Χαιρετίζουμε όλους εσάς που σήμερα ήρθατε στη ΓΣ του Σωματείου μας και είστε πολλοί.
Χαιρετίζουμε τις εκατοντάδες των συναδέλφων που ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα του Σωματείου μας το τελευταίο διάστημα και διαδήλωσαν πίσω από το πανό του Συλλόγου μας διεκδικώντας μαζικά και μαχητικά την εξασφάλιση της επιβίωσης μας στον πιο δύσκολο χειμώνα που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα.
Μας κάνει αισιόδοξους ότι πολλοί συνάδελφοι που έχουν χρόνια να συμμετέχουν σε διαδικασίες του Συλλόγου ξαναέρχονται και πολλοί νέοι γράφονται για πρώτη φορά στο Σωματείο.
Μας δίνει μεγάλη δύναμη ότι αυτή η αύξηση της συμμετοχής δεν είναι μια τυπική διαδικασία, αλλά χαρακτηρίζεται από ενθουσιασμό, μαχητικότητα και συμμετοχή στο δρόμο, σε σύγκρουση με κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά και με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, εκφράζεται με ιδέες και θετικό προβληματισμό.
Καταλαβαίνουμε όλο και περισσότεροι ότι η μαζική μας συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες του Σωματείου, μπορούν να κάνουν πραγματικότητα τα συνθήματα και τα αιτήματα μας.
- Κάναμε πράξη τα συνθήματα μας «μαζί και δυνατοί» και το «γίνε και εσύ κρίκος στην αλυσίδα». Αυτό είναι προϋπόθεση για όλα τα υπόλοιπα, γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή. Το πιο σημαντικό όμως θεωρούμε το ότι όλο και περισσότεροι συνάδελφοι μας δηλώνουν ότι νιώθουν περήφανοι μετά από πολλά χρόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων καταλαβαίνει ότι μόνο μέσα από το Σωματείο θα λυθεί, ότι μπορεί να λυθεί. Όλα αυτά αποτελούν σημαντικές κατακτήσεις που επιβεβαιώνουν τη γνωστή παροιμία που λέει «όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος».
- Με τις κινητοποιήσεις μας, την επιμονή μας, τα συνθήματά μας, αναγκάσαμε την Κυβέρνηση να δει τους εκπροσώπους του Σωματείου και να δώσει έστω και ένα μικρό επίδομα για Σεπτέμβρη και Οκτώβρη και πιέζεται να συνεχίσει το επίδομα για τους υπόλοιπους μήνες του χειμώνα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι λυγίσαμε την Κυβερνητική αναλγησία και απάθεια, ερχόμενοι σε αντίθεση με απαγορεύσεις με αστυνομικές παρεμβάσεις και περιορισμούς. Το σίγουρο είναι ότι καταφέρουμε, θα είναι μόνο με μια τέτοια κατεύθυνση στη δράση και ακόμα πιο δυνατή και αποφασισμένη.
Η νέα κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας μεγαλώνει τις ευθύνες μας και τις απαιτήσεις. Από την πλευρά μας σαν Δ.Σ. θέλουμε να ενθαρρύνουμε αυτή την πρωτοφανή μαζικότητα, μαχητικότητα και ενότητα. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.
Πρώτα και κύρια από τα αδιέξοδα λόγω της κρίσης, στην επιβίωση μεγάλου ποσοστού των μελών μας. Ήδη πολλοί συνάδελφοι που ζούσαν από το επάγγελμα, έχουν βρει και άλλη δουλειά και σκέφτονται σοβαρά το μέλλον τους. Αυτή η τάση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, επιβεβαιώνεται και διεθνώς. Για παράδειγμα έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία προβλέπει ότι το 1/3 των μουσικών της Χώρας θα βρεθεί εκτός της δραστηριότητας της Μουσικής Βιομηχανίας. Αντίστοιχα η Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης συνεχίζει την αναστολή των παραγωγών της μέχρι το 2021, με τους εργαζόμενους σε αυτή, μονίμους και συμβασιούχους, να είναι απολυμένοι χωρίς εισοδήματα, χωρίς κρατική στήριξη. Μάλιστα το Ίδρυμα καλεί όποιον θέλει να τη χρηματοδοτήσει, μήπως και επιβιώσει…. , μήπως και στις ΗΠΑ δεν έχουν σχέδιο για τον πολιτισμό;
Με αυτή την κατάσταση θα είναι καθοριστικό στοιχείο της δράσης μας, για να παραμείνουμε με το κεφάλι ψηλά το χειμώνα που μας έρχεται, η οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης στο χώρο μας. Χρειάζονται πρωτοβουλίες, όπως πχ διοργάνωση διαδικτυακής συναυλίας, για ενίσχυση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας που έχει δημιουργήσει το Σωματείο μας, είτε ακόμα και συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται και συνάδελφοι για να βοηθήσουν το μηχανισμό αυτό, για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις αυξημένες απαιτήσεις. Όσοι έχετε τη θέληση και τη δυνατότητα να συμμετέχετε ενεργά στο μηχανισμό, μπορείτε να συμπληρώσετε τη φόρμα συμμετοχής με τα στοιχεία σας.
