Ο συνθέτης-μουσικολόγος και συγγραφέας Τάκης Καλογερόπουλος (1946-2009) στο Λεξικό του της Ελληνικής Μουσικής από τον Ορφέα έως Σήμερα των εκδόσεων Γιαλλελή, βιογραφεί τον Χρόνη Αηδονίδη, ακριβώς έπειτα από το «αηδόνι». Γράφει λοιπόν για το πασίγνωστο πουλί αυτό: το δημοφιλέστερο των πτηνών, με ασυναγώνιστο κελάηδημα. Κατέχει ξεχωριστή θέση στα δημοτικά μας τραγούδια. […]. Ενώ το λήμμα του Χρόνη Αηδονίδη ξεκινά ως εξής: Χαρισματικός σύγχρονος Θρακιώτης τραγουδιστής της παραδοσιακής μουσικής, με γλυκύτατη και «μελισματική» φωνή. […] Διακρίνεται ιδιαίτερα στα αργά τραγούδια […]. Επίσης, ειδικαεύτεται στο Μικρασιατικό ιδίωμα […]. Φρονώ πως αυτή η τύχη, το αηδόνι να υπάρχει προ του Αηδονίδη και τούμπαλιν, είναι μια ευτυχής συγκυρία ώστε το ένα λήμμα να επιβεβαιώνει και να υπογραμμίζει το άλλο.
Ο Χρόνης Αηδονίδης λοιπόν γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρωτή Έβρου στα 1928. Ήταν γιος ιερέα και καλλίφωνης μάνας. Σπούδασε από μικρός την βυζαντινή μουσική από τον πατέρα του και τον ψάλτη Μιχάλη Κεφαλοκόπτη. Το 1950 ήρθε στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο με τον Θ. Χατζηθεοδώρου. Στα 1957 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, ενώ έκανε ήδη στη Ραδιοφωνία δική του εκπομπή κάθε εβδομάδα με θρησκευτικά άσματα, κάνοντάς τον γνωστό σε όλους. Έλαβε μέρος σε διάφορες Θρακιώτικες εκδηλώσεις, φωνοληψίες, δίσκους 78 στρ. κ.λπ. και από τα 1956 ξεκίνησε μακρόχρονη συνεργασία με τον Σίμ. Καρά. Επίσης, συνεργάστηκε με το Γ. Νταλάρα, τον Ρος Ντέιλυ κ.ά. Στα 1995 έδωσε δυο αξιομνημόνευτες συναυλίες στο Ηρώδειο και δυο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις «Μουσικές της Θράκης» (Φεβρ. 1997). Οι δίσκοι που ενέγραψε και κυκλοφόρησε αφορούν στη Θρακιώτικη μουσική και κατ’ επέκταση στην μουσική παράδοση της Μακεδονίας, της Ανατολής και του Ελληνισμού. Κάποιοι εξ αυτών είναι: «Τραγούδια της Θράκης, 1» (1973), «Τραγούδια της Θράκης» (1975), «Μακεδονίτικα και Θρακιώτικα» (1977), «Τραγούδια Κωνσταντινουπόλεως και Προποντίδος» (1978), «Μουσικά Κεντήματα της Θράκης» (1982), «Τ’ αηδόνια της Ανατολής» (1990), «Τραγούδι στις Άκρες του Ελληνισμού» (1992) κ.ά. Ξακουστά τραγούδια του είναι «ο Διγενής», «Όλον τον κόσμο γύρισα», «Πέρδικα γραμμένη», «Άσπρα μου περιστέρια» κ.λπ.
Όπως ο ίδιος λέει στη δημοσιογράφο Ιω. Κλεφτόγιαννη στα 2016, κάποια στιγμή άρχισαν να τον πλησιάζουν και νέοι συνθέτες και τραγουδοποιοί, όπως ο Νίκος Κηπουργός, που του ζήτησαν να τραγουδήσει και δικά τους τραγούδια εκτός των δημοτικών που έλεγε τόσες δεκαετίες και επειδή τους εκτιμούσε, το έκανε κι αυτό. Παραδέχεται όμως, πως τα σύγχρονα τραγούδια δεν έχουν την ψυχή των δημοτικών μας τραγουδιών. Στην ίδια συνέντευξη που μιλάει για την ζωή του ξεκινώντας από τα «μικράτα» του κατά τον ποιητή, μας πληροφορεί, ότι παρ’ όλο που ασχολήθηκε πάνω από 65 χρόνια με το παραδοσιακό τραγούδι, με ταλέντο στη φωνή και πολλή δουλειά, εργάσθηκε και ως λογιστής επί 39 (!) χρόνια στο Σισμανόγλειο από όπου και συνταξιοδοτήθηκε –είχε βγάλει και σχολή κιόλας— αλλά και ως δάσκαλος στον Εμφύλιο το ’48, μόλις είχε βγάλει το Γυμνάσιο, σε διάφορα ακριτικά σχολειά κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Ένας άνθρωπος από εκείνους τους παληούς καλλιτέχνες, που χωρίς το ολοκληρωτικό τους δόσιμο στην τέχνη τους, την Μουσική τους, δεν θα γνωρίζαμε εμείς οι νεότεροι την παράδοσή μας, τα ήθη και έθιμά μας, την λαογραφία μας.
Δρ Χρήστος Ηλ. Κολοβός
Διευθυντής Ορχήστρας