“Χαιρετίζουμε τους συναδέλφους που σήμερα ήρθαν στην εκλογο-απολογιστική Γενική Συνέλευση του Σωματείου.
Μια σημαντική διαδικασία που μας δίνει τη δυνατότητα να εκτιμήσουμε το σύνολο της δράσης μας τα δύο τελευταία χρόνια. Να ανταλλάξουμε απόψεις και γνώμες, να συζητήσουμε για νέες εξελίξεις, να οργανώσουμε τη δράση μας για το επόμενο διάστημα.
Μια διαδικασία που στο επίκεντρο δεν είναι μόνο η αγωνία της ατομικής επιβίωσης, αλλά η συλλογική οργάνωση της δράσης μας απέναντι σε αυτές τις πολιτικές που μας στερούν τη δυνατότητα να ζήσουμε από τη δουλειά μας και έχουν κάνει ακόμα πιο δύσκολη την ατομική προσπάθεια επιβίωσης του καθένα μας. Μόνο μέσα απ’ αυτό το δρόμο μπορεί να δημιουργηθεί χώρος για να ανασάνουμε, να αποτραπούν και να καθυστερήσουν αρνητικές εξελίξεις, αλλά και για να έχουμε νίκες.
Πιο πολλοί, πιο δυνατοί, με μια φωνή για να μπορούμε να νικάμε
Εκτιμώντας τη δράση του Σωματείου σκεφτήκαμε το συγκεκριμένο σύνθημα. Τα δύο τελευταία χρόνια δώσαμε μια μεγάλη μάχη για να αξιοποιήσουμε τη μεγάλη δύναμη που απέκτησε το Σωματείο μας από τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στη δράση του. Κάναμε βήματα ώστε κανένας μουσικός να μη νιώθει μόνος του, να νιώθει ότι ο Π.Μ.Σ. είναι η δύναμη του, είναι το αποκούμπι του.
Τα προηγούμενα χρόνια σχεδιάσαμε, μετά από πολλές συναντήσεις με συναδέλφους του χώρου, την διεκδίκηση Σύμβασης στις καλοκαιρινές συναυλίες, να πληρώνονται οι πρόβες, να διεκδικήσουμε τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Μια διαδικασία που συζητήθηκε στο χώρο και ανησύχησε τους διοργανωτές. Προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο να παζαρέψουν όρους και όταν κατάλαβαν ότι η υπογραφή της Σύμβασης θα έχει επιπτώσεις στην κερδοφορία τους, αρνήθηκαν ομόφωνα να προχωρήσουν. Κύριο εμπόδιο τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα που κοστίζουν στην ανταγωνιστικότητα .τους. Και απ’ αυτή την περίπτωση επιβεβαιώνεται ότι, αν δε χάσουν οι εργοδότες δε θα κερδίσουν τίποτα οι εργαζόμενοι. Επιβεβαιώνει επίσης ότι ακόμα και νόμοι να ψηφιστούν που αναγνωρίζουν την Πρόβα σαν εργασία, γίνονται κενό γράμμα σε μια αγορά εργασίας που οι εργοδότες είναι κυρίαρχοι και οι εργαζόμενοι ανοργάνωτοι. Γι’ αυτούς τους λόγους χρειάζεται, άλλο επίπεδο συλλογικής διεκδίκησης.
Οι μουσικοί από την ορχήστρα των Χρωμάτων, μετά από πολλά χρόνια ομηρίας, απορροφήθηκαν στην Ορχήστρα της Ε.Λ.Σ. Αυτό δεν προέκυψε από την ευαισθησία ενός Υπουργού, αλλά από τη συλλογική διεκδίκηση ενός κλάδου. Κάτω από την πίεση του κλάδου με κείμενα υπογραφών από εκατοντάδες συναδέλφους, με κινητοποίηση έξω από το ΥΠΠΟ αναγκάστηκαν να ικανοποιήσουν αιτήματα πολλών χρόνων.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα δείχνει τη δύναμη των πολλών, όταν σκεφτούμε ότι οι συνάδελφοι που για χρόνια πάλευαν με δικαστήρια να βρουν το δίκιο τους και παρόλο που είχαν δικαιωθεί τελεσίδικα, παρέμεναν όμηροι.