Σίγουρα βέβαια όσο δραστήριοι και να είμαστε δε θα μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες της πλειοψηφίας, για αυτό πρέπει το κύριο μέρος αυτής της ευθύνης να το διεκδικήσουμε από το κράτος και τη μεγάλη εργοδοσία. Σε αυτό το χειμώνα που έρχεται να μη μείνει κανείς χωρίς περίθαλψη, χωρίς ρεύμα. Να σταματήσουν τα χρέη προς τις εφορίες κλπ.
Δεν μπορούμε να είμαστε αυτοί που μόνιμα θα πληρώνουμε κάθε κρίση. Το 2010 πληρώσαμε πολλά. Κατάργησαν την υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ και μας έβαλαν να δουλεύουμε για όσο διάστημα συνέφερε τον εργοδότη μας, με ότι αμοιβές εξασφάλιζαν την κερδοφορία του, αφήνοντας του τη δυνατότητα να δηλώνει όσα ήθελε στις ατομικές συμβάσεις που μας υποχρέωναν να υπογράφουμε. Να μας προσλαμβάνει και να μας απολύει, όποτε τον συνέφερε και να μας αφήνει απλήρωτες τις πρόβες και την προετοιμασία μας . Η δουλειά μας έγινε διήμερο την εβδομάδα, αναγκάζοντας τους περισσότερους να εργάζονται συγχρόνως σε Στούντιο, σε Ωδεία, σε συναυλίες και πολλοί συνάδελφοι να βρίσκουν και μια πρωινή δουλειά για να καλύψουν τις ανάγκες επιβίωσης των οικογενειών τους.
Σήμερα οι ίδιοι που μας έλεγαν τότε ότι έπρεπε όλοι να βάλουμε πλάτη να ξεπεραστεί η κρίση, τώρα μας λένε ότι εμείς φταίμε για τη σημερινή κατάσταση στον κλάδο μας, γιατί δουλεύαμε «μαύρα» και μας ξαναζητούν να δείξουμε κατανόηση για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία ξαναβρισκόμαστε. Δηλαδή μας ζητούν να αποδεχθούμε ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο, ότι «αυτά έχει η ζωή» και δεν αλλάζει.
Για αυτό η Μενδώνη όταν επισκέφτηκε το Εθνικό θέατρο στην πρόβα των Περσών χαρακτήρισε «παρωχημένες» τις συλλογικές συμβάσεις. Δηλαδή η πρόοδος είναι η ανασφάλεια, ενώ η επιβίωσή μας είναι η συντήρηση.
Σήμερα το αίτημα για κάλυψη της επιβίωσης όλων μας, αντικειμενικά δημιουργεί μια ενότητα στον κλάδο μας. Αν όμως θέλουμε να διατηρηθεί η ενότητα αυτή και την επόμενη μέρα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε στο μέτωπο Κυβέρνησης και εργοδοσίας που θα βάλουν στο προσκήνιο νέα για πολλούς διλήμματα. Ποιος θα παραμείνει στη δουλειά και με ποιους όρους, είτε αυτό μεταφράζεται σε 40% κάτω το μεροκάματο, είτε σε αδιέξοδα και χρέη που έχει έρθει ένας μουσικός που για παράδειγμα διατηρεί ένα μικρό ωδείο.
Σε αυτή τη φάση, είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, η ενότητά μας να μετατραπεί σε πολεμική αντιπαράθεση μεταξύ μας για το ποιος «θα μείνει στο χώρο», «ποιος έχει πιο πολλά πτυχία», «ποιος είναι πιο νέος και ευέλικτος». Όλα αυτά αποτελούν την εγγύηση για να πάνε παρακάτω τα μεροκάματα, για να τελειώνουν με όποιο δικαίωμα μας έχει απομείνει, για να αποδυναμωθεί η Συλλογική δράση στο Σωματείο.
Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και γύρω από τα σοβαρά θέματα υγείας σήμερα. Θέλουν τον κόσμο να μη διεκδικεί ΜΕΘ, προσλήψεις στα νοσοκομεία, να αραιώσουν τα δρομολόγια στα ΜΜΜ, αλλά να βλέπει σαν ένοχο αυτόν που αρρωσταίνει, αυτόν που δε φορά σωστά τη μάσκα, ενώ την ίδια ώρα χτυπούν το γιατρό που διαδηλώνει ζητώντας υγεία για εμάς, συκοφαντούν τους μαθητές που αγωνίζονται για σχολείο που θα τους μορφώνει και δε θα τους αρρωσταίνει.
Εμείς όμως δεν πρόκειται να πετάξουμε την μπάλα στην εξέδρα, ούτε να φάμε αυτογκόλ. Είμαστε σήμερα αισιόδοξοι ότι μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτές τις επιδιώξεις. Αυτό όμως απαιτεί από σήμερα προετοιμασία.
Χρειάζεται την ενότητα να την καταλάβουμε σαν τη μεγαλύτερη που υπάρχει. Σαν ενότητα των εργαζομένων ανεξάρτητα από το τι μπορεί να έχει ψηφίσει ο καθένας και όχι σαν ενότητα με τους εργοδότες μας, με τους υπουργούς, τις κυβερνήσεις, γιατί δεν έχουν τους ίδιους στόχους με εμάς.
Τα κυβερνητικά επιτελεία, διάφοροι επιστημονικοί αναλυτές διεθνώς, γνωρίζουν ότι βαδίζουμε ίσως στην πιο βαθιά οικονομική κρίση του τελευταίου αιώνα.
Για αυτό μας ζητάνε συναίνεση, ενώ την ίδια στιγμή έχουν ψηφίσει δεκάδες ΠΝΠ και νομοσχέδια εναντίον μας. Μια υπάρχει το καρότο, μια το μαστίγιο. Μία μας λένε «γραφτείτε στο μητρώο και θα σωθείτε», «ελάτε να μιλήσετε με στους υπουργούς να δουν τα προβλήματά σας», αλλά την ίδια ώρα «περιορίστε τη φωνή σας σε 2 λωρίδες κυκλοφορίας και τη ζωή σας φυσικά γιατί τα λεφτά μας πάνε αλλού».
Αυτή την αναγκαία συναίνεση για τα συμφέροντα τους καλλιεργούν και οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας στον κλάδο μας και μας ζητούν να υπογράφουμε κοινά κείμενα εργοδότες και εργαζόμενοι. Γιατί άραγε; Για να φωνάξουμε να επιδοτηθούν και αυτοί, να ανοίξουν χωρίς προϋποθέσεις οι χώροι, ότι όλοι μικροί και μεγάλοι είμαστε μαζί, το ίδιο.
Όταν όμως αυτοί ανοίξουν, όταν η μεγάλη εργοδοσία επιδοτηθεί, μας ζητά νέες θυσίες. Ήδη αυτό φαίνεται. Ολόκληρο Εθνικό Θέατρο, που είναι και επιδοτούμενο Ίδρυμα, φέτος θα πάρει μόνο ωρομίσθιους μουσικούς, ενώ μέχρι τώρα είχαν σύμβαση με πλήρη δικαιώματα. Ήδη στα σίριαλ που επιδοτούνται από κρατικό χρήμα με 15000 ευρώ ανά επεισόδιο μετά και την τροπολογία του καλοκαιριού, τα 10ωρα και 15ωρα για τεχνικούς και ηθοποιούς, πάνε σύννεφο, χωρίς να πληρώνονται οι υπερωρίες, πολλές φορές με 6ήμερη δουλειά, με πλατό χωρίς αερισμό και χώρο για διάλειμμα κοκ.
Αυτή την δήθεν ενότητα με την εργοδοσία που χτυπιέται και αυτή, το διάστημα αυτό την αντιπαλέψαμε μέσα στο κίνημα. Όχι για να διαφοροποιηθούμε τεχνητά, αλλά για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την πραγματική δική μας ενότητα, τη δυναμική των διεκδικήσεών μας.
