«Έφυγε» ο εξαιρετικός σολίστας φαγκόττου Σπύρος Καζιάνης
«Κι η στάχτη στο μαγκάλι που υγραίνει
Κι η σαύρα προς τον ήλιο γυρισμένη
Και τ’ άλογα που θά ‘παιρνες για λυδικά τοπία
Τ’ ακούς ν’ αγκομαχούν τη νύχτα μες στο σταύλο
Κι ο σκύλος που θα σιγοκλαίει κάτω
Απ’ την παλιά την σκάλα,
Χαλάζι και βροχή σιμαίνει.
—————————
Νιγρίτα, Μάρτης του ‘77
Κλειστή πληγή στο χέρι σου
Και ανοιχτή στην καρδιά μου».
Όλοι ανεξαιρέτως οι αγωνιζόμενοι νέοι και νέες που πάλευαν και συνεχίζουν να παλεύουν για έναν κόσμο πιο δίκαιο, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, δίχως πείνα, «που ο ποιητής θα ψαρεύει κι ο ψαράς θα γράφει ποιήματα», από το 1977 έως σήμερα τραγουδούν το ποίημα «Περίπατος στη Νιγρίτα» του Μ. Ελευθερίου, σε μουσική του Θ. Μικρούτσικου από «τα Τροπάρια για Φονιάδες» και γνωρίζουν το σόλο φαγκόττο του Κερκυραίου κορυφαίου μας σολίστα Σπύρου Καζιάνη, που συνοδεύει την επικολυρική αξεπέραστη φωνή της Μαίρης Δημητριάδη και μαζί αναρριγούν την ραχοκοκκαλιά των απανταχού επαναστατών που συλλογάνται ανάμεσα στις μάχες.
Χτες, Παρασκευή, 23 Μαΐου, «έφυγε» από την ζωή νικημένος από τον καρκίνο, ο
διακεκριμένος φαγκοττίστας Σπύρος Καζιάνης, σε ηλικία 77 ετών, από το Μαντούκι της Κέρκυρας, μα ο ήχος του δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ να ακούγεται και να συνοδεύει τις χαρές της νιότης με τον «Μπάλλο» του Σαββόπουλου, τα όμορφα βράδυα μας παρακολουθώντας μια ταινία του Αγγελόπουλου, σε μουσική της Καραΐνδρου, τις επαναστάσεις μας με τις νότες του Θάνου Μικρούτσικου που πέφτουν σαν βόλια επάνω στους δυνάστες ιμπεριαλιστές ή σαν βάλσαμο θωπεύουν κάθε ευαίσθητη γεμάτη όνειρα νεανική ψυχή.
Ο χαρακτηριστικός ήχος του Καζιάνη έμεινε στην ιστορία καταγεγραμμένος στα περίφημα «σόλι» του φαγκόττου της συμφωνικής φιλολογίας που ηχογράφησε ως μέλος της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ (βλ. την εισαγωγή από τη «Δίρκη» του Παδοβά και την «Ελληνική Σουΐτα» για ορχήστρα του Πέτρου Πετρίδη με το Φιδετζή, που ξάφνιασετότε με τον μεστό του γερμανικό ήχο και τον ελληνοαυστριακό μας μαέστρο Κάρολο Τρικολίδη που άκουσε την ηχογράφηση) ή σε διάφορες «πειρατικές» ηχογραφήσεις της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Ακόμη σώζεται στην ατελείωτη δισκογραφία του με τον Μάνο Χατζιδάκι και το Συγκρότημα Μουσικής Δωματίου «Νικόλαος Μάντζαρος» μ.ά.
Ο Καζιάνης γεννήθηκε στα 1948 και ξεκίνησε μουσική στην «Παλαιά» Φιλαρμονική της Κέρκυρας με ευφώνιο και δάσκαλο τον Μανιατόπουλο. Στην Αθήνα σπούδασε φαγκόττο στο Ωδείο Αθηνών με το Χαράλαμπο Φαραντάτο και συνέχισε σπουδές στο Μόναχο (1971-74) με τον διεθνούς φήμης καθηγητή Κυλ, με υποτροφία του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, όπως μας πληροφορεί ο αείμνηστος συνθέτης-μουσικολόγος-συγγραφέας και στενός του φίλος, Τάκης Καλογερόπουλος στο 7τομο Λεξικό του της Ελληνικής Μουσικής «από τον Ορφέα έως σήμερα» (εκδ. Γιαλελλής), μετείχε της μουσικής ζωής της Βαυαρικής πρωτεύουσας και των περιχώρων της δίνοντας διάφορες συναυλίες ως σολίστ στο κοντσέρτο του Βιβάλντι κ.ά. με την Ορχήστρα του Γκάρμισπατενκίρχεν κ.ο.κ.
