Π.Μ.Σ. – Εισήγηση
“Πραγματοποιούμε τη ΓΣ μας λίγες μέρες πριν τις Βουλευτικές εκλογές. Όπως είναι φυσικό κυριαρχεί η πολιτική συζήτηση για την επόμενη μέρα, για το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και ποια θα είναι καλύτερη για εμάς. Λες και τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα θα λυθούν από τα πάνω με μόνη δραστηριοποίηση από εμάς την επιλογή της καλύτερης κυβέρνησης. Δηλαδή την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε στην κρίση, την υπογραφή ΣΣΕ σε κάθε χώρο που να καλύπτει τις ανάγκες μας, τη δημιουργία Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης για την εκμάθηση μουσικών οργάνων και άλλα πολλά θα τα φέρει η επόμενη κυβέρνηση; Το αντίθετο και η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε μας υπόσχονται κάτι απ’ αυτά αλλά έχουν υποσχεθεί στους επιχειρηματικούς ομίλους και στα επιτελεία της ΕΕ ότι δε θα επιτρέψουν την επιστροφή στις παθογένειες του παρελθόντος που μας έφεραν ως εδώ. Παθογένειες εννοούν τις απαιτήσεις και διεκδικήσεις των εργαζομένων για αυξήσεις στους μισθούς, τη διεκδίκηση κοινωνικών παροχών, την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, της δημόσιας Υγείας και Παιδείας. Με ένα στόμα μας λένε πως προέχει η ανάπτυξη, η αθρόα εισροή επενδύσεων. Δηλαδή αυτή τη στιγμή αυτό που είναι σημαντικότερο για μας είναι ανάπτυξη της κερδοφορίας του εργοδότη μας και με αυτό το κριτήριο μας καλούν να ψηφίζουμε αλλά και να εργαζόμαστε. Όλοι καταλαβαίνουμε πως η κύρια προϋπόθεση της κερδοφορίας του εργοδότη μας είναι τα μικρά μεροκάματα, η ανοχή και αντοχή στην απλήρωτη και πολύωρη υπερωριακή εργασία. Οι συνάδελφοι που εργάζονται στα νυχτερινά μαγαζιά του τουριστικού κέντρου ξέρουν πολύ καλά ότι η τεράστια εισροή τουριστών στην Αθήνα μείωσε τις αμοιβές τους, ξεχείλωσε τα ωράριά τους. Το ίδιο συμβαίνει με τους εργαζόμενους των άλλων ειδικοτήτων στον τουρισμό που δουλεύουν με εξευτελιστικές αμοιβές νύχτα με νύχτα 7 μέρες τη βδομάδα, την ώρα που οι μεγάλοι ξενοδοχειακοί όμιλοι καταγράφουν ρεκόρ κερδών.
Γι’ αυτούς τους λόγους ο δικός μας ρόλος δεν είναι να εκτιμάμε κάθε φορά τι είναι ρεαλιστικό για τον εργοδότη μας για να το ζητήσουμε, ο ρόλος μας δεν είναι να μετράμε κάθε φορά πως θα χάσουμε λιγότερα. Ο δικός μας δρόμος είναι η διεκδίκηση αυτών που έχουμε ανάγκη, αυτών που δικαιούμαστε από τη δουλειά μας. Σήμερα δεν είναι ρεαλιστικό και λογικό εκατοντάδες χιλιάδες να είναι άνεργοι, ενώ χιλιάδες εργαζόμενοι να δουλεύουν σαν δύο με την αμοιβή του ενός. Σήμερα που η επιστήμη και η τεχνολογία δίνει τεράστιες δυνατότητες στην ιατρική, δεν είναι ρεαλιστικό να χάνουν συνάνθρωποί μας τη ζωή τους γιατί δεν μπορούσαν να πάρουν τα φάρμακά τους ή να κάνουν έγκαιρα μια εξέταση και θεραπεία.
