Η σημερινή Γενική Συνέλευση είναι μία σημαντική διαδικασία γιατί έχει σαν αντικείμενο το σύνολο της δράσης μας τα τελευταία 2 χρόνια. Αυτή η διαδικασία βοηθά να βγάλουμε γενικότερα συμπεράσματα, να δούμε τη συνολικότερη κατάσταση, να προβληματιστούμε για τις αιτίες της και για τις λύσεις.
Είναι σίγουρο ότι η δύσκολη κατάσταση που ζούμε δε βελτιώνεται όταν κοιτάμε μόνο το εφήμερο, τη δύσκολη καθημερινότητα της ατομικής επιβίωσης. Είναι σίγουρο ότι η ατομική προσπάθεια όλο και πιο δύσκολα θα οδηγεί σε προσωπική διέξοδο που κι αυτή θα είναι όλο και χειρότερη.
Η Γενική μας Συνέλευση γίνεται σε μια περίοδο που τα μεροκάματα στο ελεύθερο επάγγελμα έχουν φτάσει στο κατώτερο επίπεδο (25 – 50 €). Χαρακτηριστικό είναι ότι στην κρουαζιέρα που κάθε καλοκαίρι διακινεί εκατομμύρια τουρίστες φέρνοντας τεράστια κέρδη για τους εφοπλιστές, τα μεροκάματα για τους μουσικούς που ζουν και εργάζονται στο καράβι, έχουν φτάσει στα 50 €. Τη στιγμή που πριν 10 χρόνια η αμοιβή ήταν 200 €.
Ακόμα και τα αυστηρά πρόστιμα του Ι.Κ.Α. για ανασφάλιστη εργασία δε φοβίζουν πολλούς καταστηματάρχες που έχουν μαγαζιά μέσα στο τουριστικό κέντρο. Είτε πιέζουν τους μουσικούς να υπογράψουν χαρτί ότι παίζουν αφιλοκερδώς, είτε τους κολλάνε πολύ λιγότερα ένσημα απ’ αυτά που δικαιούνται. Υπάρχουν και περιπτώσεις που εργαζόμενοι που δουλεύουν κάθε μέρα, τους κολλάνε 8 ένσημα το μήνα και αυτά για 3ωρη δουλειά με πολύ χαμηλότερο μεροκάματο απ’ αυτό που παίρνουν.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα Μουσικά Σύνολα και στα Ωδεία. Όπου δεν υπάρχει σταθερή εργασιακή σχέση η κατάσταση που επικρατεί είναι πολλές φορές χειρότερη από τον Ιδιωτικό τομέα.
Οι Συμβασιούχοι μουσικοί της Ε.Ρ.Τ. πληρώνονται με τη συναυλία και κάνουν τόσες συναυλίες το μήνα όσες μπορεί ο προϋπολογισμός της Ε.Ρ.Τ. Η στενότητα αυτού του προϋπολογισμού ήταν και η αιτία της απόσυρσης την τελευταία στιγμή της τροπολογίας που αφορούσε την εξομοίωση των αμοιβών των μουσικών με αυτές των μουσικών των Κρατικών Συνόλων.
Πολλοί μουσικοί σε Δημοτικά Σύνολα εργάζονται μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ με ολιγόμηνες Συμβάσεις. Σε αρκετά Δημοτικά Ωδεία οι καθηγητές χάνουν τα ένσημα των πρώτων μηνών μέχρι να γίνουν οι Συμβάσεις τους.
Έχουν ξεφυτρώσει ιδιωτικές Συμφωνικές Ορχήστρες που πολλοί νέοι μουσικοί συμμετέχουν με ελάχιστες αμοιβές ή χωρίς πληρωμή. Στη Λυρική Σκηνή κατά τη διάρκεια της κρίσης οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν αυξηθεί ενώ οι αμοιβές για τους εργαζόμενους αυτής της κατηγορίας έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 50 %. Έτσι καλύπτονται οι αυξημένες ανάγκες που δημιουργούνται ιδιαίτερα μετά τη μεταφορά τους στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Νιάρχου.
