρά το 2009 είχε το 13.1% και το ποσοστό αυτό τριπλασιάστηκε φτάνοντας το 38.8%. Και βεβαίως το ποσοστό αυτών που ελάμβαναν μισθό από 900 έως 1300€ από 35.7% τις αντίστοιχες περιόδους συρρικνώθηκε στο 17.6%. Ανάλογες ήταν και οι μειώσεις στον Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο τομέα.
Με βάση αυτή την κατάσταση είναι χαρακτηριστικό το πλαίσιο που παρουσίασε ο ΣΕΒ στις 7 Σεπτέμβρη για τις Συλλογικές Συμβάσεις και που επισημαίνει τα εξής:
- Οι μεγάλοι μισθοί ανάγκασαν τις επιχειρήσεις να κάνουν απολύσεις ή να λειτουργούν με μαύρη εργασία
- Οι Συμβάσεις και οι μισθοί αποτελούν εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα και στις επενδύσεις, ωθούν σε απολύσεις
- Οι Συμβάσεις και οι μισθοί είναι η αιτία της κρίσης
Στόχος τους είναι καμία επιστροφή στο παρελθόν, μονιμοποίηση όλων των ανατροπών, σε αυτό το πλαίσιο είναι εξάλλου και οι επεξεργασίες ΣΕΒ-ΟΟΣΑ για τις Συλλογικές Συμβάσεις που περιλαμβάνουν:
- Τη μονιμοποίηση της νομοθεσίας των αντεργατικών ανατροπών και του ορισμού του κατώτερου μισθού με κυβερνητική απόφαση, στο σημερινό επίπεδο και ακόμα πιο κάτω
- Καμία συζήτηση για την επαναφορά κλαδικών Συμβάσεων. Καμία επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της υποχρεωτικότητας-επεκτασιμότητας.
- Η όποια διαπραγμάτευση να ξεκινά από τον κατώτατο, σήμερα τα 586
- Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κ.α.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο που πέρασε η κυβέρνηση στο τελευταίο πολυνομοσχέδιο το Γενάρη. Σας καλούμε να αναλογιστούμε τη σημαντικότητα αυτής της στόχευσης της κυβέρνησης ιδιαίτερα την περίοδο αυτή όπου ανοίγουμε το μέτωπο για την υπογραφή ΣΣΕ. Ειδικότερα για τους μουσικούς αλλά και για τις υπόλοιπες ειδικότητες επικρατούν οι πιέσεις της εργοδοσίας για μικρότερες αμοιβές λιγότερα δικαιώματα κάθε χρόνο που έρχεται.
Συγκεκριμένα αυτό εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Είτε με μεγάλη μείωση των αμοιβών όταν απαιτείται μεγάλος αριθμός μουσικών ,είτε με μείωση μουσικών και αμοιβών όταν ο θεατρικός επιχειρηματίας δεν έβγαλε αυτά που περίμενε από την προηγούμενη περίοδο. Έχει γίνει καθεστώς οι επιχειρηματίες να κλείνουν μια συμφωνία για το καθαρό ποσό της αμοιβής και να το μειώνουν εντάσσοντας σε αυτό και τα Δώρα. Προσπαθούν να περικόψουν και από τα ένσημα χρησιμοποιώντας την ωρομισθία ή προσπαθούν να κερδίσουν ακόμα και από την καθυστέρηση των πληρωμών.
Μάλιστα την ίδια στιγμή νομίζουμε ότι η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανάγλυφη στις μεγάλες παραγωγές αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για επιχειρηματίες που η οικονομική τους δραστηριότητα ούτε σταματά ούτε φυσικά τελειώνει στο θέατρο. Οι οικονομικές τους δραστηριότητες απλώνονται σε τράπεζες, κανάλια, ξενοδοχεία, νυχτερινά μαγαζιά κ.λ.π.
Είναι πλέον κατανοητό πως είμαστε σε μια νέα κατάσταση με την επιδείνωση στον κλάδο να βαθαίνει, την ανεργία να μαστίζει, τους νέους συναδέλφους να απέχουν ακόμα κι από έννοιες στοιχειωδών δικαιωμάτων για το επάγγελμα, όπως είναι η ασφάλιση, η διάρκεια της εργασίας μας, η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Στοιχειώδη δικαιώματα που αγκαλιάζουν και πλευρές της καλλιτεχνικής μας υπόστασης, δικαιώματα που συνθέτουν τις ιδιαιτερότητες του ίδιου μας του επαγγέλματος. Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα η κατάσταση να αποκτά ακόμα πιο σκληρά χαρακτηριστικά, να έχει παγιωθεί αρκετά μια αντίληψη μειωμένων απαιτήσεων και διεκδικήσεων που πρέπει να παλέψουμε για την αντιστροφή της και νομίζουμε ότι και μέσα από αυτή τη μάχη αλλά και από άλλες που θα ακολουθήσουν μπορεί να δοθεί και ένα τέτοιο μήνυμα.