Ο δικός μας δρόμος έχει το δικό του ρεαλισμό. Αυτόν που λέει ότι δεν μπορεί το 2019 να ζούμε πολύ χειρότερα από το 2009 τη στιγμή που τα τεχνολογικά επιτεύγματα στην παραγωγή προχωρούν, τη στιγμή που η παραγωγικότητά μας ανεβαίνει. Ο δικός μας ρεαλισμός λέει ότι δεν μπορούμε να συζητάμε για κατώτατο μισθό κάτω από τα 750 ευρώ μεικτά πού ίσχυαν πριν την κρίση. Ότι δε μπορούμε να παίρνουμε μικρότερη σύνταξη από τους πατεράδες μας, ότι δεν μπορούμε να αποδεχτούμε η δημόσια Υγεία και η δημόσια Παιδεία να γυρνά 50 χρόνια πίσω. Ο δικός μας δρόμος μας θυμίζει ότι οι μεγάλες κατακτήσεις των εργαζομένων (ΣΣΕ, κοινωνική ασφάλιση κ.α.) δεν μας χαρίστηκαν, επιβλήθηκαν από μακροχρόνιους αγώνες, σε πολύ δύσκολες συνθήκες και φυσικά δεν αποτελούν παθογένειες όπως προσπαθούν να μας πείσουν σήμερα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο δικός μας δρόμος σήμερα είναι η επιβολή του δίκιου μας και η ενιαία δράση μας με αυτό το κριτήριο είτε στην κάλπη είτε στο Σωματείο.
Το προχώρημα σε αυτό το δύσκολο δρόμο, σε αρκετά σημαντικά ζητήματα που αφορούν το επάγγελμά μας, ήταν ο λόγος που επέβαλε τη σημερινή ΓΣ. Παρόλο που αρκετούς συναδέλφους η θερινή σεζόν τους έχει απομακρύνει από Αθήνα κρίναμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε ώστε πριν τη χειμερινή περίοδο να είμαστε έτοιμοι σε κάποια βασικά.
Πρώτο βασικό ζήτημα η ΣΣΕ για τα μικρά νυχτερινά μαγαζιά (εστιατόρια, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία) που τα τελευταία χρόνια απασχολούν μεγάλο όγκο των μελών μας. Τους προηγούμενους μήνες έγιναν αρκετές συσκέψεις μελών μας που δουλεύουν σ’ αυτούς τους χώρους, συζητήθηκαν τα προβλήματα, γράφτηκε ανακοίνωση που τα ανέφερε, έγινε εξόρμηση στο κέντρο της Αθήνας και μοιράστηκε στους συναδέλφους. Σα ΔΣ μελετήσαμε ζητήματα απαραίτητα για τη σύμβαση, όπως η εικόνα των εργοδοτών του χώρου, η συλλογική τους εκπροσώπηση, οι όροι αμοιβής και εργασίας των συναδέλφων και τα βασικά αιτήματα που προκύπτουν. Κάναμε μια πρώτη κρούση στο συλλογικό όργανο των εργοδοτών και βάλαμε την ανάγκη να συζητηθούν για πρώτη φορά όροι αμοιβής και εργασίας για τους μουσικούς που εργάζονται σ’ αυτούς τους χώρους.
Εδώ πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι η συζήτηση για ΣΣΕ γίνεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τους εργαζόμενους. Ειδικά μετά την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ το 2011 καταργήθηκαν σχεδόν όλες οι Κλαδικές Συμβάσεις και μετατράπηκαν σε ατομικές που εκεί λύνει και δένει όπως τον συμφέρει ο κάθε εργοδότης. Άλλο στοιχείο που κάνει δύσκολη αυτή την προσπάθειά μας είναι η κατάργηση των Συλλογικών διαπραγματεύσεων για την ΕΓΣΣΕ και ο καθορισμός του κατώτατου μισθού με Υπουργική απόφαση με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα. Μια κατεύθυνση που αποτελεί βασικό πυλώνα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων και αυτής της ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που επανέφερε το νόμο Βρούτση για να τον κάνει νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου. Στόχος των δύο κυβερνήσεων και των εργοδοτών είναι ο καθορισμός των αμοιβών στους κλάδους να γίνεται με βάση τον κατώτατο μισθό. Δηλαδή με βάση την ανταγωνιστικότητα των εργοδοτών. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι προτάσεις που κάνουν οι εργοδότες και στον κλάδο μας αλλά και σε άλλους είναι ο κατώτατος μισθός και κάτι παραπάνω για τους ειδικευμένους εργαζόμενους. Ακόμα και στη συνάντηση με τους εκπροσώπους των εστιατόρων αυτή η κατεύθυνση δόθηκε.