Αυτή η κατάσταση συνάδελφοι δεν είναι μια εικόνα που αφορά μόνο τους μουσικούς. Αντίθετα η κατάσταση που επικρατεί στους άλλους εργαζόμενους είναι τραγικότερη. Δουλειά νύχτα με νύχτα για 25 € μεροκάματο. Ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι που δουλεύουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η πλειοψηφία των νέων προσλήψεων είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Η εντατικοποίηση της δουλειάς, μας έχει φτάσει ένας εργαζόμενος να κάνει τη δουλειά των δύο. Ακόμα και στο ζήτημα των Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων οι εξελίξεις κινούνται στη κατεύθυνση να παραδοθούν τα δικαιώματα των Δημιουργών και των Εκτελεστών στα χέρια των εταιριών που καμία σχέση δεν έχουν με Πνευματικό Δικαίωμα.
Αυτή η κατάσταση δεν έχει στεγανά, δεν σταματά στο κατώφλι του επαγγέλματός μας, δεν την εμποδίζει η ιδιαιτερότητα που έχουμε να επεκταθεί και στη δική μας δουλειά. Όλοι ξέρουμε πόσο έχουν περικοπεί τα Σχήματα στο ελεύθερο επάγγελμα. Ξέρουμε ότι σε αρκετά μαγαζιά του τουριστικού κέντρου οι μαγαζάτορες πιέζουν για non stop δουλειά, ή για δουλειά που φτάνει και τις 7 ώρες.
Ξέρουμε ότι σε πολλά Μουσικά Σύνολα των Δήμων έχουν μείνει με τους μισούς μουσικούς και προσπαθούν να βγάλουν την ίδια δουλειά.
Μέσα σε αυτό το εργασιακό περιβάλλον προσπάθησε να δράσει το Σωματείο μας τα τελευταία δύο χρόνια. Ένα περιβάλλον που πυροδοτούσε την απογοήτευση τη λογική του ‘τίποτα δε γίνεται’, την αντίληψη του μικρότερου κακού που οδηγούσε στην παραίτηση από κάθε διεκδίκηση, στο συμβιβασμό.
Το Σωματείο δεν αναπαρήγαγε αυτή την κατάσταση που πλειοψηφεί μέσα στο επάγγελμα. Αντίθετα γίναμε φορείς της αντίληψης ότι τα πράγματα δεν μπορεί να παραμείνουν έτσι και της ανάγκης να αγωνιστούμε συλλογικά. Δε δειλιάσαμε μπροστά στον αρνητικό συσχετισμό και αναπτύξαμε δράση για το σύνολο των ζητημάτων.
Συγκρουστήκαμε με λογικές διαδομένες μέσα στο χώρο μας που αναδείκνυαν το ειδικό και το επιμέρους αίτημα διασπώντας το από τη γενικότερη κατάσταση. Αντίληψη που είναι διαδομένη και στα Μουσικά Σύνολα και στα Ωδεία και στο ελεύθερο επάγγελμα. Αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης είναι και η οργανωτική διάσπαση που έχουμε στο χώρο.
Δηλαδή, πλειάδα επιχειρησιακών Σωματείων που πολλές φορές είναι σε αντιπαράθεση με το Σύλλογό μας ή ακόμα και ίδρυση νέων Σωματείων με βάση ένα αίτημα ή την ιδιαιτερότητα ενός χώρου. Παράδειγμα, ακόμα ένα Σωματείο Μουσικών των Ο.Τ.Α. ή η προσπάθεια να δημιουργηθεί Σωματείο Μουσικών στο χώρο του παραδοσιακού.
Σ’ αυτή την αντιπαράθεση προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στις γενικές πολιτικές κατευθύνσεις και τα ειδικά επιμέρους προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο μας. Προσπαθήσαμε να συνδέσουμε το κάθε ειδικό αίτημα που ήταν δίκαιο με τα μεγάλα ζητήματα που μας αφορούσαν σαν εργαζόμενους. Είναι αδύνατο να παλεύουμε για προσλήψεις στα Μουσικά Σύνολα χωρίς αντιπαράθεση με τις πολιτικές που φέρνουν την ανεργία και την υποαπασχόληση. Είναι αδύνατον να παλεύουμε για ικανοποιητικές αμοιβές χωρίς να λέμε ποιος ευθύνεται για τη κατρακύλα τους, χωρίς να βάλουμε στο πλαίσιό μας την αντιπαράθεση με αυτά τα συμφέροντα.