Αντίστοιχα με συνεχείς παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις επαναλειτούργησε η Καμεράτα. Από το 2015 ως το 2024 η Ορχήστρα δούλευε σαν «πειρατικό καράβι» με ανασφάλιστους και απλήρωτους εργαζόμενους, ενώ είχε πλούσιο έργο με εμφανίσεις στα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά Θέατρα και με Διεθνή Βραβεία. Μετά από παρεμβάσεις του Σωματείου μας καταφέραμε να επιβάλουμε κανένας μουσικός να μην εργάζεται αδήλωτος και ανασφάλιστος, όπως και να έχουν την ίδια αμοιβή οι Έλληνες μουσικοί με τους συναδέλφους τους από το Εξωτερικό. Ήταν μεγάλο βήμα που αλλάζει εποχή για την Ορχήστρα η δημιουργία οργανογράμματος και η κάλυψη 11 κενών θέσεων με Συμβάσεις 9μηνες και με αμοιβή με το ειδικό μισθολόγιο. Και αυτό το παράδειγμα επιβεβαιώνει ότι το δίκιο μας βρίσκει διέξοδο όταν συλλογικά το διεκδικούμε.
Άνοιξε η διεκδίκηση στους συμβασιούχους των Μουσικών Συνόλων της Ε.Ρ.Τ. Στηρίξαμε τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων μουσικών ενάντια στη Διοίκηση της Ε.Ρ.Τ. που προσπάθησε να μειώσει εργαζόμενους και να βάλει τους συμβασιούχους του ενός Συνόλου απέναντι σε αυτούς του άλλου για το ποιος θα προλάβει να αρπάξει μερικές συμβάσεις με αμοιβή ανά συναυλία. Η κινητοποίηση των ίδιων των μουσικών με τη στήριξη όλου του κλάδου πίεσε την Ε.Ρ.Τ. και την Κυβέρνηση που αναγκάστηκε να δώσει παραπάνω συμβάσεις. Το Σωματείο μας έβαλε στο επίκεντρο με αφορμή αυτές τις διεκδικήσεις το μεγάλο ζήτημα της κάλυψης των κενών οργανικών θέσεων όλων των Μουσικών Συνόλων με μουσικούς με σταθερές σχέσεις εργασίας. Συγχρόνως ανοίξαμε την αντιπαράθεση για την απαράδεκτη τακτική της Διοίκησης της Ε.Ρ.Τ. που απαιτούσε για τους μουσικούς που έρχονται για λίγες συναυλίες να κάνουν έναρξη επαγγέλματος για να μπορούν να πληρώνονται.
Παρεμβήκαμε για πληρωμή δεδουλευμένων και ανασφάλιστη εργασία σε συναδέλφους από συναυλίες και μαγαζιά. Όπου το Σωματείο έκανε παρέμβαση οι εργοδότες καταλάβαιναν ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι μόνοι τους, ανυπεράσπιστοι απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό. Κάναμε καθαρό σε αυτούς τους εργοδότες ότι η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά δεν είναι δικαίωμα τους και θα μας βρουν απέναντι τους. Το Σωματείο μας στάθηκε απέναντι στην πειθαρχική δίωξη της Ε.Λ.Σ. σε μέλος του Σωματείου μας. Η συνάδελφος είχε καταγγείλει τον προϊστάμενο της για επίθεση με υβριστικούς χαρακτηρισμούς και απειλές, με αποτέλεσμα να βρεθεί η ιδία πειθαρχικά διωκόμενη. Ένα περιστατικό που επιβεβαιώνει τη θέση του Σωματείου μας ενάντια στους Κώδικες δεοντολογίας που το ΥΠΠΟ έφερε μετά το σκάνδαλο Λιγνάδη. Σε αυτή την υπόθεση φάνηκε καθαρά ότι αυτός που έχει την εξουσία δικαιώνεται και οι Κώδικες δεοντολογίας θα διώκουν μόνο όσους εργαζόμενους αντιπαρατίθενται σε αυτή την εξουσία.