Η πρόταση μας σα ΔΣ είναι να διαμορφώσουμε πρόταση με βάση της ανάγκες μας και τη σύμβαση του 2010, κάνοντας τις αναγκαίες προσαρμογές λόγω διαφορετικών συνθηκών. Σήμερα θέλουμε να παρουσιάσουμε και να συζητήσουμε τα βασικά αιτήματα για διεκδίκηση. Πρώτα το ωράριο που η πρόταση μας είναι γα 4.30 ώρες όπως και στην προηγούμενη Σύμβαση. Αυτό αμέσως μετατρέπει την εργασία για 4.30 ώρες του μουσικού σε πλήρη απασχόληση και αποτρέπει την αυθαιρεσία των εργοδοτών να κολλάνε μειωμένο ένσημο, επίσης βοηθά τη διεκδίκηση καλύτερου μεροκάματου αλλά και υπερωριών. Άλλο σημαντικό είναι η εξασφάλιση μιας ελάχιστης περιόδου εργασίας. Δηλαδή να γνωρίζει ο μουσικός όταν κλείνει μια συμφωνία ότι τουλάχιστον για τρείς μήνες θα έχει δουλειά προστατεύοντάς τον από αυθαιρεσίες εργοδοτών που αλλάζουν τα Σχήματα όποτε θέλουν, χωρίς να υπολογίζουν τον κόπο των μουσικών για την προετοιμασία του προγράμματος, αλλά και τις ανάγκες επιβίωσης των συναδέλφων. Τέλος για το ύψος της αμοιβής σίγουρα δεν είμαστε διατεθειμένοι να νομιμοποιήσουμε τα 30ρια στο χώρο. Από την άλλη καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να προτείνουμε τα 100 ευρώ των μεγάλων νυχτερινών κέντρων για το λόγο ότι οι συνθήκες εργασίας είναι πιο δύσκολες με εντάσεις και ωράρια που είναι απάνθρωπα. Μια πρώτη σκέψη είναι να προτείνουμε 80 ευρώ με δυνατότητα να είναι παρακάτω σε περίπτωση που ο μουσικός απασχολείται για πάνω από τρεις ημέρες την εβδομάδα.
Ένα άλλο ζήτημα που αφορά συναδέλφους που εργάζονται σε ιδιωτικές εκδηλώσεις (γάμους και βαπτίσεις) είναι μια αιφνιδιαστική τροπολογία των τελευταίων ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησε το εργόσημο για τις παραπάνω περιπτώσεις. Καταλαβαίνουμε το ζήτημα που υπήρχε για συναδέλφους που εργάζονταν συστηματικά σε τέτοιες εκδηλώσεις και δεν κολλούσαν ένσημα. Όμως για όποιον συνάδελφο απαιτούσε ένσημα βρισκόταν λύση με το να κάνει πρόσληψη το μαγαζί που έκανε την εκδήλωση ή το κέτερινγκ που την αναλάμβανε. Με το εργόσημο δημιουργείται άλλη μια κατηγορία ασφάλισης για τον μουσικό που προβλέπει αρκετά μικρότερες εισφορές για τα ασφαλιστικά Ταμεία. Μετά το νόμο Κατρούγκαλου που διαχωρίζει τη σύνταξη σε εγγυημένη και σε ανταποδοτική, οι συνάδελφοι που κολλάνε συστηματικά εργόσημο θα δουν μια σύνταξη που δε θα φτάνει ούτε για την επιβίωση.