Η δημιουργία επιχειρησιακών Σωματείων ή η δημιουργία Σωματείων που αναφέρονται σε ειδικότητες δε μας βοηθά στο να λύσουμε καλύτερα τα προβλήματα, να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Αντίθετα, μας διασπά μας κάνει πιο αδύναμους απέναντι σε κυβερνήσεις και εργοδοσία. Αντικειμενικά άσχετα από πρόθεση αυτή η διάσπαση φέρνει τη λογική του μικρότερου κακού που όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι είναι κακό και όχι καλό.
Ήμασταν από τα Σωματεία που αναδείξαμε έγκαιρα το ρόλο της κυβέρνησης της ‘αριστεράς’. Δε σπείραμε αυταπάτες για να μη θερίσουμε απογοήτευση. Ενημερώσαμε τον κλάδο στο βαθμό που μπορούσαμε επικαιροποιήσαμε το πλαίσιό μας και οργανώσαμε τη διεκδίκησή μας με βάση τις ανάγκες μας και όχι με βάση τις δεσμεύσεις ψίχουλα της κυβέρνησης.
Δε μείναμε μόνο στην ενημέρωση. Παλέψαμε την απογοήτευση με πολλές πρωτοβουλίες προσπαθώντας να οργανώσουμε τη δράση μας για τα μεγάλα ζητήματα όπως το Ασφαλιστικό, τις Σ.Σ.Ε., την ανεργία, τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς ανταγωνισμούς.
Πήραμε πρωτοβουλίες για ιδιαίτερα ζητήματα των μουσικών όπως τα Βαρέα Ανθυγιεινά για τους συναδέλφους των νυχτερινών Κέντρων, για την κατάργηση χαμηλότερων ορίων συνταξιοδότησης σε συναδέλφους που ήταν στο καθεστώς του αυξημένου ασφάλιστρου.
Αντίστοιχα παλέψαμε για αυξήσεις στα μισθολόγια των μουσικών στους Δήμους, για να μην αλλάξει το καθεστώς ασφάλισης των μουσικών με Δ.Π.Υ.
Ήμασταν παρόντες σε κάθε διεκδίκηση συναδέλφου για να μη μειωθούν μεροκάματα, να πληρωθούν για τη δουλειά τους, να ασφαλιστούν. Μπήκαμε μπροστά για την οργάνωση των συναδέλφων σε κάθε χώρο (Δημοτικά Ωδεία, Μουσικά Σύνολα, νυχτερινά Κέντρα).
Σίγουρα αυτή η προσπάθειά μας είχε και λάθη και αδυναμίες και καθυστερήσεις. Όμως ήταν μια δύσκολη πορεία που απαιτούσε θυσίες, χρόνο, επιμονή απ’ όλους όσους μπήκαμε μπροστά για να οργανώσουμε την δράση του Σωματείου και την πάλη των εργαζομένων. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα στα δύο τελευταία χρόνια, οργανώσαμε και συμμετείχαμε σε 32 συλλαλητήρια και κινητοποιήσεις, συμμετείχαμε σε 6 Γενικές Απεργίες. Κάναμε περίπου 10 συσκέψεις για διάφορα ζητήματα, 5 Γενικές Συνελεύσεις.
Τουλάχιστον δύο φορές το μήνα παίρναμε πρωτοβουλίες και καλούσαμε γι’ αυτές τα μέλη μας. Πρωτοβουλίες που απαιτούσαν να βγει υλικό του Σωματείου, να γίνουν εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, να μιλήσουμε προσωπικά με συναδέλφους.
Χαρακτηριστικές στιγμές αυτής της πλούσιας δράσης ήταν οι εξορμήσεις στις 21 Ιουνίου, Ημέρα της Μουσικής, με υλικό που παρουσίαζε τα προβλήματα των μουσικών στο κοινό. Την εξόρμηση που κάναμε το καλοκαίρι που μας πέρασε, στα νυχτερινά μαγαζιά του τουριστικού κέντρου με πρωτότυπη αφίσα και κάρτα που φιλοτέχνησε ο σκιτσογράφος Πάνος Ζάχαρης.
Συμμετείχαμε στις κορυφαίες στιγμές του λαϊκού κινήματος μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια, πολλές φορές έχοντας και πρωταγωνιστικό ρόλο. Χαρακτηριστικά, στις κινητοποιήσεις που γίναν για το Ασφαλιστικό, την υποδοχή των Αγροτών στην Αθήνα, την συμμετοχή μας στη πορεία για την ανεργία του Δήμου Πατρέων, στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις στις 4 Φλεβάρη 2016, και αντίστοιχα στη τριήμερα Απεργία 7,8 και 9 Μάη 2016.
