Ενημέρωση μετά τη συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας
Από την χθεσινή συνάντηση αντιπροσωπείας των σωματείων με στελέχη του Υπουργείου Εργασίας δεν προέκυψε σχεδόν τίποτα θετικό όσον αφορά τα αιτήματα του κλάδου. Εισπράξαμε αρνητικές απαντήσεις σε όλα τα αιτήματα που θέσαμε: για την παράταση εγγραφής στο Μητρώο, για την επέκταση των δικαιούχων στήριξης μέσω Μητρώου Καλλιτεχνών, για την άμεση έκδοση απόφασης για αποζημίωση Μάρτη-Απρίλη, για το αίτημα να αποδίδονται τα ποσά στους δικαιούχους στην αρχή κάθε μήνα και όχι στο τέλος του διμήνου, για την επέκταση της επιδότησης ενοικίου στο Μητρώο Καλλιτεχνών. Η μόνη θετική απάντηση που πήραμε αφορούσε την ασφαλιστική κάλυψη και ασφαλιστική ικανότητα όπου μας ενημέρωσαν πως ισχύει εξάμηνη ασφαλιστική κάλυψη (για τους μήνες Σεπτέμβρη έως Φλεβάρη) για τους εγγεγραμμένους στο Μητρώο, με το βασικό ασφαλιστικό πακέτο 101, και πως επεκτείνεται για έναν χρόνο η ασφαλιστική ικανότητα για όσους την είχαν τον Φλεβάρη του 2020.
Συνολικά λοιπόν εισπράξαμε αρνητικές απαντήσεις. Όμως μάθαμε πολλά και σημαντικά. Τα κυβερνητικά στελέχη δεν μας κάλεσαν για να ακούσουν τα προβλήματά μας ή να δώσουν λύσεις αλλά για να μας ξεδιπλώσουν την πολιτική τους αντίληψη και να μας κάνουν κοινωνούς της.
Καταρχήν μας επιβεβαίωσαν επίσημα αυτό που λέγαμε εδώ και καιρό, πως το Μητρώο Καλλιτεχνών φτιάχτηκε από την κυβέρνηση προκειμένου αυτή να αποκτήσει μια όσο το δυνατόν πιο λεπτομερή καταγραφή του χώρου, των ειδικοτήτων, του αριθμού των εργαζόμενων.
O στόχος αυτής της καταγραφής δεν είναι η ενίσχυση των εργαζόμενων του χώρου. Ο πραγματικός στόχος είναι η εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης για τον πολιτισμό, η παραπέρα ανατροπή των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων είχαν κατακτηθεί με αγώνες και ίσχυαν σε λίγους ακόμα χώρους. Στόχος είναι η επέκταση της ελαστικής απασχόλησης, της εργασίας με το μπλοκάκι σε βάρος της σταθερής πλήρους εργασίας με δικαιώματα. Είναι η αντίληψη πως ο σύγχρονος καλλιτέχνης πρέπει να είναι εργοδότης και μάνατζερ του εαυτού του.
Όλα αυτά η κυβέρνηση τα σχεδιάζει μεθοδικά, τα συζητάει με τις πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες μοιράζεται κοινά οράματα αλλά και με τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως το ίδιο το Υπουργείο ομολογεί. Ήδη έχει εξαγγείλει πως θα μας τα φέρει την επόμενη μέρα της πανδημίας, πως αυτά που ξέραμε πριν την πανδημία ως δικαιώματα πρέπει να τα ξεχάσουμε.
Τα παραπάνω συμπυκνώνονται στην αποκαλυπτική δήλωση της κας Στρατινάκη:
«Η δική σας πλατφόρμα (αναφέρεται στο Μητρώο Καλλιτεχνών) αποτελεί ένα δηλωτικού χαρακτήρα εργαλείο που θα μας επιτρέψει την επόμενη μέρα να προσδιορίσουμε τους εργαζόμενους-συνομιλητές μας στο χώρο με στόχο την δημιουργία ενός νόμου-πλαισίου που θα περιγράφει τι σημαίνει εργασιακό ατύχημα, τι σημαίνει πρόβα, πως θα γίνεται η πληρωμή της παράστασης και της πρόβας, η ασφάλιση κλπ και έχουμε συζητήσει με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, είμαστε σε ανοιχτή επικοινωνία».
