Μεγάλη διαδικτυακή συναυλία στο πλαίσιο του γιορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς, την Παρασκευή στις 9 το βράδυ οργανώνουν τα Σωματεία:
Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (ΠΜΣ), το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) και το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα – Ακρόαμα (ΣΕΘΕΑ).
Συμμετέχουν πολλοί γνωστοί και αγαπημένοι καλλιτέχνες και τους ευχαριστούμε για την ανταπόκριση!
Με αλφαβητική σειρά θα τραγουδήσουν:
Alcedo folk band και Κώστας Θωμαΐδης, Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Ρίτα Αντωνοπούλου, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Κιμούλης, Στέλιος Μάινας, Ηλιάννα Μαυρομάτη, Πάνος Μπούσαλης, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιώργος Σαρρής, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Ιωάννα Φόρτη.
Η συναυλία θα προβληθεί από το κανάλι του ΣΕΘΕΑ στο Youtube και θα αναμεταδοθεί από τις σελίδες του Facebook του ΠΜΣ, του ΣΕΗ και του ΣΕΘΕΑ.
Τη συναυλία θα αναμεταδώσει μέσω του καναλιού του ΣΕΘΕΑ στο Youtube και το portal 902.gr.
Η κοινη ανακοινωση των Σωματείων αναφέρει:
«Μια Πρωτομαγιά, κάπως διαφορετική από τις άλλες.
Και κάπως ίδια. Σήμερα είμαστε στο σπίτι.
Σήμερα γιορτάζουμε, φωνάζουμε, διεκδικούμε, αγωνιζόμαστε. άλλες. Και κάπως ίδια. Σήμερα είμαστε στο σπίτι.
Η Πρώτη του Μάη έχει τραγουδηθεί ίσως όσο καμία άλλη μέρα στον κόσμο. Ήταν, είναι και θα είναι έμπνευση για χιλιάδες καλλιτέχνες. Όπως και για χιλιάδες εργαζόμενους. Εκατομμύρια. Δισεκατομμύρια μέσα στους αιώνες που πέρασαν και θα ‘ρθουν.
Έτσι και μεις, σαν εργαζόμενοι παίρνουμε σήμερα αυτή την πρωτοβουλία. Σαν εργαζόμενοι και καλλιτέχνες στο Θέαμα – Ακρόαμα βάζουμε τη δική μας πινελιά στη σημερινή μέρα.
Να τραγουδήσουμε την Πρώτη Μάη, όπως της αξίζει. Να διεκδικήσουμε την Πρώτη Μάη όπως μας αξίζει.
Έτσι κι εμείς σαν εργαζόμενοι, μέσα και απ’ αυτήν την κίνησή μας διεκδικούμε τη ζωή μας και καλούμε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα.
Όχι μέτρα που θα μοιράζουν τα ψίχουλα του δικού μας ψωμιού στα τέσσερα, στα εκατό, στα χίλια.
Μέτρα που να εξασφαλίζουν την ύπαρξή μας, όχι μόνο σήμερα. Αλλά και τη χαμένη καλοκαιρινή μας σεζόν, τη μισή μας χειμωνιάτικη. Όχι γιατί ζητάμε να ζήσουμε με επιδόματα, όχι γιατί είμαστε κάτι άλλο από την υπόλοιπη κοινωνία. Αλλά γιατί δουλεύουμε σε αυτή την κοινωνία, συνεισφέρουμε, υπάρχουμε, παλεύουμε.
Δεν θα σταματήσουμε λοιπόν να φωνάζουμε, να παλεύουμε, να διεκδικούμε. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να μπορούμε να ζήσουμε.
Δεν θα σταματήσουμε, γιατί όσα έρχονται, τώρα κοντά ή και πιο μακριά, θέλουμε να μας βρουν πιο δυνατούς.
Πιο ενωμένους. Με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.
Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να μπορούμε να ζούμε όχι σαν επαίτες, αλλά ως εργαζόμενοι, ως καλλιτέχνες, που μπορούμε να προσφέρουμε από τη δική μας τη φωτιά στη φωτιά όλου του κόσμου»