Δε θέλουμε να κουράσουμε με μία απλή αναφορά της πλούσιας δράσης μας τα τελευταία δύο χρόνια, έχει όμως σημασία να πούμε ότι μέσα από αυτή τη καθημερινή πάλη για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα των συναδέλφων ζυμώσαμε την αντίληψή μας για την ανάγκη της ενότητάς μας με την εργατική τάξη και τα αιτήματά της. Μία προσπάθεια που δεν έγινε μόνο με τη συμμετοχή σε Απεργίες και διαδηλώσεις αλλά και με την ίδια τη Τέχνη μας.
Παράδειγμα, η υποδοχή των Αγροτών που κατέβηκαν στην Αθήνα για να διαδηλώσουν, όπου με τη συνεισφορά πολλών συναδέλφων οργανώσαμε καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Τον ίδιο ρόλο αναλάβαμε στην υποδοχή της πορείας Πάτρα – Αθήνα για την ανεργία. Άξια αναφοράς είναι η συναυλία που οργανώσαμε μαζί με το ΠΑΜΕ για το ζήτημα του πολέμου στο Θέατρο Πέτρας με συμμετοχή πολλών συναδέλφων και με συμμετοχή του συγκροτήματος «Ναζίμ Χικμέτ» από τη Κωνσταντινούπολη.
Στη Πρωτομαγιάτικη Απεργία, τη μεγαλύτερη επέτειο των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο αναλάβαμε μέσα από τη Τέχνη μας να αναδείξουμε την ανάγκη οργάνωσης της εργατικής τάξης. Σημαντικός σταθμός ήταν το δρώμενο που ετοιμάσαμε στη τελευταία Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση με πρωτότυπο κείμενο με θέμα το πόλεμο και για τη προετοιμασία και παρουσίασή του συνεργάστηκαν πάνω από 50 καλλιτέχνες.
Μέσα σ’ αυτή τη σκληρή μάχη διαμορφώσαμε αιτήματα και πλαίσιο για καίρια ζητήματα του κλάδου. Όπως, για την ασφάλιση των μουσικών που δουλεύουν με Δ.Π.Υ., για τα Βαρέα Ανθυγιεινά, το όριο συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων με αυξημένο ασφάλιστρο, για τους εργαζόμενους στα Μουσικά Σύνολα, στα Δημοτικά Ωδεία, και αντίστοιχα για την δημιουργία Δημόσιας και Δωρεάν Καλλιτεχνικής εκπαίδευσης που να καταλήγει στη Πανεπιστημιακή βαθμίδα.
Κύριος στόχος μας ήταν όχι μόνο η κινητοποίηση αλλά η οργάνωση των συναδέλφων. Σ’ αυτή τη κατεύθυνση παλέψαμε για όσο περισσότερες νέες εγγραφές (376) αλλά και η οργάνωση απέναντι και στα πιο δύσκολα ζητήματα όπως αυτό της ανέχειας και της φτώχειας που φέρνει η ανεργία.
Η Επιτροπή Ανέργων που έχουμε στο Σωματείο μας παρ’ όλες τις τεράστιες δυσκολίες που φέρνουν αυτά τα ζητήματα, λειτούργησε, πήρε πρωτοβουλίες, αντιμετώπισε καταστάσεις. Οργάνωσε με επιτυχία εκδηλώσεις – γλέντια για τους ανέργους, πήγε στα σπίτια τους, συζήτησε για τα προβλήματα, βοήθησε όσο μπορούσε.
Σ’ αυτή τη κατεύθυνση της καλύτερης οργάνωσης σε όλες τις πλευρές της ζωής μας ήταν και η προσπάθεια για τη συμμετοχή των συναδέλφων μέσα από αθλητικές πρωτοβουλίες. Κύριο στοιχείο αυτής της προσπάθειας ήταν η συμμετοχή μας και τις δύο χρονιές στο εργατικό τουρνουά ποδοσφαίρου του ΠΑΜΕ με ομάδα του Συλλόγου μας. Η διάθεση και συμμετοχή ήταν μεγάλη κι είχε σαν αποτέλεσμα η ομάδα μας να φτάσει στους φιναλίστ του φετινού πρωταθλήματος. Σκεφτόμαστε του χρόνου να οργανώσουμε μαθήματα σκάκι στο Σωματείο, ακόμα και αγώνα δρόμου.