Η αντίληψη αυτή έντεχνα προσπάθησε να περάσει μέσα από την Ομοσπονδία που ανήκουμε (ΠΟΘΑ). Βάζοντας μέσα στα αιτήματά μας, χωρίς καμία συζήτηση, το αίτημα για «επιδότηση της εργασίας». Δηλαδή να χρηματοδοτηθούν οι εργοδότες για να μπορούμε να δουλεύουμε. Κανένας τους όμως δε μας λέει τι μεροκάματο θα μας δίνει ο εργοδότης που θα επιδοτείται από το κράτος με την κάλυψη των ασφαλιστικών μας εισφορών και με την αποφορολόγηση του παρέα.
Επίσης χωρίς καμία εξουσιοδότηση από το ΔΣ της Ομοσπονδίας υπέγραψαν κοινό Δελτίο Τύπου με την εργοδοσία (Θεατρικοί παραγωγοί , διοργανωτές συναυλιών, εταιρίες ήχου), μετατρέποντας μας σε ουρά των επιδιώξεων της. Τώρα μάλιστα, καλούν τη μέρα της συνέλευσης της ΠΟΘΑ, στις 19 του μήνα, να μας μιλήσουν αυτές οι εργοδοτικές ενώσεις, να μας μιλήσει ακόμα και η τωρινή, αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση. Δεν είναι όμως συνάδελφοι το κίνημά μας αρένα πολιτικού τυχοδιωκτισμού, ούτε μπορούν να μας κουνούν το δάχτυλο οι εκπρόσωποι των εργοδοτών.
Την ίδια στιγμή η ΠΟΘΑ καλλιεργεί επικίνδυνες αυταπάτες ότι με μια υπουργική αλλαγή η ακόμα και κυβερνητική μπορεί να έχουμε «επιστροφή στην κανονικότητα», κάτι που φυσικά μπορεί να απογοητεύσει συναδέλφους που κινητοποιούνται, εφόσον δε γίνεται στην πράξη, ή να τους στρέψει σε μια αναμονή για αλλαγές υπουργών ή κυβέρνησης, να τους στείλει στο σπίτι τους.
Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι η μεγάλη εργοδοσία και οι Κυβερνήσεις που τους στηρίζουν προετοιμάζουν μεγάλες αλλαγές και αναδιαρθρώσεις για αυτό και είναι τόσο αμείλικτη η στάση τους.
Συγκεκριμένα προωθείται ο λεγόμενος «ψηφιακός μετασχηματισμός» σε όλη την οικονομία. Η ΕΕ θεωρεί την ψηφιακή οικονομία βασικό μοχλό για να ξεπεράσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι των χωρών μελών της την κρίση. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η τεχνολογία αυτή, χωρίς να χρησιμοποιείται με αυτοσκοπό το κέρδος, όντως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί θετικά στον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την επιστήμη. Στον κλάδο μας μιλάνε για τον ψηφιακό πολιτισμό, για το livestreaming, για μια διαδικασία που δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εμπειρία παρακολούθησης μιας ζωντανής παράστασης ή συναυλίας, αλλά μπορεί να διευρύνει σε παγκόσμιο επίπεδο το κοινό που απευθύνεται μια παραγωγή και κατά συνέπεια και τα κέρδη των παραγωγών.
Σε αυτή την υπόθεση πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίξουν τα μεγάλα ιδρύματα και εμπόδιο στις επιδιώξεις τους είναι τα πνευματικά και συγγενικά μας δικαιώματα.
Σήμερα μπορεί να διασφαλίζονται τα συγγενικά μας δικαιώματα στην εκτέλεση και την αναπαραγωγή, όμως δεν αποκλείουμε στο κοντινό μέλλον να αλλάξουν πράγματα στο νομικό πλαίσιο που αφορά τα δικαιώματα. Μέχρι στιγμής στην ψηφιακή εποχή στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν δίνονται συγγενικά στη χρήση της δουλειάς μας στο διαδίκτυο.
Αναγκαία είναι η διαμόρφωση πλαισίου διεκδίκησης της διεύρυνσης δικαιωμάτων, όχι μόνο αμυντικών αιτημάτων, όπως η διεκδίκηση συγγενικών δικαιωμάτων και στο διαδίκτυο. Το επόμενο διάστημα σε συνεργασία με τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ πρέπει να διαμορφώσουμε συγκεκριμένο πλαίσιο διεκδικήσεων και σχέδιο κινητοποίησης για αυτά. Συγχρόνως να παλέψουμε στις τηλεοπτικές παραγωγές που οι παραγωγοί εκμεταλλεύονται μουσικούς χωρίς αμοιβή, να μπει κατώτερο μεροκάματο για την παρουσίαση της δουλειάς μας. Υπάρχουν δυνατότητες σήμερα να επιβάλουμε αυτούς τους όρους.