Παρεμβήκαμε σε περιπτώσεις Δημοτικών Ωδείων που ήθελαν να μετατρέψουν τις συμβάσεις εργασίας σε συμβάσεις με Δ.Π.Υ. Για καθυστερήσεις στις συμβάσεις και την πληρωμή των δεδουλευμένων των συμβασιούχων. Αναδείξαμε τις συνέπειες του ανταποδοτικού τρόπου λειτουργιάς των Δημοτικών Ωδείων, τόσο για τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων Καθηγητών, όσο και για τις σπουδές των μαθητών.
Καταφέραμε να μην εφαρμοστεί η υποχρέωση του ηλεκτρονικού τιμολογίου ώστε οι συνάδελφοι που έχουν Δ.Π.Υ. με Δήμους και δημόσιο, να μην υποχρεώνονται να πληρώνουν υπηρεσία χαράτσι 300 ή 500 ευρώ στο όνομα «διαφάνειας» ως εργολάβοι. Ένα μέτρο που θα μείωνε κι άλλο τις αμοιβές των μουσικών στην ΕΡΤ , αλλά και όσων έχουν συναλλαγές με Δήμους
Συνεχίσαμε την προσπάθεια για συνολική επίλυση του κρίσιμου ζητήματος της Μουσικής Εκπαίδευσης. Προσπαθήσαμε να δούμε το θέμα από την πλευρά της ανάγκης δημιουργίας ενός Ενιαίου Δημόσιου και Δωρεάν συστήματος Εκπαίδευσης που θα ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια και θα καταλήγει στο Πανεπιστήμιο. Είμαστε αντίθετοι στον κατακερματισμό της εκπαίδευσης σε πολλές ταχύτητες, σε πολλές κατηγορίες Πτυχίων. Μια κατάσταση που οδηγεί στον ανταγωνισμό των αποφοίτων για τα επαγγελματικά δικαιώματα και βοηθά τους εργοδότες να πάνε προς τα κάτω τις αμοιβές. Με αυτά τα κριτήρια διεκδικούμε ένα ενιαίο σύστημα που θα παρέχει το σύνολο της σύγχρονης γνώσης και όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα για τους αποφοίτους. Συγχρόνως παλεύουμε για μεταβατικές διατάξεις που θα καλύπτουν τους απόφοιτους των Ωδείων που έχουν σημαντικό Καλλιτεχνικό και διδακτικό έργο, δίνοντας τους τη δυνατότητα να αναβαθμίσουν τα Πτυχία τους και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στη Χώρα μας. Με αυτό το περιεχόμενο οργανώσαμε την παρέμβαση του Σωματείου μας τόσο σε εκδηλώσεις των Μουσικών τμημάτων του ΠΑΜΑΚ και του ΕΚΠΑ όσο και σε ημερίδες Σωματείων και Φορέων για το ζήτημα αυτό. Το σχέδιο νόμου που η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη διαβούλευση δεν είναι σε αυτή την κατεύθυνση.