Η μέχρι τώρα προσπάθεια που έχουμε κάνει για τη ΣΣΕ στα Θέατρα είναι μεγάλη. Δεκάδες εξορμήσεις στα θέατρα μαζί με το ΣΕΗ από πριν τα Χριστούγεννα. Έχουμε παλέψει τη συμμετοχή στη Γενική Απεργία στις 14 Δεκέμβρη έχουμε μιλήσει με τους περισσότερους εργαζόμενους στα κεντρικά Θέατρα, έχουμε μοιράσει χιλιάδες ανακοινώσεις στο κοινό που παρακολουθεί τις παραστάσεις ενημερώνοντας για τον αγώνα μας ζητώντας τους τη συμπαράσταση τους με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα.
Όλες αυτές οι κινήσεις μας όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητες αλλά ανησύχησαν την εργοδοσία. Ανάγκασαν κάποιους από τους εργοδότες να σπάσουν το κοινό μέτωπο και να συζητήσουν με πρόθεση να υπογράψουν αρχικά με το ΣΕΗ. Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων μας μέσα στις γιορτές, τους πίεσε με αποτέλεσμα να ξανακαθίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Σ’ αυτή τη φάση το βρώμικο ρόλο της διευκόλυνσης των εργοδοτών τον ανέλαβε η κυβέρνηση και η ηγεσία της ΠΟΘΑ. Κάλεσε τους εργοδότες σε συζήτηση στο Υπουργείο Εργασίας με περιεχόμενο που κρατάνε καλά κρυμμένο και μέσα σε όλα τα άλλα φαίνεται ότι αφορούσε και όρους αμοιβής και εργασίας στα θέατρα. Σ’ αυτή τη φιέστα μέλη του προεδρείου της ΠΟΘΑ ανέλαβαν το ρόλο του εκπροσώπου των εργαζομένων στα θέατρα τη στιγμή που κανένα από τα σωματεία των Ηθοποιών των Τεχνικών και των Μουσικών δεν τους είχε δώσει τέτοια εξουσιοδότηση. Αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης που δεν υπήρχε καμία εκπροσώπηση εργαζομένων ήταν η ματαίωση των συναντήσεων που είχαν κλείσει εργοδότες με το ΣΕΗ. Νιώθουν άλλωστε μεγαλύτερη ασφάλεια να συζητούν με μια κυβέρνηση που τους εξασφαλίζει όλο το νομικό οπλοστάσιο που χρειάζονται για να επιβάλλουν τις ανάγκες τους παρά να συζητάνε με Σωματεία που βάζουν μπροστά την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και απαιτούν ΣΣΕ που να τις καλύπτουν.
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δε μείναμε με σταυρωμένα χέρια. Αιφνιδιάσαμε τους εργοδότες παρεμβαίνοντας απρόσκλητοι σε συνάντηση που είχαν σε Δικηγορικό γραφείο που τους εκπροσωπεί. Τους αναφέραμε ότι όταν συζητούν με το Υπουργείο δε συζητούν με την πλευρά των εργαζομένων, αλλά με μια διαφορετική αντίληψη για το πώς πρέπει να δρουν οι εργοδότες. Απαιτήσαμε να έρθουν ξανά στις συζητήσεις για ΣΣΕ και προειδοποιήσαμε ότι σε διαφορετική περίπτωση θα κλιμακώσουμε και με απεργιακή κινητοποίηση. Ήδη έχουμε στείλει εξώδικα στους 9 μεγαλύτερους επιχειρηματίες για να προσέλθουν στη διαπραγμάτευση. Αρνήθηκαν να προσέλθουν με ενιαία επιστολή που προσπαθεί να εμφανίσει κοινά τα συμφέροντα τους με τα δικά μας και χαρακτηρίζουν υπερβολικές τις απαιτήσεις μας.
Βρισκόμαστε πάνω στην κορύφωση της μάχης και το πιο χρήσιμο όπλο μας είναι τα συμπεράσματα που ήδη έχουμε απ’ αυτή την πλούσια πείρα.