Γιατί άραγε θέλει η κυβέρνηση να φτιάξει όχι απλώς έναν νόμο αλλά έναν νόμο-πλαίσιο, δηλαδή έναν νόμο ο οποίος θα περιέχει όχι μόνο ειδικές πλευρές αλλά και γενικές κατευθύνσεις που θα εξειδικεύονται σε επόμενους νόμους; Μήπως γιατί δεν υπάρχει σήμερα νομοθεσία που να ορίζει τι σημαίνει εργατικό ατύχημα, πως ορίζεται και πως πληρώνεται η πρόβα και η παράσταση, πως προκύπτει η ασφάλιση; Προφανώς και υπάρχουν τέτοιοι νόμοι και είναι πρώτα απ’ όλα αυτούς τους νόμους που θέλει να καταργήσει η κυβέρνηση, γιατί λέει ανοιχτά πως τα δικαιώματα των εργαζόμενων δεν χωράνε στις ανάγκες της οικονομίας την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό ο νόμος-πλαίσιο που η κυβέρνηση συζητάει για την επόμενη μέρα θα έρθει να ανατρέψει ότι δικαίωμα θεωρούσαμε μέχρι τώρα δεδομένο. Τα πολιτικά κόμματα που σήμερα συζητούν με την κυβέρνηση επάνω στο συγκεκριμένο πλαίσιο αντικειμενικά αποτελούν συμμάχους της κυβέρνησης.
Παράλληλα ανοίγουν ευθέως ζήτημα παρέμβασης στα Σωματεία, στην λειτουργία τους. Λένε σχεδόν ανοιχτά πως τα Σωματεία θα πρέπει να σταματήσουν να δέχονται ως μέλη τους ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες, εννοώντας όσους δεν μπορούν να επιβιώνουν αποκλειστικά από την εργασία στον κλάδο.
Αυτό σημαίνει πως ο συντριπτικός όγκος των εργαζόμενων που δουλεύει περιστασιακά, αναγκαζόμενος να κινείται ανάμεσα σε υποαπασχόληση ετεροαπασχόληση και ανεργία δεν πρέπει να έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Τα συνδικάτα θα πρέπει να αφορούν μόνο τους «καταξιωμένους στο χώρο». Από αυτή την άποψη η πρόσφατη επίθεση του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ενάντια στο Σωματείο Ηθοποιών, εκφράζει την συνολικότερη αντιδραστική αντίληψη πως η συλλογικότητα είναι για τους μέτριους και τους κακούς, οι καλοί καλλιτέχνες μπορούν να βασιστούν στην ατομική τους αξία. Τελικά τα Σωματεία δεν θα πρέπει να εκπροσωπούν τα συμφέροντα ενός ολόκληρου κλάδου αλλά μιας μικρής ελίτ και ταυτόχρονα να αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής στον κλάδο.
Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και δεν είναι καθόλου μακρινό, αντίθετα έρχεται επικίνδυνα κοντά. Η σχεδόν απόλυτα αρνητική στάση της κυβέρνησης απέναντι στα αιτήματά μας δεν έχει να κάνει με ασυνέπεια απέναντι στο Μητρώο, όπως την κατηγορεί το Προεδρείο της ΠΟΘΑ. Η κυβέρνηση ομολογεί πλέον ανοιχτά πως το Μητρώο έκανε αυτό για το οποίο προοριζόταν, τώρα επιδόματα τέλος. Αντίθετα η ΠΟΘΑ καλλιεργούσε την επικίνδυνη ψευδαίσθηση πως το Μητρώο μπορεί να είναι και καλό για τους εργαζόμενους του χώρου, και συνεχίζει να την καλλιεργεί παρά τις απανωτές σκληρές διαψεύσεις.
Μπροστά μας έχουμε ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις από αυτές που ζήσαμε μέχρι σήμερα. Έχουμε το άνοιγμα των χώρων του πολιτισμού με όρους που θα εγγυώνται ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τους επιχειρηματίες του χώρου, ακόμα σκληρότερο κυνήγι για επιβίωση στο όριο για τους εργαζόμενους.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση καλούμε κάθε εργαζόμενο να αφήσει στην άκρη τις αυταπάτες για λύσεις που θα έρθουν από τα πάνω, από συνεννοήσεις ανάμεσα στους συνδικαλιστές και την κυβέρνηση ή από συνεννοήσεις κομμάτων. Να πάρουμε την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα στα χέρια μας, να απαιτήσουμε δουλειά με αξιοπρέπεια για όλους τους εργαζόμενους της τέχνης και του πολιτισμού. Το πραγματικά νέο δεν είναι το τσάκισμα κάθε εργασιακού δικαιώματος που είχαμε κατακτήσει μέσα από τους αγώνες των σωματείων αλλά αντίθετα η διεύρυνση αυτών των δικαιωμάτων με βάση το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της παραγωγής, της κοινωνικής δραστηριότητας.
Ομιλία Κώστα Σταυρόπουλου μετά το τέλος της χτεσινής κινητοποίησης:
https://youtu.be/gHDhO60BcJE