Οργανώσαμε, συμμετείχαμε σε πλήθος συναυλιών σε όλη την Ελλάδα για μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, η φωνή μας έφτασε παντού και ενώθηκε με χιλιάδες εργαζόμενους, νεολαία. Πήραμε θέση ενάντια στην προσπάθεια της Κυβέρνησης να αξιοποιήσει την Τέχνη μας για να ξεπλύνουμε πολεμικά εγκλήματα και να αποσιωπήσουμε την ανοιχτή εμπλοκή της Χώρας μας σε αυτά τα εγκλήματα. Δώσαμε το παράδειγμα, μαζί με τους τραγουδιστές και τραγουδοποιούς, ότι δεν περνάνε οι οικονομικές πιέσεις και οι απειλές, για να ξεπλύνουμε με την τέχνη μας το έγκλημα του Κράτους δολοφόνου του Ισραήλ και την Ελληνική συνενοχή. Η παρέμβαση μας μέσω του Σωματείου ήταν σημαντική για να αναπτυχθούν σημαντικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Η πρωτοβουλία που πήραμε μαζί με το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών είχε πολύ μαζική απήχηση και συμμετοχής νεολαίας (μόνο 6.000 ήταν οι νέοι που μπόρεσαν να μπουν στην Τεχνόπολη και άλλοι τόσοι ήταν απ’ έξω). Το κυριότερο όμως ήταν ότι συνέβαλε σε μια κρίσιμη στιγμή να απομονωθεί η προσπάθεια της Ισραηλινής Πρεσβείας να πάρει με το μέρος του Κράτους δολοφόνου γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές
Λειτουργήσαμε για ακόμα μια θητεία με επιτυχία το Ταμείο Αλληλεγγύης του Συλλόγου μας, βοηθώντας πληθώρα συναδέλφων. Αναδείξαμε τη μεγάλη διαφορά της προσπάθειας στήριξης συναδέλφων, από συναδέλφους, από τη φιλανθρωπία. Στην πρώτη περίπτωση προβάλλει η μεγάλη δύναμη της συλλογικής δράσης, ενώ στη δεύτερη αναδεικνύεται η ατομική διαφοροποίηση, η δύναμη και η κυριαρχία των λίγων απέναντι στους πολλούς.
Κρίσιμο στοιχείο της δράσης μας τα τελευταία χρόνια ήταν η προσπάθεια να αναδείξουμε το χαρακτήρα της δουλειάς μας. Να ανοίξουμε πιο ουσιαστικά ως κλάδος ότι η καλλιτεχνική εργασία δε μετριέται σε ώρες συναυλίας, αλλά ότι είναι όλη μας η ζωή, από όταν ξυπνάμε μέχρι όταν κοιμόμαστε, ότι χρειάζεται αφοσίωση. Αφοσίωση χωρίς αμοιβές που θα επιτρέπουν στον μουσικό να ζει από τη δουλειά του και να αφιερώνεται σε αυτή δε γίνεται. Δε γίνεται χωρίς μόνιμες εργασιακές σχέσεις, χωρίς ανάπτυξη, με ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού, Μουσικών Συνόλων σε όλη τη χώρα, χωρίς ανάπτυξη της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης και όχι παραπέρα εμπόριο και κατηγοριοποίηση. Όλοι μας, αγαπάμε την τέχνη μας, θέλουμε να αφοσιωθούμε σε αυτή, να εξελισσόμαστε συνεχώς. Κόντρα στα καθημερινά αδιέξοδα του συστήματος, που οδηγούν στο να τρέχουμε από μάθημα, σε πρόβα, να προλάβουμε, να είμαστε on-call για οποιοδήποτε μεροκάματο και να μη μπορούμε να πούμε «όχι». Για να μπορέσουμε να ασκήσουμε την τέχνη μας αναγκαζόμαστε να ετερο-απασχολούμαστε και πέρα από τη δημιουργική δουλειά μας πρέπει να γινόμαστε παραγωγοί, ηχολήπτες και όλα αυτά να μας τα εμφανίζουν σαν εκσυγχρονισμό και επιλογή. Απ’ αυτή την πλευρά αναδείξαμε το ότι ο νόμος της Κυβέρνησης για το 13ωρο δεν αφορά μόνο τους Ξενοδοχοϋπάλληλους και τους εργαζόμενους στο Εμπόριο και τη Βιομηχανία, αλλά αφορά και το επάγγελμα μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει 13ωρο όταν πηγαίνουμε από την ηχογράφηση, στο μάθημα, μετά στην πρόβα και ύστερα στο μαγαζί. Γνωρίζουμε τι σημαίνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας όταν η προσωπική μελέτη, οι πρόβες, διευθετούνται στην αμοιβή της συναυλίας ή της εμφάνισης στο μαγαζί. Το Σωματείο μας έδωσε μάχη για την επιτυχία των δύο Απεργιών ενάντια στο νόμο τερατούργημα της Κεραμέως. Η μεγάλη συμμετοχή στην Απεργία δείχνει ότι έχει μεγαλώσει το μπόι του Σωματείου μας και των εργαζομένων του κλάδου. Η απόφαση συναδέλφων να απεργήσουν την 1η Οκτώβρη σε συναυλία στο Ηρώδειο που ήταν sold out δείχνει τις διεργασίες που υπάρχουν και τις δυνατότητες.