Συνάδελφοι το καλοκαίρι που πέρασε και βρήκε τους περισσότερους από εμάς στην ανεργία είδαμε να δίνονται πολλά δις σε Ξενοδοχειακούς ομίλους σε ΜΜΕ, σε ιδιωτικά νοσοκομεία σε προγράμματα επιδότησης εργοδοτών. Για το σύνολο των καλλιτεχνών που τους απαγόρευσαν την εργασία σε πανηγύρια, κοινωνικές εκδηλώσεις, νυχτερινά κέντρα προέβλεψαν μόνο 21,4 εκ. ευρώ. Αντίστοιχα δεν έδωσαν ούτε ένα ευρώ για τα σχολεία των παιδιών μας, για τα νοσοκομεία και για τα ΜΜΜ. Συγχρόνως μας κουνάνε το δάκτυλο για την ατομική ευθύνη στη διάδοση της επιδημίας, κόβουν πρόστιμα σε όσους ξέχασαν να βάλουν τη μάσκα τους και δε λένε κουβέντα για το βιομήχανο στα Γιαννιτσά, που υποχρέωνε τους εργαζόμενους του να έρθουν με πυρετό στη δουλειά, με αποτέλεσμα 200 από τους 600 εργαζόμενους της επιχείρησης να αρρωστήσουν.
Την ίδια ώρα θέλουν να χτυπήσουν ακόμα περισσότερο την Κοινωνική Ασφάλιση. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζομένων, που υποχρεώνει Κράτος και Εργοδοσία να καλύπτει τις Ιατροφαρμακευτικές ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Δημιουργεί ένα πλέγμα προστασίας της υγείας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, μελετά και προλαμβάνει τις επαγγελματικές ασθένειες και εξασφαλίζει τη συνταξιοδότηση. Ήδη η Κυβέρνηση με το πόρισμα της «Επιτροπής Πισσαρίδη» και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών βάζει τις προϋποθέσεις περαιτέρω διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος.
Συγχρόνως βάζει μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες στο παιχνίδι μετατρέποντας την επικουρική ασφάλιση σε ρίσκο που θα παίρνει κάθε εργαζόμενος επενδύοντας τις εισφορές του σε επενδύσεις χαμηλού ή υψηλού ρίσκου. Στον κλάδο μας αυτές οι επιδιώξεις προχωρούν με τη διεύρυνση της εργασίας με ΔΠΥ. Χαρακτηριστικό παράδειγμά η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρ. Ωνάση που μετέφερε 100 περίπου εργαζόμενους της σε εργολαβική εταιρεία που πλέον δεν τους πληρώνει με μηνιαίο μισθό αλλά ανάλογα με τις παραγωγές που συμμετέχουν με ΔΠΥ για να γλυτώνουν και τις ασφαλιστικές εισφορές. Εδώ και δεκαετίες είχαμε κατακτήσει στο ΔΠΥ να προκύπτουν ένσημα με βάση τη 12η ασφαλιστική κλάση, όπως και σε ένα μισθωτό. Η προηγούμενη Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων στον ΕΦΚΑ, ανοίγοντας το δρόμο για κατάργηση αυτής της δυνατότητας, που μας αναγνώριζαν την εξαρτημένη σχέση και στις περιπτώσεις που εργαζόμαστε και σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. Μετά από κινητοποιήσεις του Σωματείου μας καταφέραμε να διατηρηθεί το καθεστώς αυτό στα δελτία στα κρυφά και προσωρινά, μέχρι να βγεί ο νέος κανονισμός λειτουργίας του ΕΦΚΑ, που δε θα έχει εξαιρέσεις και θα μας υποχρεώνει, δουλεύουμε δε δουλεύουμε να πληρώνουμε μηνιαία ασφαλιστική εισφορά.
Πρέπει να είμαστε σε αγωνιστική ετοιμότητα για να απαντήσουμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης ενάντια στην κοινωνική ασφάλιση και τα δικαιώματα μας στο ΔΠΥ, αλλά και στην προσπάθεια της εργοδοσίας να επιβάλλει το μπλοκάκι σαν κύριο τρόπο εργασίας για να γλυτώνουν την ασφάλιση. Το δρόμο τον έχουν ανοίξει ήδη οι Δήμοι και το δημόσιο γενικότερα.