Πρώτο συμπέρασμα ότι η εργοδοσία δε χωρίζεται σε καλή και κακή. Όταν ένιωσαν την πίεσή μας για δουλειά με δικαιώματα εύκολα δημιούργησαν κοινό μέτωπο ακόμα και οι απαντήσεις τους γίνονται με ενιαία επιστολή.
Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι για τα γενικότερα συμφέροντα της εργοδοσίας δεν παλεύουν μόνο οι εργοδότες . Το μέτωπό τους περιλαμβάνει ένα πλέγμα μηχανισμών που περιέχει συνολικά το κράτος (κυβερνήσεις, νομοθετική εξουσία, δυνάμεις καταστολής δικαστήρια), αλλά και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που υπηρετούν τη στρατηγική τους.
Όλους αυτούς τους μηχανισμούς τους συναντήσαμε στην πολύμηνη προσπάθειά μας. Δηλαδή το νομικό πλαίσιο που τους επιτρέπει να μην υπογράφουν ΣΣΕ, τις απειλές τους για δικαστικές διώξεις αν δε σταματήσουμε τις κινητοποιήσεις έξω από τα θέατρά τους, την αστυνομία που μας κρατούσε έξω από τις πόρτες του Υπουργείου, την ίδια την κυβέρνηση που μαζί με την ηγεσία της ΠΟΘΑ έκαναν ότι περνάει από το χέρι τους να σταματήσουν οι εργοδότες τις διαπραγματεύσεις με τα Σωματεία μας.
Τρίτο, ότι η δύναμη του δίκιου μας είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι φανταζόμαστε, καθώς και ότι αν οι εργαζόμενοι αποφασίσουν να το διεκδικήσουν τίποτα δε μπορεί να τους σταματήσει. Απόδειξη όλων αυτών είναι ότι σε ένα χώρο που απασχολούνται νέοι καλλιτέχνες χωρίς ιδιαίτερες επαφές με τα Σωματεία τους χωρίς την παραμικρή εμπειρία από συλλογική διεκδίκηση που πολλοί απ’ αυτούς δε γνώριζαν ούτε τι είναι Συλλογική Σύμβαση, καταφέραμε να αποκτήσουμε επαφές να συζητάμε για απεργία. Ενδεικτικό είναι ότι σε θέατρα που οι άνθρωποι της εργοδοσίας προσπάθησαν να απαγορεύσουν στα Σωματεία την είσοδο, η θαρραλέα παρέμβαση εργαζομένων άνοιξε τις πόρτες των θεάτρων με τον πιο εύκολο τρόπο.
Συνάδελφοι,βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή που η μόνη διέξοδος για μας είναι η επιτυχία της Απεργίας στις 15 Μάρτη. Η λογική της ΠΟΘΑ που θέλει να βάλει υπερασπιστή των συμφερόντων μας την κυβέρνηση έχει σαν προϋπόθεση την αδυναμία μας να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Με όλους τους τρόπους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την υποχώρηση και την απογοήτευση που επικρατεί στους εργαζόμενους.
Μας λένε με κάθε ευκαιρία ότι η απεργία έχει τελειώσει και μόνη μας ελπίδα είναι οι «φιλεργατικές» αντιλήψεις της «αριστερής κυβέρνησης». Αποκρύπτοντας ότι αυτή τη στιγμή νομοθετεί με κατεύθυνση τα συμφέροντα του ΣΕΒ και τα εργαλεία του ΟΟΣΑ. Από την άλλη ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις να είχε η κυβέρνηση για το μόνο που θα μπορούσε να παρέμβει είναι για τα κατώτατα όρια μισθών στο χώρο του θεάτρου, τα κατώτατα όμως όρια δεν μπορούν να στηριχτούν πουθενά άλλου με βάση την κυβέρνηση και τις προτάσεις της, παρά στον εξευτελιστικό κατώτατο.