Άλλο ζήτημα που μας απασχολεί απ’ αυτή την εξέλιξη είναι ότι αρκετοί εργοδότες κυρίως από Μουσικές Σκηνές πίεζαν για την εφαρμογή του εργόσημου στα μαγαζιά τους. Παρόλο το ότι ο νόμος δεν τους το επιτρέπει ανησυχούμε ότι θα το επιβάλλουν έμμεσα στους μουσικούς όπως και ότι θα μετακυλήσουν το κόστος της ασφάλισης στους ίδιους τους μουσικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστημα γίνεται συστηματική προσπάθεια από αρκετούς εργοδότες να αποφύγουν την ασφάλιση των μουσικών ακόμα και με απίστευτους τρόπους. Συγκεκριμένα μας έρχεται όλο και πιο συχνά από συναδέλφους, η απαίτηση εργοδοτών για εγγραφή των μουσικών, σαν μέλη πολιτικού κόμματος, πριν ανέβουν στο πάλκο για να γλυτώσουν οι εργοδότες τις ασφαλιστικές εισφορές.
Άλλο σημαντικό ζήτημα που απασχόλησε τη δράση του Σωματείου είναι τα προβλήματα των μουσικών του δρόμου. Παρόλο το ότι καταργήθηκε το άρθρο 407 του Ποινικού Κώδικα για την επαιτεία, μουσικοί που παίζουν στο δρόμο δέχονται πιέσεις σε πολλά μέρη της Ελλάδας από ελεγκτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Το ότι είχαμε τέτοια κρούσματα σε Αθήνα, Καλαμαριά, Σαντορίνη, Χανιά, μας προβληματίζει και μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Καταλαβαίνουμε ότι συμφέροντα σε τουριστικές περιοχές δε βλέπουν με καλό μάτι μια δραστηριότητα που έχει και οικονομικές απολαβές. Ακόμα και Δημοτικές Αρχές που προσπαθούν να καλύψουν τη συνεχώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση, πιθανόν να βλέπουν αυτή την καλλιτεχνική δραστηριότητα σα μια ευκαιρία για άλλη μια πηγή εσόδων για τους Δήμους. Το επόμενο διάστημα θέλουμε να είμαστε πιο έτοιμοι σε αυτό το ζήτημα. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι το λιμεναρχείο Χανίων επέβαλλε υψηλό πρόστιμο σε συνάδελφο που έπαιζε στο παλιό λιμάνι ερμηνεύοντας αυθαίρετα το νόμο για το υπαίθριο εμπόριο εντάσσοντας σε αυτό τη δραστηριότητα του συναδέλφου. Για αυτό το περιστατικό στείλαμε επιστολή στο Λιμεναρχείο Χανίων στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ενώ έγινε και επερώτηση στη Βουλή από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ίσως λόγω και των πρόωρων εκλογών η μόνη απάντηση που πήραμε ήταν από το Λιμεναρχείο Χανίων το οποίο επιμένει για την ορθότητα της καταβολής του προστίμου. Εξέλιξη της τελευταίας στιγμής που επιβεβαιώνει τις ανησυχίες μας είναι η γραπτή απάντηση της Δημοτικής Αστυνομίας στο Σύλλογό μας που ζητά για όποιο μουσικό παίζει στο δρόμο να προμηθεύεται άδεια για συγκεκριμένο χώρο για να μην παραπέμπεται για κατάληψη πεζοδρομίου. Συνάδελφοι που παρουσιάζουν τη δουλειά τους στο δρόμο και είναι σήμερα στη Συνέλευση μπορούν να πάρουν το λόγο και να φέρουν μια εικόνα από τη δραστηριότητά τους και τα προβλήματα που προκύπτουν απ’ αυτήν.
