Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ΕΛΣ κ. Κουμεντάκης εξαγριώθηκε μόλις είδε στην πρόταση των Σωματείων της ΕΛΣ τα αιτήματα του ΠΜΣ για τους μουσικούς που εργάζονται στη Λυρική και δεν έχουν σταθερές εργασιακές σχέσεις. Επικοινώνησε με τους Προέδρους των επιχειρησιακών Σωματείων πλην ενός, απειλώντας ότι δε θα συζητήσει ΣΣΕ στο χώρο αν δεν αφαιρεθεί ο ΠΜΣ. Με συνοπτικές διαδικασίες η θέληση του έγινε νέο μήνυμα προς τον πληρεξούσιο δικηγόρο, όπου σαν εκπρόσωπος πλέον της πλειονότητας των Σωματείων απαιτούσε την αφαίρεση του ΠΜΣ από την πρόταση της ΣΣΕ.
Πίσω από την πυρετώδη προσπάθεια του κ. Κουμεντάκη να απαλλαγεί από τα αιτήματα των μουσικών για αξιοπρεπείς αμοιβές, κρύβεται η προώθηση της Κυβερνητικής πολιτικής του κόστους οφέλους στον Πολιτισμό. Ο πανικός του απέναντι στα αιτήματα μας σχετίζεται με την πρόσφατη προσπάθεια της ΕΛΣ να επιβάλλει απλήρωτες πρόβες, εξευτελιστικές αμοιβές για τους μουσικούς σε παραγωγή της με εκπαιδευτικό χαρακτήρα και μεγάλες Καλλιτεχνικές απατήσεις από τους συμμετέχοντες. Αυτή τη στάση έχουν οι διορισμένοι από την Κυβέρνηση απέναντι σε συναδέλφους με χρόνια σπουδών σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αυτή τους η πολιτική ωθεί ένα σημαντικό Καλλιτεχνικό δυναμικό να αλλάξει επάγγελμα ή να φύγει από τη Χώρα.
Η ίδια πολιτική έφτασε στο σημείο που είναι σήμερα τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ. Σήμερα όλοι αυτοί οι μάνατζερς, είτε έχουν Καλλιτεχνική ιδιότητα είτε όχι μας καλούν να ξεχάσουμε όλα αυτά που με κόπο έχουμε μάθει. Μας λένε πως το κύριο για να γίνει ένα Μουσικό σύνολο είναι ένας μάνατζερ, ένας χορηγός, ένας Υπουργός, ένας ευεργέτης, ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Από εκεί και πέρα μουσικούς θα βρούμε και μάλιστα τους πιο φθηνούς τους πιο ανεκτικούς και υπάκουους.
Το Σωματείο μας έχοντας σα στόχο την εφαρμογή των όρων που συλλογικά συζητήσαμε με πολλές δεκάδες μουσικούς θα επιμείνει στην παραμονή τους στη διαπραγμάτευση, είτε τη διεξάγει αυτή το Σωματείο μας είτε όχι.
Η υπεράσπιση του δίκιου μας, των κόπων μας και της ζωής μας βρίσκεται μόνο στα δικά μας χέρια.
Ο ξεσηκωμός των συναδέλφων μας στην ΕΡΤ δείχνει ότι έχουμε δύναμη, ότι σύμμαχος μας είναι το κοινό που περιμένει από το έργο μας.