Προ του 1971, διετέλεσε στέλεχος της Ορχήστρας Νέων «Παναρμόνια», που είχε
ιδρύσει ο Καλογερόπουλος με πυρήνα, πολύ στενούς του φίλους και συμμαθητές
από το Ωδείο Αθηνών, όπως τους Ευ. Χριστόπουλο, Ηλ. Κολοβό, Κ. Σαμοΐλη, Βαγγ. Σκούρα, Π. Μιχαήλ, την μετέπειτα σύζυγό του, σοπράνο Σοφία Μαζαράκη κ.ά., που κύριο στόχο είχε να «ρίξει» τη Χούντα μορφώνοντας μουσικά του Αθηναίους (αχ! αυτά τα νειάτα!..), ενώ με την επιστροφή του από το Μόναχο διετέλεσε επί σειρά δεκαετιών σόλο φαγκόττο της ΕΣΟ της ΕΡΤ και της ΚΟΑ, στη συνέχεια δε, και της Ορχήστρας των Χρωμάτων ως στενός συνεργάτης του Μ. Χατζιδάκι. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Συγκροτήματος Μουσικής Δωματίου «Ν. Μάντζαρος» με το οποίο εμφανίσθηκε σε πλήθος συναυλιών εντός και εκτός Ελλάδος.
Ως σολίστ εμφανίσθηκε με όλες τις ελληνικές ορχήστρες είτε «μόνος» είτε σε
οργανικά σολιστικά σύνολα, όπως τα κοντσέρτα του Φρανσαίξ και του Μαρτέν,
αλλά και το «Σεπτέττο» του Μπετόβεν με προεξάρχοντα τον Λεωνίδα Καβάκο, το
«Στρίψιμο της Βίδας» του Μπρίττεν κ.ά.
Έχει στο ενεργητικό του δεκάδες επίσημες ηχογραφήσεις με πολλούς καλλιτέχνες τραγουδοποιούς και συνθέτες, εκτός των προαναφερομένων Θ. Μικρούτσικο, Μ. Χατζιδάκι και Δ. Σαββόπουλο, και με τους Μιχ. Γρηγορίου, Μ. Θεοδωράκη, Θέμη Ανδρεάδη, Στ. Κραουνάκη κ.λπ., ενώ ξεχωρίζουν οι ηχογραφήσεις του σε έργα Γιάννη Χρήστου υπό τη μπαγκέττα του Θ. Αντωνίου, αλλά και με το Συγκρότημα «Ν. Μάντζαρος» στις συμφωνίες του Μάντζαρου (ενοργάνωση Κ. Σαμοΐλη), τους «12 Ελληνικούς Χορούς» του Ν. Σκαλκώτα (μεταγραφή και επεξεργασία Τ. Καλογερόπουλου), τους ελληνικούς χορούς των Διον. Βισβάρδη, Καλογερόπουλου και Γ. Κωνσταντινίδη, αλλά και σε έργα Καρρέρ, Λαμπελέτ κ.ά.
Επίσης, δίδαξε και στα Ωδεία «Φ. Νάκας» και Ωδείο Πειραιώς.
Ο Καλογερόπουλος στο «Λεξικό» του, τον χαρακτηρίζει ως «μουσικό ευαίσθητο,
σφαιρικά καταρτισμένο, υπαρξιακά φιλοσοφημένο και αισθητικά προβληματισμένο, διακρίνεται τόσο για την τεχνική του επάρκεια και την ερμηνευτική του «γοητεία» όσο και για τον εξαιρετικό ήχο του σε όλες τις περιοχές του απαιτητικού οργάνου που διακονεί».
Η οικογένειά μου κι εγώ πενθούμε τον δικό μας Σπύρο, με το βροντερό του καθάριο γέλιο, τις πάντοτε ενθαρρυντικές του συμβουλές και την βαθειά του άδολη φιλία μιας ζωής, το νοιάξιμό του για όλα μας τα προβλήματα, το καθαρό πνεύμα, την μεγάλη του αγκαλιά σε μας τους μικρούς, τον καλό του λόγο για όλους, την επαναστατική του φωτιά. Ο πατέρας μου έναν από τους καρδιακούς «αδερφούς» του κι εμείς σίγουρα έναν πολύ δικό μας άνθρωπο, παραπάνω από «θείο».
Η πολιτική του κηδεία θα γίνει την Τετάρτη 28/5, 12.30, στον προαύλιο χώρο του
Κοιμητηρίου Καισαριανής.
Δρ Χρήστος Ηλ. Κολοβός
Καλλιθέα-Αθήνα, 24/5/2025
Για τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο