Η νέα πρόκληση της κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους και τη νεολαία δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Με απόφαση του Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύουν «προσωρινά» τις συγκεντρώσεις άνω των 100 ατόμων μέχρι τις 6 Φλεβάρη.
Με προσωρινού χαρακτήρα μέτρα, στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας, και με ανακοινώσεις της Αστυνομίας, προσπαθούν σιγά σιγά να μας εξοικειώσουν στην ιδέα πως η διεκδίκηση και οι αγώνες μας δε χωράνε στην κανονικότητα της επόμενης μέρας. Μια με τον νόμο για τις απεργίες, μια για την παράνομη κατάληψη οδοστρώματος, μια για τις μικρές πορείες που «παραλύουν το κέντρο χωρίς λόγο», μια για τις μεγάλες πορείες που «κουβαλούν αρρώστια», μια για την αχρείαστη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο στη δίκη της Χρυσής Αυγής, μια για το Πολυτεχνείο, για την απεργία της 26ης Νοέμβρη, κάπως έτσι με μέτρα «προσωρινού χαρακτήρα» οικοδομούν «ανεπαισθήτως»* τα τείχη με τα οποία προσπαθούν να μας μαντρώσουν.
Η σπουδή της κυβέρνησης να περάσει φίμωτρο στους αγώνες των εργαζόμενων αποτελεί ομολογία πως δεν μπορεί να δώσει καμία ουσιαστική απάντηση στα προβλήματα που μας βγάζουν στο δρόμο. Από την άλλη τα μέτρα αυτά δεν στοχεύουν κυρίως το παρόν αλλά το μέλλον. Γνωρίζουν πως η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και πιο ανυπόφορη για τη μεγάλη πλειονότητα του λαού και της νεολαίας. Γνωρίζουν πως υπάρχει συσσωρευμένη οργή η οποία μέσα από αργές και βασανιστικές διαδικασίες βρίσκει το δρόμο της συλλογικής πάλης και του αγώνα. Απέναντι σε αυτή την οργή το μόνο που έχουν να αντιτάξουν είναι ψεύτικες ελπίδες και σε δεύτερο επίπεδο καταστολή και απαγορεύσεις.
Το σωματείο μας έχει ξεκάθαρη στάση στο ζήτημα των απαγορεύσεων από την αρχή της πανδημίας. Από την πρώτη μέρα της καραντίνας βρεθήκαμε στο δρόμο, σπάσαμε έμπρακτα το καθεστώς φόβου που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Ξεκινώντας από την πρώτη μας κινητοποίηση προς το Υπ. Εργασίας, λίγες μέρες μετά την έναρξη της καραντίνας τον Μάρτη του 2020. Τη συμμετοχή μας στον αγωνιστικό εορτασμό της 1ης Μάη. Την ιστορική κινητοποίηση που οργανώσαμε την 21η Μάη με εκατοντάδες μουσικά δρώμενα σε όλη την Ελλάδα. Τη συμμετοχή μας στη πορεία του Πολυτεχνείου, στην απεργία της 26ης Νοέμβρη. Με τις δυο μαζικότατες Γενικές Συνελεύσεις που κάναμε μέσα σε αυτό το διάστημα. Τις δεκάδες μικρότερες και μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που οργανώνουμε όλο αυτό το διάστημα.
Σε κάθε φάση αυτής της πορείας αποδεικνύουμε πως τηρούμε τα υγειονομικά μέτρα με πολύ μεγαλύτερη συνέπεια από την κυβέρνηση και τους παρατρεχάμενούς της που μας κουνάνε το δάχτυλο και μας φοβερίζουν. Όσο προσπαθούν να μας φοβίσουν τόσο περισσότερο αποκαλύπτουν το δικό τους φόβο. Όσα αστυνομικά σώματα και εάν επιστρατεύσουν, όσες αύρες και χημικά, όσες απαγορεύσεις και να σκαρφιστούν, τους δηλώνουμε πως οι αγώνες δεν θα μπουν σε καραντίνα.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους να σπάσουμε το κλίμα τρομοκρατίας παλεύοντας συλλογικά για τα δικαιώματά μας, για την ζωή μας.
*Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
(Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)