Αυτή τη κατεύθυνση υπηρέτησε η πλειοψηφία της ΠΟΘΑ και στο χθεσινό Δ.Σ. Η απάντησή τους στο αίτημά μας για κήρυξη Απεργίας στις 15 Μάρτη για να καλυφθούν κι άλλες ειδικότητες εργαζομένων που θέλουν να απεργήσουν, ήταν «οι εγκάρδιες ευχές τους». Συγκεκριμένα αποφάσισαν να «συμπαρασταθούν» και να «στηρίξουν» ανεπιφύλακτα την Απεργία μας, αρνούμενοι την πρότασή μας για κάλυψη όλων των εργαζομένων στο Θέατρο τη μέρα της Απεργίας. Άλλο ένα ανοιχτό βήμα υπονόμευσης των κινητοποιήσεών μας που τις φοβούνται τόσο πολύ που προσπάθησαν να αποφύγουν με κάθε τρόπο το ενδεχόμενο να απεργήσει δίπλα σε Ηθοποιούς και Μουσικούς και κανένας Τεχνικός. Έτσι αντιλαμβάνονται την ενότητα που τη γράφουν με κεφαλαία γράμματα στα έγγραφά τους και φυσικά δεν εννοούν ενότητα των εργαζομένων την απεργιακή μάχη αλλά ενότητα των εργαζομένων με την εργοδοσία και την κυβέρνηση.
Προχωράμε μπροστά αξιοποιώντας την εμπειρία από την πολύμηνη μάχη που έχουμε δώσει, τα νέα χαρακτηριστικά, τον τρόπο, την συμμετοχή, την ετοιμότητα και τους ελιγμούς που επιδείξαμε. Κυρίως να κατανοήσουμε συλλογικά την προσπάθεια αυτή ως τη μάχη για τα ζητήματα συνολικά των όρων και συνθηκών της εργασίας μας, μια συζήτηση που δεν θα περιοριστεί στο ζήτημα του μισθού, ή στη γενικόλογη διακήρυξη περί υπογραφής ΣΣΕ, αλλά θα αναπτυχθεί σε σχέση με το συνολικότερο πλέγμα που αφορά τους όρους εργασίας μας, τον πολιτισμό που θέλουμε για εμάς και το λαό μας, την διασφάλιση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, όροι που αποτελούν την προϋπόθεση για την ίδια την εξασφάλιση των ιδιαιτεροτήτων του επαγγέλματος μας.
- Σε ότι αφορά το σχέδιο της επιχειρησιακής Σύμβασης, βάση μας για την επεξεργασία του ήταν η πρόταση που έχει καταθέσει το ΣΕΗ για τους Ηθοποιούς. Υπάρχουν όμως στοιχεία που έπρεπε και πρέπει να πάρουμε υπόψη, ζητήματα που χρειάζεται να προβλεφθούν στην υπάρχουσα Σύμβαση και που στο παρελθόν δεν ήταν αναγκαίο καθώς και διευκρινιστικά ζητήματα. Συγκεκριμένα προτείνουμε:
Ενιαία επιχειρησιακή Σύμβαση
Το ενιαίο της Σύμβασης είναι αδιαπραγμάτευτο. Παρά το ότι οι Συμβάσεις που θα υπογραφούν θα είναι επιχειρησιακές θέλουμε να υπογράψουμε μια ενιαία Σύμβαση με όλους, χωρίς διαχωρισμό, μικροί-μεσαίοι-μεγάλοι επιχειρηματίες. Αυτό σημαίνει ότι φυσικά η ιεράρχηση αφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις του χώρου, όπου είναι ήδη καταγεγραμμένες, και καταλαμβάνουν ένα μεγάλο κομμάτι της θεατρικής αγοράς από την άλλη στο σχέδιο Σύμβασης έχουμε κάνει προσαρμογές ώστε οι συνάδελφοι να μπορούν να υπερασπιστούν την υπογραφή ΣΣΕ αλλά και την τήρηση όρων εργασίας και σε μικρότερες παραγωγές.
Για τη διάρκεια της Σύμβασης
Ελάχιστη διάρκεια Σύμβασης δυόμιση μήνες (15 ημέρες πρόβα, δύο μήνες παράσταση), όπως ήταν και στην προηγούμενη σύμβαση του Σ.Ε.Η.
Για την εργασία του μουσικού
Το ανώτατο όριο παραστάσεων είναι 8 την εβδομάδα και 2 την ημέρα, όπως ήταν και στην προηγούμενη Σύμβαση του Σ.Ε.Η.
Για το μισθό
Η πρότασή μας είναι να κινηθεί στα ύψη του μισθού της προηγούμενης Σύμβασης δηλαδή 1.236 ευρώ μικτά.