Ένα μεγάλο ζήτημα που αντιμετωπίσαμε πριν δύο μήνες και αναστάτωσε την πλειοψηφία των συναδέλφων ήταν το «Κρατικό Πιστοποιητικό μουσικών γνώσεων» που η κυβέρνησε έφερε στα κρυφά στη Βουλή για ψήφιση. Ήταν τόσο μεγάλη η αντίδραση των συναδέλφων που ο Υπουργός Παιδείας τη μια μέρα το έφερε στη Βουλή και την άλλη το απέσυρε για να το επαναφέρει τον Ιούνιο μετά από συζήτηση με τους Φορείς. Δε θεωρούμε το νομοθέτημα σα μια λανθασμένη ενέργεια κάποιων που δε γνωρίζουν τι συμβαίνει στο χώρο. Αντίθετα θεωρούμε ότι η ανάπτυξη της βιομηχανίας των Πιστοποιήσεων που αυτές θα δίνουν το επαγγελματικό δικαίωμα και όχι τα Πτυχία των Σχολών, είναι η κεντρική κατεύθυνση της ΕΕ για την εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα και θα ξαναέρθει στο προσκήνιο όποια κυβέρνηση και να προκύψει από τις εκλογές. Γι’ αυτό το λόγο δεν εφησυχάζουμε και συζητάμε με όσους περισσότερους συναδέλφους μπορούμε για ποιο λόγο είμαστε αντίθετοι. Πρώτα και κύρια γιατί κανένας μας ποτέ δε ζήτησε πιστοποίηση, αντίθετα ζητήσαμε επανειλημμένα από το Υπουργείο Παιδείας να θεσμοθετήσει Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση για την εκμάθηση μουσικών οργάνων που θα ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια και θα καταλήγει στη Πανεπιστημιακή βαθμίδα για όσους το επιλέξουν και μπορούν να ανταποκριθούν. Αυτή είναι η κύρια ευθύνη του Υπουργείου, δηλαδή με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα στην Παιδαγωγική και τη μουσική Τέχνη να διαμορφώσει ένα ενιαίο πρόγραμμα σπουδών και να επιλέξει με συγκεκριμένα κριτήρια το κατάλληλο προσωπικό για να εκπαιδεύσει τους νέους μουσικούς. Είναι πρόκληση σήμερα αυτή του την ευθύνη το Υπουργείο Παιδείας να τη μεταφέρει με το Πιστοποιητικό στους γονείς και τους σπουδαστές, που αφού κάνουν πολύχρονες και πολυδάπανες ιδιωτικές σπουδές, όπως αυτοί καταλαβαίνουν, να έρχονται να τους πιστοποιεί το κράτος, ζητώντας τους και τα ανάλογα εξέταστρα για να τους ισοτιμήσει με ένα ΙΕΚ διετών σπουδών. Εμείς σα Σωματείο ζητάμε αυτό που ζητάμε εδώ και χρόνια και αποτελεί ομόφωνη απόφαση της ΓΣ της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μουσικών για δημιουργία Δημόσιου ενιαίου και Δωρεάν συστήματος εκμάθησης μουσικών οργάνων, που να ξεκινά από τα παιδικά χρόνια και να οδηγεί στο Πανεπιστήμιο. Όταν αυτό δημιουργηθεί τότε με μεταβατικές διατάξεις μπορούν να ισοτιμηθούν τα Πτυχία των Ωδείων που αποκτήθηκαν όταν δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα και υπό προϋποθέσεις. Είμαστε εντελώς αντίθετοι με την ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση των μουσικών σπουδών που σύμφωνα με διαρροές το Υπουργείο Παιδείας ετοίμαζε με την ίδρυση Καλλιτεχνικών Σχολών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, διετούς ή τριετούς φοίτησης.