Συνάδελφοι καταλαβαίνουμε όλοι, ότι είμαστε μέσα σε μια μεγάλη παγκόσμια κρίση που θα φέρει σημαντικές εξελίξεις. Η διεκδίκηση της επιβίωση μας δε θα έχει απέναντι μας μόνο ένα μειωμένο κρατικό προϋπολογισμό και μια αντίληψη διαχείρισης του που είναι απέναντι μας. Η αυξημένη στρατιωτική κινητικότητα στην περιοχή μας είναι σοβαρή εξέλιξη.
Το ζήτημα της υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας αφορά κάθε εργαζόμενο. Αυτή τη στιγμή κινούνται τεράστια οικονομικά συμφέροντα, βιομηχανίες όπλων και χορός δισεκατομμυρίων, που θα τα πληρώσουμε εμείς για άλλη μια φορά για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Συγκεκριμένα μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ η Γαλλία μας εξοπλίζει με πολεμικά αεροπλάνα για να πολεμήσουμε μια άλλη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ (την Τουρκία) που μας απειλεί. Μετά τη συμφωνία αυτή η Γαλλία συζητά την πώληση των κατάλληλων αντιαεροπορικών συστημάτων στην Τουρκία για να ρίχνει τα αεροπλάνα που πούλησαν σε εμάς. Συγχρόνως ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ (οι ΗΠΑ) παρεμβαίνουν για να μας πουλήσουν τα δικά τους πολεμικά πλοία, ενώ συγχρόνως μας πιέζουν να συζητήσουμε με την Τουρκία σαν σύμμαχοι σε ποιόν ανήκουν μερικά ελληνικά νησιά. Με λίγα λόγια ένα νταβατζιλίκι διεθνούς βεληνεκούς με πολλά δις σε ετήσια βάση. Η Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στηρίζουν και εφαρμόζουν αυτή την πολιτική μαζί – που την ονομάζουν και «εθνική ομοψυχία», γιατί με αυτό τον τρόπο εξυπηρετούνται και εγχώρια αναβαθμισμένα συμφέροντα. Δηλαδή να πληρώνουμε δις σε αυτούς που παζαρεύουν για τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα την εκχώρηση κάποιων νησιών μας και εμείς να ζούμε με επιδόματα φτώχειας, για όσο διάστημα αποφασίσουν να μας τα δώσουν.
Επίσης ξέρουμε ότι το κομμάτι της βιομηχανίας που δραστηριοποιείται σε αυτό που λένε ψηφιακός πολιτισμός είναι πολύ ισχυρό. Δεν είναι τυχαίο ότι στην πρόσφατη επίσκεψη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ στη συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό μίλησε για τη διεύρυνση των βάσεων στη χώρα και για τις επενδύσεις στον κινηματογράφο.
Αυτή η κατάσταση δεν αφορά μόνο τους Καλλιτέχνες και τους εργαζόμενους στο Θέαμα- Ακρόαμα, αλλά αφορά το σύνολο των εργαζομένων. Μπορεί να υπάρχει μια διαφοροποίηση από κλάδο σε κλάδο στον τρόπο που δέχονται την επίθεση, όμως το κύριο παραμένει το ίδιο. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι μας πως η επίθεση που δεχόμαστε δεν είναι γιατί είμαστε Καλλιτέχνες, αλλά γιατί είμαστε εργαζόμενοι. Αυτό σημαίνει ότι όσο και να μαζικοποιήσουμε και να μαχητικοποιήσουμε το Σωματείο μας και τον κλάδο μας δεν μπορούμε να αλλάξουμε μόνοι μας την κατάσταση στα σημαντικότερα ζητήματα, όπως η Κοινωνική ασφάλιση, οι ΣΣΕ, το επίπεδο των μισθών στη χώρα μας. Σε αυτά τα ζητήματα ότι κατακτήσαμε το κατακτήσαμε πάντα από τους αγώνες όλων των εργαζομένων. Ειδικά σήμερα που είμαστε σε μια πολύ βαθιά οικονομική κρίση που θα αλλάξει οριστικά ότι θεωρούσαμε πριν κανονικότητα, πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη της δικής μας δράσης, να γίνει δική μας υπόθεση, η ανάπτυξη αγώνων και διεκδικήσεων σε όλους τους κλάδους.