Με τη δύναμη που μας δίνει η μαζικοποίηση του Σωματείου μας οργανώνουμε τη δράση μας.
Οργανώνουμε τη διεκδικητική απάντηση του κλάδου για τη διεκδίκηση της Σ.Σ.Ε. για τις καλοκαιρινές συναυλίες. Το καλοκαίρι που έρχεται πρέπει να μπει μαζικά η διεκδίκηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας. Δεν είναι εύκολη υπόθεση και για να είμαστε έτοιμοι στην Καλοκαιρινή περίοδο πρέπει να ξεκινήσουμε αμέσως μετά τις εκλογές και την ανάδειξη του νέου μας ΔΣ. Με κατανόηση των δυσκολιών , αλλά και με τη βεβαιότητα ότι μόνο με τη δική μας προσπάθεια αυτό μπορεί να κατακτηθεί.
Πρώτο βήμα είναι η συλλογική διεκδίκηση της αμοιβής στις πρόβες. Το Σωματείο θα οργανώσει αυτό τον αγώνα. Παράλληλη κατεύθυνση διεκδίκησης προς το Υπουργείο Εργασίας για την αύξηση του τεκμαρτού μεροκάματου του μουσικού.
Το τελευταίο διάστημα το Σωματείο μας έκανε παρεμβάσεις στο ΥΠΠΟ για το ζήτημα των συντάξεων Καλλιτεχνών που δεν είχαν δοθεί για δύο χρόνια. Υποψήφιοι γι αυτές τις συντάξεις είναι γνωστοί μουσικοί που είτε δεν κατάφεραν να βγάλουν σύνταξη είτε το ύψος της σύνταξης τους είναι τόσο χαμηλό που διεκδικούν την τιμητική σύνταξη των 700 ευρώ για να πάρουν 150 ευρώ περισσότερα. Εκεί επιβεβαιώθηκε πόσο σημαντικό είναι να παλέψουμε ενάντια στην υποασφάλιση των μουσικών , αλλά και ενάντια στην ανασφάλιστη εργασία.
