Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος συμμετέχει στην παράσταση διαμαρτυρίας και συνέντευξη τύπου Ομοσπονδιών και Πρωτοβάθμιων Εργατικών Σωματείων για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτερο μισθό την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στο Υπουργείο Εργασίας, στις 12.30 μ.μ. και

ΚΑΛΕΙ σε μαζική συμμετοχή τους εργαζόμενους του κλάδου.

Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για την “αύξηση” του κατώτατου μισθού, υλοποιώντας την αντεργατική νομοθεσία και τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου μόνο αγανάκτηση προκαλούν στους εργαζόμενους, που βλέπουν το εισόδημά τους καθημερινά να συρρικνώνεται από την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και ιδιαίτερα στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στα καύσιμα.

Προκαλεί τη νοημοσύνη μας η Κυβέρνηση, προσπαθώντας, με τα ψίχουλα που θα προσθέσει στον κατώτατο μισθό, να χρυσώσει το χάπι της βάρβαρης πολιτικής που έχει “καταπιεί” τις τριετίες από το 2012 ως το 2023, τα δώρα των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων, που αναγκάζει τους εργαζόμενους να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά για την εκπαίδευση και την υγεία που ιδιωτικοποιούνται περισσότερο, για τα φάρμακα που ακριβαίνουν, για τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία των λαών.

Στον εμπαιγμό των εξαγγελιών του Πρωθυπουργού,

οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους θα απαντήσουν προτάσσοντας τις δικές τους ανάγκες και τη δική τους ζωή απέναντι στα κέρδη των κεφαλαιοκρατών που η κυβέρνηση υπηρετεί.

Όπως έκαναν και στη μεγάλη απεργία της 28ης Φλεβάρη, αφήνοντας στην άκρη τον συνδικαλισμό του κοινωνικού εταιρισμού της ΓΣΕΕ, έτσι και τώρα θα απαιτήσουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας, επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, κατώτατος μισθός στα 900€.

Καλούμε τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα σωματεία της Αττικής σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας και στη συνέντευξη τύπου  που θα πραγματοποιήσουν τα συνδικάτα μας την Τετάρτη 20 Μάρτη στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) και ώρα 12.30 μ.μ., για να δώσουμε τη δική μας απάντηση στο θέμα του μισθού και να καθορίσουμε τη συνέχεια της αγωνιστικής μας δράσης και διεκδίκησης.

Οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία που υπογράφουν το κάλεσμα:

·        Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος.

·        Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών.

·        Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας.

·        Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδος.

·        Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Ν. Αττικής.

·        Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

·        Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής

Λίγες μέρες μετά τη μεγαλειώδη Απεργία στις 28 Φλεβάρη, η Κυβέρνηση και η εργοδοσία σέρνουν σε δίκη τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της ΕΝ.Ε.Δ.Ε.Π. (το Σωματείο των εργαζομένων στο λιμάνι της COSCO).

Το ποινικό αδίκημα του Προέδρου είναι ότι τόλμησε να οργανώσει τον αγώνα των εργαζομένων λιμενεργατών για να παρθούν μέτρα ασφαλείας και να μη χάνουν τη ζωή τους την ώρα της δουλειάς.

Κυβέρνηση, εργοδοσία, δικαστήρια, δε σεβάστηκαν  ούτε το πένθος και την αγανάκτηση όλων αυτών των εργαζομένων μετά το φρικτό θάνατο που είχε συνάδελφός τους μπροστά στα μάτια τους.

Τη Δευτέρα 11 Μαρτίου καλούν στο δικαστήριο για να δικάσουν τον Πρόεδρο του Σωματείου Μάρκο Μπεκρή, δείχνοντας πόσο υποκριτικές είναι οι δηλώσεις τους στη μαύρη επέτειο για τα Τέμπη, όταν δικάζουν εργαζόμενους που διεκδικούν μέτρα ασφαλείας για την προστασία της ζωής και όχι αυτούς που τα καταστρατηγούν.

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος τιμάει την 8^η Μαρτίου Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, σύμβολο του αγώνα για την ασυμβίβαστη καθημερινή πάλη για την γυναικεία ισοτιμία.

Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που αγωνίζονται απέναντι στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μονοπωλιακών ομίλων. Τις αγρότισσες που μαζί με τους άντρες τους δίνουν μάχη για να μπορούν να συνεχίσουν να καλλιεργούν την γη τους, για να μην τους την αρπάξουν οι τράπεζες. Χαιρετίζουμε τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες που κατεβαίνουν μαζικά στους δρόμους ενάντια στους νέους ταξικούς φραγμούς στο δικαίωμα στην μόρφωση που θέτει ο νόμος για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στις γυναίκες που οργανωμένα παλεύουν μέσα από τα συνδικάτα τους για σύγχρονα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Που έκαναν το βήμα να απεργήσουν στην πρόσφατη Πανελλαδική Απεργία που έδειξε στην Κυβέρνηση πως αντιπολίτευση υπάρχει και αυτή γίνεται στους δρόμους με τον λαό μπροστάρη.

Τα δικαιώματα των γυναικών δεν χωράνε στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των επιχειρηματικών ομίλων και των λόμπυ. Το μήνυμα της 8ης Μάρτη είναι ζωντανό και επίκαιρο καθώς η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών έρχεται αντιμέτωπη με νέες μορφές ανισοτιμίας και καταπίεσης στην εργασία, στην κοινωνική ζωή ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και επειδή όλες αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές ντύνονται με έναν μανδύα κάλπικου προοδευτισμού, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι σύγχρονο και προοδευτικό, τι είναι αντιδραστικό και αναχρονιστικό.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι το δικαίωμα στην σταθερή και μόνιμη εργασία. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η ευρωενωσιακή «ευελιξία στην εργασία» που κάνει την ζωή της εργαζόμενης γυναίκας λάστιχο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με επέκταση της αυταπασχόλησης (Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών) σε βάρος της σταθερής εργασίας, με το σύγχρονο δουλεμπόριο που ονομάζεται ενοικίαση εργαζόμενων.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι το δικαίωμα για 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες για συμμετοχή στην κοινωνική ζωή. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η 10-ωρη και 12-ωρη ημερήσια εργασία, το 72-ωρο, η δουλειά ήλιο με ήλιο, οι μισθοί πείνας.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης για το σύνολο των εργαζόμενων και ειδικότερα για τις γυναίκες με βάση την εκτίναξη του παραγόμενου πλούτου. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η εξίσωση προς τα επάνω των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, το σπρώξιμο των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης σήμερα στα 67, αύριο στα 70 και δεν έχει σταματημό.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η αύξηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου να οδηγεί σε καλυτέρευση της ζωής για το σύνολο της κοινωνίας και πρώτα από όλα για την εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας. Η πάλη απέναντι σε κάθε είδους διάκριση σε βάρος των γυναικών, απέναντι σε σκοταδιστικές αντιλήψεις πως ο ρόλος της γυναίκας είναι στο σπίτι, μακριά από την κοινωνική ζωή.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η περιφρούρηση και διεύρυνση της μητρότητας, του ιδιαίτερου ρόλου της γυναίκας στην αναπαραγωγική διαδικασία και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτόν και όχι η κατάργησή τους στο όνομα της ψευδεπίγραφης «ισότητας των φύλων» που προωθούν Ε.Ε. και κυβερνήσεις. Είναι η επέκταση του πλέγματος προστασίας της μητρότητας (άδεια κύησης, θηλασμού, αναρρωτικές κλπ) που σήμερα καλύπτει ένα ελάχιστο τμήμα των εργαζόμενων γυναικών σε τμήματα του Δημοσίου Τομέα, σε όλες τις εργαζόμενες γυναίκες.

Στην εποχή μας που όλο και μεγαλύτερα τμήματα της βαριάς χειρωνακτικής εργασίας αλλά ακόμα και λειτουργιών διανοητικής εργασίας αντικαθίστανται από την εργασία των μηχανών, προβάλλει ως αναγκαιότητα η νέα μορφή των σχέσεων των ανθρώπων προς την παραγωγή του πλούτου και επάνω σε αυτή την βάση και η σχέση των δυο φύλων.