Τέλος, τα πιο σημαντικά βήματα που μετρήσαμε είναι ότι δε δειλιάσαμε μπροστά στον αρνητικό συσχετισμό και δώσαμε μάχη για να οργανώσουμε τους συναδέλφους και για τα μεγάλα και για τα ειδικά ζητήματα. Από την αρχή της θητείας μας διαμορφώσαμε σχέδιο που ξεκίναγε από την ανάγκη πρώτα να επιβιώσουν τα μέλη μας που ήταν πιο χτυπημένα από τη κρίση και δεύτερο, να παλέψουμε για το σύνολο των ζητημάτων και να κινητοποιήσουμε σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες τους ίδιους τους εργαζόμενους. Σ’ αυτή την προσπάθεια γνωρίσαμε νέους συναδέλφους που πολλοί δεν ήταν γραμμένοι στο Σωματείο, άλλοι ήταν αλλά δεν συμμετείχαν. Αυτό που είχαν κοινό ήταν ότι δε μπορούσαν να συμβιβαστούν με αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Συμφωνούσαν ότι κάτι έπρεπε να γίνει, δε βλέπανε σα λύση τους το συμβιβασμό. Αυτοί είναι η ‘ραχοκοκαλιά’ του Σωματείου μας.
Σήμερα έχουμε καλύτερους δεσμούς με πιο πολλούς χώρους, το Σωματείο είναι ευρύτερα γνωστό στους συναδέλφους, είναι πρόβλημα για εργοδοσία και κυβέρνηση.
Απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι η προσπάθεια της πλειοψηφίας της Π.Ο.Θ.Α. να αδυνατίσει τη γραμμή μας, να απομαζικοποιήσει το Σωματείο μας. Η Ομοσπονδία σε πλήρη σύμπλευση με την κυβερνητική πολιτική αφού συνέβαλλε με όποιο τρόπο μπορούσε να δημιουργήσει προσδοκίες για την κυβέρνηση της ‘αριστεράς’, τώρα κάνει ότι μπορεί για να την κρατήσει στα πόδια της εκμεταλλευόμενη την απογοήτευση που έχουν φέρει οι αυταπάτες που έσπερνε όλο το προηγούμενο διάστημα για εύκολες λύσεις ‘από τα πάνω’. Σήμερα έχει μετατραπεί από τη μία σε γραφείο υποδοχής αιτημάτων προς τους Υπουργούς και από την άλλη σε στρατηγείο υπονόμευσης της αγωνιστικής γραμμής μας στο χώρο, κάνοντας τα πάντα για να συκοφαντήσουν τα Σωματεία που δρουν με τη γραμμή του ΠΑΜΕ.
Συνάδελφοι, τα Σωματεία, ειδικά το δικό μας, δε πρέπει να μετατραπούν σε φορείς επίδοσης αιτημάτων αλλά σε φορείς οργάνωσης της πάλης μας.
Καταλαβαίνουμε ότι η κυβέρνηση δε συγχωρεί στο Σωματείο μας που δεν πήγε να τους παρακαλέσει για συμπόνια, που είχαμε το ‘θράσος’ να τους αντιπαρατεθούμε. Γι’ αυτό έχουν βάλει τους ανθρώπους τους στο χώρο να το απομαζικοποιήσουν, να κρατήσουν τον αρνητικό συσχετισμό στον κλάδο.
Η συμμετοχή στις Εκλογές του Σωματείου μας και η ενίσχυση της γραμμής του είναι απάντηση σε εργοδοσία και κυβέρνηση. Είναι απάντηση σε αυτούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια έταζαν πριν τις Εκλογές το Σωματείο των ονείρων μας και μετά τις Εκλογές εξαφανίζονταν ακόμα και από το Δ.Σ. που εκλέχτηκαν.
Η ενίσχυση του Σωματείου μας στις Εκλογές πρέπει να ενισχύσει την προσπάθεια να απαλλαγούμε από το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό που κρατά όμηρο στα χέρια της κυβέρνησης την Ομοσπονδία.
Είμαστε αισιόδοξοι ότι στα επόμενα δύο χρόνια μπορούμε να κάνουμε βήματα σε ζητήματα που υστερήσαμε.