Για τη Μουσική Εκπαίδευση είχαμε μια απόφαση του ΣΤΕ που ακυρώνει την εφαρμογή του ΠΔ 85/22 για τους απόφοιτους Καλλιτεχνικών σχολών. Αναγνωρίζει ότι οι απόφοιτοι αυτών των σχολών είναι Ανώτερης Εκπαίδευσης και χαρακτηρίζει παράλειψη του κανονιστικού νομοθέτη να μην προβλέψει για τους κατόχους τίτλων σπουδών των ως άνω σχολών ειδική κατηγορία, μεταξύ της κατηγορίας Δ.Ε. και Τ.Ε. ή Π.Ε., όσον αφορά το δικαίωμα πρόσβασης αυτών στο Δημόσιο. Η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει το δίκιο των μεγάλων κινητοποιήσεων μας. Όμως δεν μπορεί να επιβάλλει τις ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην Καλλιτεχνική Εκπαίδευση. Εξάλλου αυτή από το 2016 οι μουσικοί με κινητοποιήσεις μας είχαμε διεκδικήσει και πετύχει την κατάταξη μας στην κατηγορία του Τ.Ε. για τους κατόχους Πτυχίων Ωδείων. Πάνω σε αυτή την κατάκτηση η Κυβέρνηση διαμόρφωσε και τη διακριτή μισθολογική κατηγορία Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης για τους Καλλιτέχνες, ως απάντηση στους μεγάλους αγώνες του 2023. Σύμφωνα με δημοσιεύματα η Κυβέρνηση θα δώσει στη διαβούλευση το ν/σ για την Καλλιτεχνική Εκπαίδευση. Απ αυτά που έχουν διαρεύσει φαίνεται ότι μιλάμε για διεύρυνση της κατηγοριοποίησης των Πτυχίων με τη δημιουργία ενός Πανεπιστημίου Παραστατικών Τεχνών, διαφοροποιημένο από τα ήδη υπάρχοντα Πανεπιστημιακά ιδρύματα με πολύ λίγους σπουδαστές με διαφοροποιημένα επαγγελματικά δικαιώματα σε σχέση με τα άλλα Πανεπιστήμια. Δίπλα σε αυτή τη νέα Πανεπιστημιακή σχολή έχουν προστεθεί και τα Ιδιωτικά Πανεπιστημιακά Πτυχία που με το αζημίωτο λειτουργούν μέσα από το Ωδείο Αθηνών και το Ωδείο Φ.Νάκας. Επίσης με νόμο για την Ανώτερη Εκπαίδευση αναγνωρίζονται τα ΙΕΚ ως Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, υποβαθμίζοντας την Ανώτερη Εκπαίδευση στο επίπεδο της κατάρτισης. Είμαστε ενάντια στην παραπέρα κατηγοριοποίηση των μουσικών σπουδών. Άμεσα θα ζητήσουμε συνάντηση με την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για να έχουμε συγκεκριμένα τις προθέσεις της Κυβέρνησης. Το νέο ΔΣ που θα εκλέγει θα έχει να αντιμετωπίσει άμεσα αυτό το ζήτημα.
Ανοίγουμε το μεγάλο ζήτημα της κάλυψης των κενών οργανικών θέσεων στα Μουσικά Σύνολα της Χώρας με μουσικούς με σταθερές εργασιακές σχέσεις. Αν εξαιρέσουμε τα τρία Κρατικά Συμφωνικά Σύνολα σε όλα τα άλλα δεν ανανεώνεται το δυναμικό που συνταξιοδοτείται με νέο προσωπικό με σταθερές εργασιακές σχέσεις. Πρόκειται για μια σχεδιασμένη προσπάθεια να τελειώνουν με τις σταθερές εργασιακές σχέσεις των μουσικών στις Ορχήστρες. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργηθεί μια αόρατη λίμνη κακοπληρωμένων και υποασφαλισμένων μουσικών που θα τροφοδοτεί με τα νερά της αυτά τα σύνολα, ανάλογα με την περίσταση. Προχωράμε σε συγκρότηση Επιτροπής Freelancer στο χώρο της λόγιας μουσικής, με στόχο την καλύτερη οργάνωση των νέων εργαζομένων αυτού του χώρου.
Ενισχύουμε το Ταμείο Αλληλεγγύης του Σωματείου μας με καμπάνια εισφορών, αλλά και με εκδηλώσεις για την οικονομική ενίσχυση του.
Προτείνουμε το Μητρώο του Σωματείου να μείνει ανοιχτό για νέες εγγραφές μέχρι τις 11 Νοέμβρη.
Εκλογές από 13/11 ως 18/11”