Η ραγδαία εξέλιξη στα μέσα παραγωγής έρχεται σε αντίθεση τον κοινωνικά ξεπερασμένο τρόπο παραγωγής, και αυτό δυσκολεύει το να έρθει στην επιφάνεια το πραγματικά σύγχρονο περιεχόμενο για το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, ανάμεσα σε αυτές και των σχέσεων των δυο φύλων.

Η σκέψη μας είναι στα εκατομμύρια των γυναικών σε όλο τον κόσμο που βρίσκονται αντιμέτωπες με τις συνέπειες της ληστρικής εκμετάλλευσης των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος των λαών, με τους πολέμους, την προσφυγιά, την μετανάστευση.

Η σκέψη μας είναι στις γυναίκες και στα παιδιά της Παλαιστίνης που δολοφονούνται από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ με τις ευλογίες της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας.

Στις μετανάστριες και πρόσφυγες που φορτώνονται μαζί με τα παιδιά τους σε σαπιοκάραβα σε αναζήτηση μιας ανθρώπινης ζωής, που αντιμετωπίζουν τα κυκλώματα διακινητών, τους φράχτες, επαναπροωθήσεις, τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής (Frontex), τις απαράδεκτες συμφωνίες της Ε.Ε. για την διαχείριση του Μεταναστευτικού που καταπατούν τα στοιχειώδη δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων και οδηγούν συχνά σε τραγωδίες όπως το περσινό συγκλονιστικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.

Ο αγώνας για την απελευθέρωση της γυναίκας από την ανισοτιμία και τις διακρίσεις είναι μέρος του συνολικού αγώνα της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά, χωρίς κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις.

Σε αυτό τον αγώνα είναι η θέση όλων των γυναικών της εργατικής τάξης πλάι στους άνδρες, στον δρόμο που χάραξε η 8^η Μάρτη.

Σήμερα Τετάρτη ξεκίνησε η συζήτηση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Ολομέλεια της Βουλής, όπου την Παρασκευή θα τεθεί σε ψηφοφορία στη Βουλή. 

Αυτό το νομοσχέδιο θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση των σπουδών και των πτυχίων συνολικά αλλά και ιδιαίτερα στις καλλιτεχνικές σπουδές. Με αυτό τον τρόπο απαξιώνονται και τα Μουσικά – Καλλιτεχνικά Σχολεία που από την πρώτη στιγμή είμαστε στο πλευρό αυτών των παιδιών και από κοινού παλεύουμε για

αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Καλλιτεχνική Εκπαίδευση

Εμείς εκπροσωπούμε έναν κλάδο στον οποίο οι σπουδές παρέχονται βασικά μέσα από τα ιδιωτικά Ωδεία και Μουσικές Σχολές. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την αγωνία να πληρώνεις πανάκριβα για σπουδές που επί της ουσίας δεν αναγνωρίζονται. Δώσαμε αγώνα ενάντια στο Π.Δ. 85 που κατέτασσαν τους πτυχιούχους των Καλλιτεχνικών Σχολών στην βαθμίδα προσόντων 5 (απόφοιτος Λυκείου).

Δεν ανεχόμαστε η μόρφωση να είναι εμπόρευμα

Λέμε ΟΧΙ στα ιδιωτικά πανεπιστήμια,

ΟΧΙ στη λειτουργία δημόσιων πανεπιστημίων σαν επιχειρήσεις.

• Στηρίζουμε το αίτημα των φοιτητών για αναβάθμιση της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
• Παλεύουμε για Δημόσια Δωρεάν Καλλιτεχνική Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι τις ανώτατες σπουδές με αποκλειστική ευθύνη του κράτους.

Χθες ήταν μια μεγάλη μέρα που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές αγρότες, διαδήλωσαν σε όλες τις πόλεις της χώρας μας.

