Ο λαός έχει βγει στο δρόμο μαζικά και δεν υποχωρεί αν δεν τιμωρηθούν όλοι αυτοί που του παίρνουν τη ζωή.
Τα συλλαλητήρια που κάλεσαν Συνδικάτα και μαζικοί Φορείς γέμισαν με κόσμο τις μεγάλες πλατείες όλης της χώρας. Η οργή δεν μαζεύεται αν δεν τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι.
Οι προκλητικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού για το ότι ο μεγάλος υπεύθυνος του εγκλήματος στα Τέμπη είναι η ‘μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και η μη αξιολόγησή τους’, προκαλεί ακόμη περισσότερο την οργή μας. Πάλι καλά που δεν είπε πως, κόσμος βγήκε μαζικά στους δρόμους για να στηρίξει την κυβερνητική πολιτική. Όμως τα τερατώδη ψέματα που ξεστομίζει η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός είναι απόδειξη πανικού, δείχνει πόσο στριμωγμένοι είναι από τις μαζικές διαδηλώσεις και από το σύνθημα «Ή με τα κέρδη τους ή με τις ζωές μας». Σ’ αυτό το δρόμο πρέπει να προχωρήσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τώρα, με όλο το λαό στο δρόμο του αγώνα.

Συμμετέχουμε ξανά στο νέο συλλαλητήριο που καλούν τα Συνδικάτα αύριο Παρασκευή 7/3 στις 7 μ.μ. στο Σύνταγμα.

Η προσυγκέντρωση του Συλλόγου μας είναι στις 6 μ.μ. στα public Συντάγματος (κάτω πλευρά της Πλατείας).

Απαιτούμε

· να τιμωρηθούν όλοι οι πραγματικοί ένοχοι

· να σταματήσει η ανθρώπινη ζωή να υπολογίζεται ως κόστος

Βάζουμε απέναντί μας τους πραγματικούς ενόχους, την πολιτική που στηρίζει τα κέρδη και αφαιρεί ζωές.
Συνεχίζουμε με το σύνθημα «ή με τα κέρδη τους ή με τις ζωές μας»

Την Παρασκευή 28 Φλεβάρη και οι μουσικοί βρεθήκαμε μέσα σε αυτό το ανθρώπινο ποτάμι των εκατοντάδων χιλιάδων νιώθοντας πολύ μικροί, αλλά συγχρόνως μέρος μιας τόσο μεγάλης δύναμης που μπορεί να παρασύρει τα πάντα.
Πίσω από το πανό του σωματείου μας είδαμε εκατοντάδες συναδέλφους, ενώ γνωρίζουμε ότι πολλοί περισσότεροι ήταν μέσα σε αυτή την τεράστια συγκέντρωση που κάλυψε όλη την Αθήνα, αλλά δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν το μπλοκ του σωματείου μας.
Ξέρουμε ότι έκλεισαν όλα τα νυχτερινά κέντρα (μικρά και μεγάλα), οι μουσικές σκηνές, πολλά ωδεία. Ξέρουμε ότι πολλοί συνάδελφοι πήραν την απόφαση να απεργήσουν για πρώτη φορά. Ένα τεράστιο απεργιακό κλίμα που είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσουν χώροι που δεν έχει γίνει ποτέ απεργία. Όλο αυτό το απεργιακό ποτάμι έσπασε κάθε προσπάθεια Κυβέρνησης και εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού που προσπάθησε να εμφανίσει τις προηγούμενες βδομάδες την απεργία σαν «άσχετη» ή ακόμα και σαν «προσβολή» στη μνήμη των νεκρών.
Η μαζική συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων στα συλλαλητήρια ήταν η καλύτερη περιφρούρηση απέναντι σε σχεδιασμούς κράτους και παρακράτους που προσπάθησαν να συκοφαντήσουν και να αποπροσανατολίσουν.
Η Παρασκευή 28 Φλεβάρη μας έφερε πιο κοντά σε αυτό που μέχρι χθες φαίνονταν αδύνατο. Έδειξε ότι ο λαός δε χρειάζεται σωτήρες, ούτε έχει να φοβηθεί τίποτα.
Η αποφασιστικότητα χιλιάδων που κατέβηκαν μαζί με τα παιδιά τους, με τους υπερηλίκους γονείς τους, ακύρωσε την προσπάθεια της Κυβέρνησης να τρομοκρατήσει λέγοντας ότι αναμένεται το χάος και η ζούγκλα. Δόθηκε τελειωτική απάντηση στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες θα φέρουν αστάθεια.
Αστάθεια για εμάς είναι οι 300 νεκροί τα δύο τελευταία χρόνια στους χώρους δουλειάς, είναι η ακρίβεια που δεν έχει τέλος, είναι η διαλυμένη Δημόσια Υγεία και Εκπαίδευση, η μεταβίβαση της προστασίας της ανθρώπινης ζωής από τις φυσικές καταστροφές στην ατομική ευθύνη, η συμμέτοχη της χώρας μας σε κάθε πολεμική σύγκρουση.
Όλα αυτά μας στερούν το οξυγόνο. Τώρα νιώθουμε πιο σίγουροι και δυνατοί ότι θα επιβάλλουμε την τιμωρία όλων των ενόχων για το έγκλημα στα Τέμπη. Νιώθουμε πιο δυνατοί μέσα στους χώρους εργασίας να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε.
Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πολιτική που στηρίζει τα κέρδη και υποτιμά συνεχώς τη ζωή μας. Είδαμε ότι στο δρόμο, έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε κοινωνικές αλλαγές και όχι μόνο κάθε 4 χρόνια με την ψήφο μας όπως λέει η Κυβέρνηση.

Μόνο έτσι μπορεί να γίνουν νόμος οι ανάγκες μας και το δίκιο των πολλών.

Καλούμε όλους τους μουσικούς ακόμα πιο αποφασιστικά να μπουν στις γραμμές του σωματείου για τις μάχες που έχουμε να δώσουμε σε όλα τα μέτωπα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για να μην φτάσουμε ξανά στο τραγικό σημείο να λέει ένα παιδί «Δεν έχω οξυγόνο».

Συμμετέχουμε στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για κινητοποίηση στο Σύνταγμα την Τετάρτη 5 Μάρτη στις 7.00 το απόγευμα την ώρα που θα γίνεται συζήτηση στη Βουλή εκτός ημερησίας για το έγκλημα στα Τέμπη.

Προσυγκέντρωση στις 6.30 στα Προπύλαια

«Ένας Φόρος τιμής στους 57 νεκρούς και μια υπόσχεση.
Επειδή, μαζί με τον πόνο, μας πλημμυρίζει και η οργή,
επειδή τα γιατί στοιχειώνουν το μυαλό μας,
επειδή οι συγγενείς των θυμάτων σηκώνουν ένα αδιανόητο βάρος,
επειδή είμαστε τυχεροί που είμαστε ζωντανοί και αυτό είναι από μόνο του ένα χρέος,
επειδή “πως αλλιώς;” σε μια υπόθεση που αφορά όλους μας
…πήραμε αυθόρμητα την πρωτοβουλία για αυτήν τη δράση, στο χώρο όπου λειτουργεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ηλιούπολης «Άγγελος Σικελιανός» και γίνονται τα μαθήματα και οι πρόβες. Συμμετείχαν τα τμήματα χορωδίας, μουσικής έκφρασης και θεάτρου.
Ευχαριστούμε όλους τους εθελοντές που βοήθησαν στην υλοποίηση με κάθε τρόπο.
Η τέχνη είναι λυτρωτική σε όποια κλίμακα και αν υπηρετείται».