Επίσης για τους συναδέλφους που εργάζονται στους Δήμους είτε σα δάσκαλοι μουσικής ‘είτε σα μουσικοί εκτελεστές’, κάναμε παρέμβαση στο Υπ. Εσωτερικών μαζί με το Σωματείο των μουσικών της Φιλαρμονικής του Δ. Αθηναίων, ζητώντας την αντιστοίχιση των ωραρίων των Δημοτικών Μουσικών Συνόλων με αυτά των Κρατικών Συνόλων λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες των Συνόλων αυτών καθώς και το ότι δε λαμβάνουν καλλιτεχνικό επίδομα που περιέχει αμοιβή για την υπερωριακή απασχόληση, τη νυχτερινή εργασία και την εργασία τις Κυριακές και τις εξαιρέσιμες. Αντίστοιχα για τα Δημοτικά Ωδεία ζητήσαμε να καθορισθεί το ωράριο των εκπαιδευτικών με βάση το ΒΔ που καθορίζει το ωράριο των Ωδείων και όχι με βάση το 40ωρο των Δημοτικών υπαλλήλων. Είμαστε αισιόδοξοι ότι μπορούμε να προχωρήσουμε αυτά μας τα αιτήματα γιατί και σε άλλες ειδικότητες Δημοτικών υπαλλήλων ορίστηκαν διαφορετικά του 40ωρου ωράρια, αλλά και για τους συναδέλφους που εργάζονται στα Δημοτικά Συμφωνικά Σύνολα το ωράριό τους αντιστοιχήθηκε με αυτό των Κρατικών Συμφωνικών και τέλος, υπάρχει και εφετειακή δικαστική απόφαση που αναγνωρίζει το 30ωρο ως ανώτατη απασχόληση και για τα Δημοτικά Ωδεία.
Τέλος, μας απασχολεί η διάλυση σημαντικών επιχορηγούμενων Μουσικών Συνόλων μέσα στην κρίση όπως η Ορχήστρα των Χρωμάτων και η ΚΟΕΜ. Ειδικά για την Ορχήστρα των Χρωμάτων υπάρχει και πρόσφατη δικαστική δικαίωση για τα δεδουλευμένα των μουσικών της. Το πιο σημαντικό όμως είναι η επαναλειτουργία αυτών των Συνόλων ειδικά σε μια περίοδο που υπάρχει ανάγκη για ποιοτική μουσική στην οποία να έχουν πρόσβαση και τα πιο φτωχά στρώματα. Το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του για παροχή πολιτιστικού έργου και όχι να τα αφήνει όλα στην αγορά και τις ανάγκες της. Γνωρίζουμε ότι ένας τέτοιος αγώνας είναι δύσκολος, αλλά το παράδειγμα της ΚΑΜΕΡΑΤΑ μας αποδεικνύει ότι δε γίνεται αλλιώς. Είμαστε αισιόδοξοι πως αν αυτά τα αιτήματα γίνουν αίτημα διεκδίκησης για όλους τους μουσικούς των συνόλων θα έχουμε σημαντικά αποτελέσματα.
Καταλαβαίνουμε ότι τα θέματα που συζητάμε σήμερα είναι πολλά και διαφορετικά. Όμως θέλουμε και μπορούμε να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τη δράση μας για όλα. Επίσης πιστεύουμε ότι τα προβλήματα ενός χώρου είναι σημαντική εμπειρία και για τους εργαζόμενους ενός άλλου.
Τέλος, είναι αναγκαίο να ψηφίσουμε τις κατευθύνσεις και ένα σχέδιο δράσης για να προχωρήσουν. Συγκεκριμένα να προχωρήσουμε τη διαμόρφωση πρότασης ΣΣΕ εστιατόρια, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία και να τη στείλουμε στους εργοδότες για να έχουμε την πρώτη απάντηση. Μέχρι τότε να γίνουν γνωστά τα αιτήματά μας σε κάθε μουσικό του χώρου. Πιθανό με εξόρμηση με το σχέδιο ΣΣΕ στα μαγαζιά ή και με σύσκεψη. Προτείνουμε η εξόρμηση να γίνει το Σάββατο μετά τις εκλογές. Άμεσα να μαζευτούμε στο Σωματείο με μουσικούς που παίζουν στο δρόμο για να οργανώσουμε παρέμβαση στο Δήμο της Αθήνας. Προτείνουμε την Πέμπτη το πρωί. Ο λόγος σε εσάς.”