Σχετικά με το ΦΕΚ που βγήκε πριν από κάποιες μέρες (17/01/2022) από το Υπουργείο Πολιτισμού, για την αναγνώριση και πιστοποίηση πτυχίων, των οργάνων της αστικής-λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής.
Στον 21ο αιώνα, αποτελεί πρόοδο, κάθε προσπάθεια για δημιουργία οργανωμένης συστηματοποιημένης σπουδής γύρω από την ελληνική λαϊκή και παραδοσιακή μουσική και τα όργανα που απαντώνται σε αυτήν. Πρόκειται για μια μορφή τέχνης που παίρνει σάρκα και οστά εδώ και αιώνες στη χώρα μας με ένα αυθόρμητο τρόπο και παραμένει ζωντανή διαχρονικά μέσα από την προφορικότητα. Είναι μια θετική εξέλιξη και το σωματείο δεν στέκεται απέναντι σε αυτή την προσπάθεια. Αν σκεφτούμε ότι μέχρι σήμερα ένας μουσικός μπορεί να έχει αφιερώσει, με αποκλειστικά δική του πρωτοβουλία και κάπως άναρχα, ατελείωτες ώρες και μια περιουσία, μελετώντας ένα αντικείμενο που δεν είναι αναγνωρισμένο σε ωδειακό επίπεδο, παρά μόνο στους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς κύκλους σπουδών των πανεπιστημίων. Ο κόπος αυτός δεν αποδεικνύεται, παρά μόνο στην πράξη, δηλαδή με μια επιτυχημένη καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Μόνο εξέλιξη μπορεί να αποτελεί για την τέχνη, η αναγνώριση των μουσικών οργάνων που είναι συνδεδεμένα με την παραδοσιακή μουσική. Ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει αφορμή για το άνοιγμα ευρέως διαλόγου γύρω από τα ζητήματα που προκύπτουν ως προς τη διάρθρωση, το περιεχόμενο και τη στόχευση των σπουδών αυτών.
Παρ όλα αυτά χρειάζεται να είναι καθαρό, ότι εξέλιξη αυτή δε δίνει συνολική απάντηση στη μεγάλη ανάγκη για έρευνα και καταγραφή του τεράστιου και σύνθετου πλούτου της λαϊκής μας παράδοσης, που σχετίζεται και με την ίδια την ανθρωπογεωγραφία της χώρας μας. Κάθε προσπάθεια που προσπαθεί να ομογενοποιήσει τη συνθετότητα και την πολυμορφία αυτής της παράδοσης δε συμβάλλει στην ανάδειξη της. Αντίθετα καλύπτει μόνο την ανάγκη να μετατραπεί σε ένα εμπόρευμα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να αποκτήσει εμπορική αξία, ενώ συγχρόνως θάβει την ιστορική και την τοπική προέλευση. Η προσπάθεια του ΥΠΠΟ να δημιουργήσει την αναγκαία διδακτέα ύλη με τη βοήθεια και τη συμβολή σημαντικών Καλλιτεχνών στο είδος δεν μπορεί να κλείσει το κεφάλαιο μουσική παράδοση στη χώρα μας. Χρειάζεται άμεσα με ευθύνη των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και επαρκή Κρατική χρηματοδότηση, να προχωρήσει η καταγραφή και διάσωση τοπικών ιδιωμάτων και ηχοχρωμάτων σε όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής και επικράτειας, πριν φύγουν από τη ζωή σημαντικοί εκφραστές της. Η λεγόμενη αναγνώριση των Ωδειακών σπουδών των παραδοσιακών οργάνων και για τους παραπάνω λόγους δε δίνει συνολική απάντηση στην ανάγκη χιλιάδων σπουδαστών και των οικογενειών τους για δημόσια και δωρεάν μουσική εκπαίδευση, που να ξεκινά από τα πρώτα παιδικά χρόνια και να καταλήγει στην Πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
Ο τεράστιος πλούτος της μουσικής παράδοσης της χώρας μας δε διδάσκεται ούτε στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια υποχρεωτική Εκπαίδευση. Η μόνη δυνατότητα να διδαχτεί ένα παιδί, ένας νέος, την πράξη και τη θεωρία της μουσικής μας παράδοσης είναι μέσα από τα Μουσικά Σχολεία, όσο αυτά μπορούν, λόγω της διαχρονικής υποβάθμισης τους και μέσα από διάφορους Συλλόγους και Ωδεία που ήδη εδώ και χρόνια είχαν διαμορφώσει προγράμματα σπουδών.
Η αναγνώριση των Ωδειακών Πτυχίων των παραδοσιακών μουσικών οργάνων δε δίνει από μόνη της, επαγγελματικά προσόντα για τους κατόχους τους. Αντίθετα συμβάλει στην κατηγοριοποίηση των σπουδών, στο κυνήγι επαγγελματικών δεξιοτήτων και στην αποσπασματικότητα της γνώσης. Συγχρόνως συμβάλλει στη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της γνώσης, αφού απαιτούνται πολλά χρόνια σπουδών σε ιδιωτικές σχολές με δυσβάστακτα δίδακτρα που αποκλείουν χιλιάδες παιδιά με ταλέντο και όρεξη.
Καλούμε τους συναδέλφους, που μοχθούν για την εκμάθηση, τη διάδοση και τη διδασκαλία της παραδοσιακής μας μουσικής, σε ευρεία συζήτηση επί του θέματος, αλλά και σε συνεργασία με τους χιλιάδες σπουδαστές και τους γονείς τους σε ένα μεγάλο
Μέτωπο που να διεκδικεί:
- Ένταξη μαθημάτων για τη μουσική παράδοση της χώρας μας στην ύλη της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας υποχρεωτικής Εκπαίδευσης.
- Καταγραφή και μελέτη των τοπικών ιδιωμάτων και ηχοχρωμάτων σε όλη την ελληνική επικράτεια με ευθύνη των Πανεπιστημίων με την αναγκαία Κρατική χρηματοδότηση
- Δημιουργία δημόσιου και δωρεάν συστήματος Εκπαίδευσης στη θεωρία και την πράξη της παραδοσιακής μουσικής που θα καταλήγει στην Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση για όσους έχουν τη θέληση και τη δυνατότητα.