Νιώσαμε πιο δυνατοί την ημέρα που διαδηλώναμε έξω από το Υπ. Εργασίας από την ταυτόχρονη κινητοποίηση χιλιάδων μαθητών που διεκδικούσαν μέτρα για να μην εξαπλωθεί η επιδημία στα σχολεία και γιατρών που διεκδικούσαν την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Νιώθουμε ότι μας αφορά άμεσα η προσαγωγή συνδικαλιστών του κλάδου του φαρμάκου στο αστυνομικό τμήμα γιατί διαδήλωναν έξω από επιχείρηση που απέλυσε εργαζόμενους. Μας αφορά η επίθεση των ΜΑΤ σε υγειονομικούς που διεκδικούσαν προσλήψεις στα νοσοκομεία, επειδή τόλμησαν να κατέβουν από το πεζοδρόμιο που τους είχαν στριμώξει οι αστυνομικοί.
Γι αυτό θεωρούμε κρίσιμο στοιχείο ενδυνάμωσης του δικού μας αγώνα, την ανάπτυξη ενός ισχυρού κινήματος σε όλους τους εργαζόμενους, που να βάζει μπροστά το αίτημα να μην πληρώσουμε και αυτή την κρίση πάλι εμείς οι εργαζόμενοι. Βήμα σε αυτή την κατεύθυνση αποτελεί το συλλαλητήριο στις 13 Οκτώβρη που καλούν Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα. Εκεί θα ενωθούν οι φωνές των μαχόμενων υγειονομικών, με τις φωνές των ναυτεργατών που έκαναν απεργία με καθολική συμμετοχή για υπογραφή ΣΣΕ, οι φωνές των οικοδόμων που διεκδικούν ΣΣΕ, με τις δικές μας φωνές που το τελευταίο διάστημα ακούγονται δυνατά, εμπνέουν και ανοίγουν δρόμο και σε εργαζόμενους άλλων κλάδων .
Η συμμετοχή μας στο συλλαλητήριο αυτό θα είναι σημαντική απάντηση στην προπαγάνδα της Κυβέρνησης, που θέλοντας να αναπτύξει αρνητικό κλίμα από την κοινωνία προς τα εμάς, λέει ότι οι καλλιτέχνες δεν βλέπουν την κατάσταση των άλλων εργαζομένων και ζητάνε τα πάντα μόνο για τους εαυτούς τους. Γι αυτούς τους λόγους η συμμετοχή πρέπει να είναι διακριτή και μαζική.
Να εκφραστεί η μαζικότητα και η μαχητικότητα του κλάδου μας πίσω από το πανό μας , τα τύμπανά μας, τους ρυθμούς μας, να σκεφτούμε την καλλιτεχνική μας συνεισφορά στους αγώνες των εργαζομένων, πιθανά με πρωτότυπο τραγούδι που να δίνει τον παλμό της περιόδου για όλους μας και ένα χαιρετισμό που θα μεταφέρει τους σημαντικούς αγώνες που έχουμε οργανώσει και την ανάγκη να συνεχιστούν και να φουντώσουν και σε άλλους κλάδους.
Επίσης μαζικά και αποφασιστικά συμμετέχουμε στη συγκέντρωση την Τετάρτη 7 /10 στις 10.00 π.μ έξω από τα δικαστήρια για να καταδικαστεί επιτέλους η εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής ως τέτοια και όχι απλά κάποιοι από αυτούς, για τα ποινικά αδικήματα που τέλεσαν σαν φυσικά πρόσωπα.
Η καταδίκη τους δεν αφορά μόνο όσους ασχολούνται με την πολιτική και έχουν άποψη γι αυτά τα πράγματα. Αφορά κάθε εργαζόμενο που είδε την προσπάθεια των φασιστών να φτιάξουν ακόμα και Σωματείο στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη για να ρίξουν τα μεροκάματα, που είδε την απόπειρα δολοφονίας στον πρόεδρο του συνδικάτου στη ζώνη για να τρομάξουν όσους αγωνίζονται δίπλα στο Σωματείο τους, που είδε τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού για να φιμώσουν τη νεολαία που ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή. Αφορά κάθε άνθρωπο που σέβεται τους ανθρώπους και δε θέλει οι γειτονιές μας να γεμίσουν με μπράβους που θα σκοτώνουν, παρέα με την κρατική καταστολή όποιον σηκώνεται, όποιον αναπνέει, ανεξάρτητα από καταγωγή, ηλικία, προέλευση, φύλο.