Με συγκίνηση,
Σοφία Καμαγιάννη

Ο Παναγιώτης Πετρονικολός υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μηχανικούς ήχου της Ελληνικής μουσικής. Η υπογραφή του βρίσκεται πίσω από δεκάδες αριστουργήματα και εκατοντάδες ηχογραφήσεις κάθε είδους και ύφους. Άνθρωπος γλυκός και ουσιώδης, με θετική ενέργεια και βαθιά γνώση του αντικειμένου, βοήθησε δημιουργούς, ερμηνευτές και μουσικούς να αποτυπώσουν το δημιουργικό τους έργο στο στούντιο ενώ πολλές φορές ενέπνευσε και έδωσε λύσεις σε σημαντικές στιγμές της Ελληνικής δισκογραφίας. Πέρασε από τα στούντιος PDF και Σκιαδά για να καταλήξει στο αγαπημένο του στούντιο Sierra, του οποίου υπήρξε κεντρικός ηχολήπτης και στυλοβάτης. Δεν υπάρχει σημαντικός άνθρωπος της Ελληνικής μουσικής που να μην γνώριζε και να μην τιμούσε τον Παναγιώτη Πετρονικολό, τον λαμπρό τεχνικό και τον εξαίρετο άνθρωπο. Η απώλεια του φτωχαίνει την δημιουργική Ελληνική μουσική σκηνή.

Ο Μανώλης Λιδάκης (πραγματικό επώνυμο Σπυρλιδάκης), γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1960 στο Ηράκλειο Κρήτης όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στην μουσική, σπουδάζοντας κιθάρα και συμμετέχοντας ως τραγουδιστής στις τοπικές Φιλαρμονικές. Από την συμμετοχή και διάκρισή του στην ιστορική τηλεοπτική εκπομπή “Να η ευκαιρία” το 1982, γνωρίστηκε με τον Γιώργο Κατσαρό, ο οποίος ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής της εκπομπής και έτσι προέκυψε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος “Μετά από σένανε” (1982) ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε και στο δίσκο του Τάκη Μπουγά “Μίλα μου απλά”. Ακολούθησαν κι άλλοι προσωπικοί δίσκοι και συμμετοχές του σε εργασίες του Νίκου Ξυδάκη (Πρώτο βράδυ στην Αθήνα, 1983), του Γιάννη Μαρκόπουλου (Ρεπορτάζ, 1985) και του Νότη Μαυρουδή (Κάπου Ανατολικοδυτικά, 1989), αλλά η πραγματική του καταξίωση ήρθε στο ξεκίνημα της επόμενης δεκαετίας και κυρίως με το πολύ πετυχημένο άλμπουμ “Ούτε που ρώτησα” (1990) που τον επέβαλε στις κορυφαίες δυνάμεις του ελληνικού πενταγράμμου.
Ο Μανώλης Λιδάκης υπηρέτησε με σεβασμό το καλό ελληνικό τραγούδι, μακριά από λογικές εύκολης ανάδειξης και γρήγορης επιτυχίας. Με την ζεστή φωνή του και το καλλιτεχνικό του ένστικτο επανέφερε στο προσκήνιο ξεχασμένες λαϊκές δημιουργίες μεγάλων συνθετών όπως του Τσιτσάνη, του Παπαιωάννου, του Μπαγιαντέρα, του Άκη Πάνου, παραδοσιακά τραγούδια της ιδιαίτερης πατρίδας του της Κρήτης. Αξέχαστη θα μείνει η ερμηνεία του στο “Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε” του Μάνου Λοΐζου σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ. Έντυσε με την φωνή του μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια των σύγχρονων τραγουδοποιών: Χρήστος Νικολόπουλος, Βάσω Αλαγιάννη, Τάσος Γκρους, Ορφέας Περιδης, Σωκράτης Μάλαμας, Γιάννης Σπάθας, Κώστας Λειβαδάς, Παντελής Θαλασσινός, Σταμάτης Κραουνάκης και πολλοί άλλοι.
Συμμετείχε, μαζί με δεκάδες γνωστούς τραγουδιστές, στην μεγάλη διαδικτυακή συναυλία αλληλεγγύης που οργάνωσε το Σωματείο μας τον Δεκέμβρη του 2020, με σκοπό την ενίσχυση του Ταμείου Αλληλεγγύης του Συλλόγου μας αλλά και την προβολή της διεκδίκησης για μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους στο χώρο του Πολιτισμού.
Ο Μανώλης Λιδάκης άφησε πίσω του ένα σημαντικό έργο και ένα ισχυρό αποτύπωμα στο ελληνικό τραγούδι.