Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος καλεί όλα τα μέλη του στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου που θα πραγματοποιηθεί σε ανοιχτό χώρο, στο Πεδίο του Άρεως, την Κυριακή 25 Απρίλη και ώρα 3 μ.μ.
Στη συνέλευση θα συζητήσουμε συλλογικά τα συμπεράσματα από τη πλούσια αγωνιστική δράση του Συλλόγου και θα αποφασίσουμε τα επόμενα βήματά μας.
Έχουμε ανοίξει μια σειρά κρίσιμα μέτωπα ενάντια σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Σημειώνουμε τα πιο βασικά:
- Μέτρα στήριξης για το σύνολο των εργαζόμενων του κλάδου, επιδότηση ενοικίου, ένταξη των επιδοτούμενων ανέργων μέσω ΟΑΕΔ και των ετεροαπασχολούμενων.
- Υπεράσπιση των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, ενάντια στις εργοδοτικές πιέσεις για δωρεάν παραχώρησή τους με στόχο να μεγαλώσουν τα κέρδη τους από τη δουλειά μας.
- Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε κάθε εργασιακό χώρο και πρώτα απ’ όλα με τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τις μεγάλες εταιρείες παραγωγής για την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων στις Συμβάσεις των Κρατικών Θεάτρων (Εθνικό Θέατρο, Λυρική Σκηνή).
- Για το άνοιγμα των χώρων του Πολιτισμού και της Εκπαίδευσης με όρους που θα διασφαλίζουν την δημόσια υγεία και τα δικαιώματα των εργαζόμενων.
- Ενάντια στο πολύμορφο πλέγμα των μηχανισμών καταστολής σε βάρος του λαού και ειδικότερα σε βάρος της οργανωμένης πάλης. Ενάντια στην εφιαλτική πραγματικότητα που διαμορφώνει η ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο της ευρωπαϊκής οδηγίας για τον έλεγχο στην διακίνηση του περιεχομένου της Τέχνης με πρόσχημα την «υποκίνηση σε βία ή μίσος» (νόμος Λιβάνιου).
- Ενάντια στην διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, το ξήλωμα της σταθερής εργασίας, του 8-ωρου, της Κυριακάτικης αργίας, την μονιμοποίηση της τηλε-εργασίας.
- Ενάντια στην προσπάθεια παρέμβασης του κράτους στα σωματεία, τον υπό διαμόρφωση συνδικαλιστικό νόμο.
Συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση έχει ανοίξει τα χαρτιά της για το τι θα συμβεί την επόμενη μέρα. Περιγράφει ένα τοπίο όπου το μόνο δικαίωμα που θα έχουμε θα είναι να είμαστε 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο στην διάθεση του εργοδότη προκειμένου να μας χρησιμοποιήσει, με όποιους όρους τον συμφέρουν, όποτε και για όσο επιθυμεί. Σε αυτή την κατεύθυνση ανοίγουν το δρόμο οργανισμοί που εποπτεύονται από το κράτος, όπως το Εθνικό Θέατρο, η Εθνική Λυρική Σκηνή. Σε αυτούς τους οργανισμούς οι διορισμένες από το κράτος Διοικήσεις τους πρωτοστατούν στην προσπάθεια καταπάτησης, στο χτύπημα των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων που προκύπτουν από την ψηφιοποίηση και διαδικτυακή διακίνηση των έργων.
Κυβέρνηση και μεγάλα Ιδρύματα προωθούν την μετατροπή των εργαζόμενων σε ελεύθερους επαγγελματίες, την δουλειά με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών σε βάρος της μισθωτής εργασίας με στόχο να απαλλαγούν από το κόστος της ασφάλισης και όποιο άλλο εργασιακό δικαίωμα έχει απομείνει και τους δημιουργεί ευθύνες. Επιδιώκουν να αποκρύψουν πως τα κέρδη βγαίνουν από την σκληρή εκμετάλλευση των εργαζόμενων του Πολιτισμού και να μας πείσουν πως είμαστε συνεργάτες με κοινό συμφέρον το να μεγαλώσει η «πίτα».