Κύρια ζητήματα που πρέπει να προσπαθήσουμε είναι η υπογραφή Σ.Σ.Ε. στο ελεύθερο επάγγελμα. Η κατάσταση σ’ αυτό το μέτωπο είναι πολύ δύσκολη για το σύνολο της εργατικής τάξης, όχι μόνο για μας. Μετά την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των Σ.Σ.Ε. καμία κλαδική και ομοιοεπαγγελματική Σύμβαση ακόμα και αν υπογραφεί δεν μπορεί να έχει εφαρμογή. Χρειάζεται μελετημένη προσπάθεια.
Σκέψη μας είναι να προχωρήσουμε πρώτα σε μια προσπάθεια υπογραφής Σ.Σ.Ε. στα Θέατρα μαζί με το Σ.Ε.Η. Ήδη πολλά Θέατρα έχουν ζωντανή μουσική και η υπόθεση αφορά πολλούς μουσικούς. Το επόμενο διάστημα προτείνουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες για τα ζητήματα που αφορούν το ανταποδοτικό πλαίσιο λειτουργίας των Δημοτικών Ωδείων, τη κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας που έχει ενισχυθεί σε Δήμους, Ε.Ρ.Τ., Λυρική Σκηνή. Τέλος, να προχωρήσουμε με πρωτοβουλία για την ανάγκη δημιουργίας δομών Δημόσιας και Δωρεάν Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, πιθανόν μαζί με το Σ.Ε.Η.
Αυτή μας η προσπάθεια δεν θα έχει μόνο τα γνωστά εμπόδια της απογοήτευσης και του φόβου που επικρατεί στους συναδέλφους. Θα έχει και πρόσθετα εμπόδια μια και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει το νέο συνδικαλιστικό νόμο σα βασική προϋπόθεση για τη νέα αξιολόγηση.
Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος έχει κύριο στόχο να εμποδίσει την προκήρυξη της Απεργίας. Ιδιαίτερα σε ένα ομοιοεπαγγελματικό Σωματείο σαν το δικό μας, θα απαιτείται για να παρθεί απόφαση για Απεργία, να ψηφίσουν υπέρ της Απεργίας στη Γενική Συνέλευση που το αποφάσισε το 50 % + 1 των συναδέλφων Πανελλαδικά.
Αυτός ο νόμος δεν είναι άλλο ένα μέτρο στα τόσα που έχουν παρθεί. Είναι χτύπημα στη λειτουργία των Σωματείων. Δηλαδή θέλει να δυσκολέψει την οργάνωση των εργαζομένων σε μια περίοδο που είναι απαραίτητη όσο τίποτα.
Γι’ αυτό το λόγο προτείνουμε η Γενική Συνέλευσή μας να πάρει απόφαση για κήρυξη Απεργίας (τη μέρα που ο συνδικαλιστικός νόμος θα κατατεθεί στη Βουλή. Αντίστοιχα προτείνουμε να αποφασιστεί από τη Γ.Σ. η συμμετοχή μας στο συλλαλητήριο που καλούν τα Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αύριο Πέμπτη 12 Οκτώβρη στις 5 το απόγευμα στο Υπ. Εργασίας για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία και ενάντια στους πλειστηριασμούς. Ήδη έχει συγκροτηθεί επιτελείο νομικών από το ΠΑΜΕ και καλούμε κάθε συνάδελφο που αντιμετωπίζει ζήτημα πλειστηριασμού και κατάσχεσης ακινήτου να απευθυνθεί στο σωματείο.
Τέλος, προτείνουμε οι Εκλογές μας να διεξαχθούν την Κυριακή 22 και τη Δευτέρα 23 Οκτώβρη. Καλούμε όλους να συμμετέχουν στις Εκλογές του Σωματείου τους άσχετα από το πόσο καταλαβαίνουν σήμερα την αναγκαιότητά του.
Η Εκλογική διαδικασία είναι πολύ σημαντική για κάθε Σωματείο. Εκεί μετριέται το μπόι του κάθε μουσικού. Αυτό το μπόι θα μετρήσουν την επόμενη μέρα στο Υπουργείο Εργασίας που επανειλημμένα χτυπήσαμε την πόρτα του απαιτώντας τα δικαιώματά μας.
Είναι υποχρέωση όλων μας, άσχετα με το τι πιστεύουμε, να κάνουμε τα πάντα για να κρατηθεί ψηλά με μαζική συμμετοχή στις Εκλογές.