Στην Αθήνα, η αρχή του Απεργιακού συλλαλητηρίου ήταν στα γραφεία της HELLENIC TRAIN (Συγγρού σταθμό ΦΙΞ) και το τέλος της στο ΡΕΞ στην οδό Πανεπιστημίου. Αυτό το μεγάλο λαϊκό ποτάμι διεκδίκησε να σταματήσει η κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη. Να τιμωρηθούν όλοι οι πραγματικοί ένοχοι που διαχρονικά μέσα από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία.

Χιλιάδες εργαζόμενοι απέργησαν διεκδικώντας αμοιβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, προστασία της ζωής και της υγείας τους στους χώρους εργασίας, που πολλοί από αυτούς έχουν μετατραπεί σε κοιλάδες των Τεμπών.

Οι φοιτητές και οι μαθητές ένωσαν τις φωνές τους ζητώντας δικαίωση για όλους αυτούς τους νέους που χάθηκαν στις 28 Φλεβάρη. Παλεύοντας συγχρόνως για την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και την απόσυρση του ν/σ της Κυβέρνησης για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Μέρος αυτού του ποταμού που ξεχύθηκε στην Αθήνα ήταν και ο Σύλλογος μας με συμμετοχή πάνω από 150 συναδέλφων πίσω από το πανό του Συλλόγου μας, βάζοντας μπροστά τις διεκδικήσεις μας που συζητήσαμε στην τελευταία Γενική Συνέλευση μας αλλά και σε μία σειρά συσκέψεις μας.

Φωνάξαμε και εμείς μαζί με πολλές χιλιάδες το σύνθημα «το έγκλημα αυτό δε θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή». Αισιοδοξία και χαρά μας γέμισε το γεγονός ότι για πρώτη φορά κατέβηκε σε Απεργιακή συγκέντρωση το Σωματείο Μουσικών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με το δικό τους πανό και πληθώρα συναδέλφων, δείχνοντας ότι κανένας πια εργαζόμενος δεν έχει μείνει στο απυρόβλητο.

Χαιρετίζουμε τους συναδέλφους που ακύρωσαν προγραμματισμένες εμφανίσεις σε Μουσικές Σκηνές, αλλά και μουσικούς που εργάζονταν στην εστίαση τη μέρα αυτή και ακύρωσαν σε ποσοστό πάνω από 90% εμφανίσεις τους.  

Δίνουμε το χέρι στους συναδέλφους που δεν έκαναν το βήμα είτε από φόβο είτε γιατί η δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται, τους έκανε να διστάσουν. Μόνος δρόμος που φαίνεται μπροστά μας είναι αυτός της συλλογικής διεκδίκησης.

Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε βαθιές αλλαγές αν καταλάβουμε τις δυνατότητες του συλλογικού μας αγώνα. Αυτή είναι η πραγματική αντιπολίτευση που πιέζει και φοβίζει όλες αυτές τις Κυβερνήσεις που στηρίζουν τα κέρδη των λίγων ενάντια στις ανάγκες και τις ζωές των πολλών.

Με την αισιοδοξία που μας γέμισε η μεγάλη επιτυχία της χθεσινής Απεργίας και τα πολύ μαζικά συλλαλητήρια προχωράμε πιο δυναμικά διεκδικώντας

Σ.Σ.Ε. για τις συναυλίες και για τους μουσικούς εστίασης,

φθηνή αεροπορική μεταφορά για τα μουσικά μας όργανα,

να αποσυρθεί το ν/σ για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια,

να σταματήσει η προσπάθεια της Κυβέρνησης να υποβαθμίσει τις Ωδειακές σπουδές στο επίπεδο της 2ετούς κατάρτισης,

δημόσια δωρεάν μουσική εκπαίδευση από τα πρώτα παιδικά χρόνια ως το Πανεπιστήμιο,

κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων στα Μουσικά Σύνολα και τις Συμφωνικές Ορχήστρες,

εκπαιδευτικό ωράριο για τους καθηγητές των Δημοτικών Ωδείων,

διεκδικούμε να σταματήσει η εκβιαστική προσπάθεια παραχώρησης των Συγγενικών και Πνευματικών μας Δικαιωμάτων από κανάλια και παραγωγούς