Όλα αυτά στηρίζονται από το κράτος με τεράστιες απευθείας χρηματοδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και άλλα προκλητικά προνόμια προς τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο του Πολιτισμού. Όμως αυτή η εικόνα όχι μόνο δεν αφορά τους εργαζόμενους, αλλά έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα περιορισμένα μέτρα στήριξης που δίνονται σε ένα τμήμα των εργαζόμενων, με το σταγονόμετρο και δεν καλύπτουν στοιχειωδώς το κόστος διαβίωσης ενός εργαζόμενου.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προσπαθεί να ενσωματώσει τα Σωματεία καθιστώντας τα θεσμικούς συνομιλητές, συνδιαμορφωτές της κυβερνητικής πολιτικής. Με επεξεργασμένο σχέδιο προσπαθεί να μας πείσει για την ανάγκη κατανόησης των δυσκολιών της. Μας ζητά να αφήσουμε στην άκρη τα αιτήματα που προκύπτουν από τις ανάγκες μας και να δούμε τις ανάγκες της οικονομίας, δηλαδή τις κυβερνητικές προτεραιότητες για την υπεράσπιση της κερδοφορίας.
Αξιοποιούν το κύμα καταγγελιών για φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης και ψυχολογικής βίας για να εμφανιστούν σαν φορείς της κάθαρσης, ενώ η πολιτική όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά έχει σοβαρές ευθύνες για την ζούγκλα που επικρατεί στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης του Πολιτισμού.
Παρουσιάζουν σαν σύγχρονο δήθεν το παμπάλαιο αφήγημα πως Τέχνη είναι ότι πουλάει, και μάλιστα δεν μασάνε λόγια όταν παρουσιάζουν τον Πολιτισμό ως εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη που θα μπορούσε να έχει αυξημένο ποσοστό συμμετοχής στο ΑΕΠ της χώρας.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το δικαίωμα του λαού στον πολιτισμό, με το δικαίωμα της νεολαίας στην Καλλιτεχνική Παιδεία, με το δικαίωμα των εργαζόμενων στην σταθερή εργασία, με το δικαίωμα των Δημιουργών να απευθύνονται στο κοινό με τα έργα τους;
Με τον αγώνα μας έχουμε προκαλέσει σοβαρούς πονοκέφαλους στα Κυβερνητικά επιτελεία. Έχουμε δυσκολέψει τα σχέδιά τους, τους έχουμε αναγκάσει να δεχθούν αιτήματά μας. Έχουμε συσπειρώσει χιλιάδες εργαζόμενους από το χώρο της Μουσικής αλλά και ευρύτερα του Πολιτισμού. Πρόσφατα είχαμε το πανελλαδικό διήμερο δράσης που αγκάλιασε όλη τη χώρα με δεκάδες πρωτότυπες και ευρηματικές κινητοποιήσεις, με τη συμμετοχή πολλών εκατοντάδων συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα. Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά στον ίδιο δρόμο. Διεκδικούμε ζωή με εργασία με δικαιώματα για όλους και όχι ζωή με επιδόματα για κάποιους.
Μπροστά στην επαναλειτουργία των χώρων εργασίας μας το μόνο όπλο που έχουμε απέναντι στην επίθεση που θα δεχθούν τα δικαιώματά μας από την Εργοδοσία, είναι η Συλλογική μας απάντηση και δράση. Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας, συμμετέχοντας στο Σωματείο, με τη φυσική μας παρουσία, λέγοντας τη γνώμη μας, συμβάλλοντας στις Συλλογικές αποφάσεις, παλεύοντας στους χώρους δουλειάς για την εφαρμογή τους.
Όλοι στην Γενική Συνέλευση του Συλλόγου
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Βασίλης Παρασκευόπουλος Κώστας Σταυρόπουλος