Στην προηγούμενη Συλλογική Σύμβαση ο μισθός αντιστοιχούσε σε 8 παραστάσεις. Είχε γίνει μεγάλη προσπάθεια και είχαμε κατακτήσει να έχει τη δυνατότητα να πάρει αυτό το μισθό και συνάδελφος που εργάζεται σε μία, ή δύο παραστάσεις (τα γνωστά ΔευτερόΤριτα). Με βάση αυτή την πραγματικότητα, τα νέα χαρακτηριστικά που εμπεριέχει η επιχειρησιακή Σύμβαση αλλά κύρια την δημιουργία ενός εδάφους διεκδίκησης της Σύμβασης σε ΟΛΑ τα θέατρα προχωράμε στις εξής προσαρμογές:
-Αναφέρουμε στο σχέδιο Σύμβασης ότι πλήρης απασχόληση του μουσικού θεωρείται η εξαρτημένη εργασία που αντιστοιχεί το λιγότερο σε 4 και το περισσότερο σε 8 παραστάσεις μίας ή δύο θεατρικών παραγωγών την εβδομάδα στον ίδιο εργοδότη. Για την απασχόληση αυτή ο μουσικός δικαιούται πλήρη ασφαλιστική κάλυψη 25 θεατρικά ένσημα και προβλέπουμε για την εξαρτημένη εργασία που αντιστοιχεί έως τρείς παραστάσεις την εβδομάδα να αμείβεται με το 1/25 του ως άνω μισθού για κάθε ημέρα εργασίας και ένα ολόκληρο θεατρικό ένσημο για κάθε ημέρα εργασίας.
-Σε ότι αφορά την περίοδο των δοκιμών η εργασία του μουσικού θεωρείται πάντοτε πλήρης απασχόληση και αμείβεται με τον συμφωνημένο μισθό, όπως δηλαδή ήταν και στην προηγούμενη Σύμβαση. Ο καθορισμός του μηνιαίου μισθού γίνεται με βάση τις παραστάσεις ή τις πρόβες κι όχι με βάση τις ώρες εργασίας. Στόχος αυτό το στοιχείο να θωρακίσει τους συναδέλφους ενάντια στην ωρομισθία.
Για την ασφάλιση
Είπαμε και παραπάνω. Είναι η πρώτη φορά που εντάσσουμε το ζήτημα της ασφάλισης μέσα στη Σύμβαση. Σε αυτό μας οδήγησαν οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων ετών που αξιοποιούνται από τους επιχειρηματίες του χώρου και οδηγούν στην σκληρή πραγματικότητα του ωρομίσθιου ενσήμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παρελθόν η συντριπτική πλειοψηφία των προσφυγών στη δικαιοσύνη για το ζήτημα της ασφάλισης σήμαινε αυτόματη δικαίωση. Αυτή η αντιμετώπιση έχει πάψει να ισχύει από τα δικαστήρια, το ΙΚΑ, αλλά και τις υπόλοιπες αστικές δομές καθώς υπάρχει όλο το έδαφος έτσι ώστε να μας πετάνε στην ωρομισθία.
Με τον τρόπο που το έχουμε εντάξει διασφαλίζονται στο κομμάτι της ασφάλισης όλοι ανεξαιρέτως οι συνάδελφοι είτε εργάζονται με πλήρη απασχόληση, είτε με την αντιστοιχία μισθού, ενώ καλύπτεται και η πλήρης, για όλους, ασφάλιση με 25 θεατρικά ένσημα στις πρόβες. Αντίστοιχα ορίζεται 15 ημέρες προβών ως το ελάχιστο που μπορεί να πληρώνει ο εργοδότης ανεξάρτητα από τον αριθμό των παραστάσεων.
Ασφάλιση οργάνων και πρόσθετη αμοιβή για χρήση εξοπλισμού που ανήκει στο μουσικό
Έχουμε προβλέψει ασφάλιση όλων των μουσικών οργάνων και του εξοπλισμού που φέρουν οι μουσικοί κατά τη διάρκεια των παραστάσεων αλλά και κατά τη διάρκεια μεταφορά τους. Επίσης προβλέπουμε πρόσθετη αμοιβή ίση με την αξία ενοικίασής τους .