Ήρθε η ώρα να καταδικαστούν παρά τις μεγάλες πλάτες που τους κάνουν τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Κράτησαν 7 χρόνια τη δίκη για να ξεχαστούν τα εγκλήματα τους και να πέσουν στα μαλακά. Δε θα το επιτρέψουμε. Η λαϊκή απαίτηση να καταδικαστούν θα γίνει εμπόδιο στην προσπάθεια κουκουλώματος της δράσης τους και των ευθυνών τους.
Τέλος συνάδελφοι η πιο μεγάλη ανηφόρα , αλλά και οι πιο σημαντικοί αγώνες μας είναι μπροστά , με το μάτι στο σήμερα, αλλά και στην επόμενη μέρα της επιδημίας.
- Παρόλο που οι περισσότεροι χώροι είναι κλειστοί, θα μπορούσαμε σε κάποιους μεγάλους χώρους, που έχουν το ειδικό τους βάρος σε όλη την κοινωνία, αλλά και το ίδιο το καλλιτεχνικό τους έργο να προχωρήσουμε σε απεργία αρχές Νοέμβρη. Όπως για παράδειγμα σε ΜΜΑ, ΕΛΣ, ΕΡΤ, ραδιόφωνο. Κάποιοι συνάδελφοι το λένε «μαύρο», στα σωματεία αυτό λέγεται απεργία. Είναι πιο οξυμένη μορφή πάλης, πιο ηχηρή. Έρχεται σε σύγκρουση με όλους όσους εκμεταλλεύονται και κερδίζουν από τη δουλειά μας, αλλά και με το Κράτος που σε κάθε τέτοια σύγκρουση στηρίζει με κάθε μέσο τα μεγάλα συμφέροντα. Μπορεί να είναι ένα επόμενο σοβαρό βήμα. Προτείνουμε να την αποφασίσουμε στη ΓΣ μας για το δικό μας επάγγελμα και να απευθύνουμε κάλεσμα συμμετοχής και σε άλλα Σωματεία Καλλιτεχνών και Δημιουργών. Η ΓΣ της ΠΟΘΑ στις 19/10 μπορεί να πάρει μια τέτοια απόφαση μετά από πρόταση μας.
- Είναι ανάγκη σήμερα με την τέχνη μας, με το τραγούδι μας να φτάσουμε σε όλη τη χώρα, να πάρουμε πρωτοβουλίες καλλιτεχνικού περιεχομένου, ακόμα και δημιουργίας χορωδίας, ορχήστρας ή και αξιοποίησης του ιστορικού αρχείου του ΠΜΣ στο σήμερα. Πρόταση και σκέψη του ΔΣ είναι να παρακινήσουμε συναδέλφους να γράψουν πρωτότυπο μουσικό έργο ή τραγούδι που να αναφέρετε στους αγώνες και τις αγωνίες μας το διάστημα αυτό. Μπορούμε να ηχογραφήσουμε αυτά τα έργα και να τα διακινήσουμε ανεβάζοντας το κύρος των αγώνων μας και του Σωματείου μας.
- Ο κρίκος στην αλυσίδα μας μπορεί να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ με τον τίτλο «I CAN’T BREATHE», ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ & ΥΓΕΙΙΝΗ, ΜΟΡΦΩΣΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ». Συναυλία – Διαμαρτυρία κάλεσμα ενίσχυσης του Ταμείου Αλληλοβοήθειας του Συλλόγου σε κεντρικό σημείο στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις ή και ζωντανή συναυλία χωρίς κοινό που θα μεταδοθεί διαδικτυακά, κρίνοντας για τη μορφή που θα έχει ανάλογα με τα μέτρα που θα έχουν επιβληθεί.
ΌΤΑΝ εμείς το αποφασίσουμε τίποτα δε μπορεί να μας σταματήσει. Σήμερα είμαστε πιο πολλοί.
Αυτά που συζητάμε στο Σωματείο μπορούν να γίνουν υπόθεση όλου του κλάδου.
Είμαστε πιο έτοιμοι να πάρουμε τέτοιες αποφάσεις και να αρχίσουμε την προετοιμασία τους, φτιάχνοντας ακόμα και ομάδες εργασίας για την καλύτερη επιτυχία τους με ευθύνη του ΔΣ.
Ευχαριστώ!!