Ειδικοί τελικοί όροι
Έχουμε προβλέψει μέσα σε αυτούς τους τελικούς όρους να διασφαλίζεται μια ασύδοτη στάση αρκετών εργοδοτών που αξιοποιώντας πάλι τους νόμους περιπλέκουν το κομμάτι της τήρησης της Σύμβασης. Για παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό ότι μπορεί να έχουμε υπογράψει με έναν επιχειρηματία για Χ χρόνια και αυτός να επινοικιάσει σε έναν άλλο το θέατρο, κίνηση που θα μας οδηγεί να είναι πάλι οι συνάδελφοι ξεκρέμαστοι καθώς θα έπρεπε να υπογράψουμε εκ νέου. Υπάρχει λοιπόν μια πρόβλεψη τέτοια μέσα στη Σύμβαση που με ένα τρόπο να μας διασφαλίζει από τέτοιες δόλιες κινήσεις, δόλιες με την έννοια ότι θα γίνονται για να αποφύγουν την τήρηση της Σύμβασης. Διασφαλίζεται έτσι ο χαρακτήρας της συνέχειας της Σύμβασης που αφορά στην συγκεκριμένη παραγωγή σε περίπτωση αλλαγής εργοδοσίας, έδρας ή νομικού προσώπου. Παρόλα αυτά συνάδελφοι, επειδή όλο το θεσμικό πλαίσιο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε το επιχειρείν να είναι ελεύθερο και τελικά αυτοί που δεν είναι ελεύθεροι να ζήσουν σαν άνθρωποι να είναι οι εργαζόμενοι, εκτιμούμε ότι, αυτές οι κινήσεις πρέπει να συνοδεύονται και με τα άμεσα αντανακλαστικά των ίδιων των συναδέλφων έτσι ώστε να ενημερώσουν το Σωματείο, να παλέψουμε από κοινού για την τήρηση των όρων της Σύμβασης που είχαμε υπογράψει. Προσπαθούμε έτσι όσο γίνεται μέσα στη ΣΣΕ το θέμα αυτό να διασφαλίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έχοντας καθαρό το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε και τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Συνάδελφοι, έχει σημασία αυτός ο αγώνας που ξεκινάμε να δίνεται ταυτόχρονα με την όλο και βαθύτερη κατανόηση ότι αυτό το πλέγμα των δικαιωμάτων που είχαμε κατακτήσει με τους αγώνες μας και που έχουμε ανάγκη σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερο και ευρύτερο από την ονομαστική μείωση μισθών, από την κάλυψή τους ακόμα και από την καλύτερη Συλλογική Σύμβαση, η ολόπλευρη ικανοποίηση λοιπόν αυτών δεν χωράει σ’ ένα κοινωνικό σύστημα που κινητήριο μοχλό του έχει το επιχειρηματικό κέρδος.
Στεκόμαστε ταυτόχρονα αισιόδοξοι και για την πορεία αυτής της μάχης βλέποντας ότι δημιουργείται απεργιακό κλίμα στα θέατρα και ήδη κάποια θέατρα έχουν αποφασίσει τη συμμετοχή τους στην Απεργία, ενώ οι συζητήσεις δείχνουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες. Ήδη αποτελεί μεγάλη κατάκτηση και η συμμετοχή των Τεχνικών στην Απεργία.
Ζητάμε η Γενική Συνέλευση να υπερψηφίσει
Τον προσανατολισμό του σχεδίου Σύμβασης με βάση το οποίο θα καλέσουμε την εργοδοσία.
Το σχέδιο δράσης για μαζικές κινητοποιήσεις μέχρι την ημέρα της απεργίας με εξορμήσεις που θα στέλνονται ηλεκτρονικά και είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων.
Την έγκριση της κήρυξης της Απεργίας που έχει ήδη αποφασίσει το Δ.Σ. για τις 15 Μάρτη και από τη Γ.Σ.
Τέλος να πούμε ότι ήδη αυτός ο αγώνας για μας έχει αποτελέσματα. Πρώτον, το κρίσιμο ζήτημα της Σ.Σ.Ε. έφυγε από τη θεωρητική συζήτηση, έγινε πρακτική δουλειά που συζητιέται στον κλάδο. Δεύτερο, τη δράση μας με πλήθος μορφών πάλης που συμμετείχαν δεκάδες συνάδελφοι πέρα από το Δ.Σ. Τρίτο, είμαστε σε θέση να κοιτάμε στα μάτια την εργοδοσία, σε μια περίοδο που ο αέρας της φουσκώνει τα πανιά.
Είμαστε αισιόδοξοι γιατί η εικόνα που ήδη έχουμε, δείχνει ένα θετικό κλίμα από τους εργαζόμενους στο χώρο, ακόμα και απ’ αυτούς που δε θα κάνουν το δύσκολο βήμα συμμετοχής στην Απεργία.
Για όλους αυτούς τους λόγους είμαστε βέβαιοι πως η πάλη μας για Σ.Σ.Ε. έχει μπει σε ένα σίγουρο δρόμο που αργά ή γρήγορα θα αναγκάσει τους εργοδότες να πάρουν σοβαρά υπ’ όψιν τις ανάγκες μας.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Π.Μ.Σ.