Κυριακή 27 Απριλίου και ώρα 17.30 στην είσοδο του θεάτρου στο ΚΠΙΣΝ
«Πίσω από τα λαμπερά φώτα της σκηνής κυριαρχεί το βαθύ σκοτάδι
για τους εργαζόμενους της Λυρικής»
Η Διοίκηση της ΕΛΣ εφαρμόζει την Κυβερνητική πολιτική με μεγάλη αποφασιστικότητα. Ανοιχτά και χωρίς να κρύβεται, προχώρησε σε υπογραφή Συλλογικής σύμβασης εργασίας μόνο με τα Σωματεία που συμφωνούν μαζί της. Έτσι υπέγραψε ΣΣΕ που υλοποιεί την Κυβερνητική πολιτική για μηδενικές αυξήσεις στο Τεχνικό-Βοηθητικό και Διοικητικό προσωπικό της ΕΛΣ, που τόσα χρόνια η ακρίβεια μειώνει το εισόδημά τους. Ταυτόχρονα η Λυρική εντατικοποιεί τη δουλειά τους σε τέτοιο βαθμό, που να έχουμε συνεχόμενα
ατυχήματα, με αποκορύφωμα το τελευταίο που κόντεψε να χαθεί η ζωή ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος σήμερα δίνει μάχη για να μην του αφήσει αναπηρία.
Αιφνιδίως, επέλεξε να αποκλείσει από την υπογραφή της ΣΣΕ το σωματείο των Λυρικών Πρωταγωνιστών (Ε.Λ.Π.Ε) – που υπέγραφε τη σύμβαση εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια – δημιουργώντας προηγούμενο ώστε να μην έχει «πάτημα» να υπερασπιστεί στη ΣΣΕ τα δικαιώματα των εκτάκτως απασχολούμενων μουσικών, το μεγαλύτερο σωματείο μουσικών στην Ελλάδα, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (Π.Μ.Σ). Απέκλεισε από τη ΣΣΕ το τμήμα του μπαλέτου, ώστε να πιέσει τους χορευτές/τριες να αποδεχτούν μεγαλύτερη εντατικοποίηση για τις ανάγκες της καλλιτεχνικής “εξωστρέφειας” της Λυρικής. Φτάνει στο σημείο μάλιστα να τους ζητά να είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του Θεάτρου, ακόμα και στο εβδομαδιαίο τους ρεπό. Με άλλα λόγια θέλει να ελέγχει την
προσωπική ζωή του κάθε εργαζόμενου βάζοντας εμπόδια στο ατομικό και οικογενειακό τους προγραμματισμό, μια κατεύθυνση που θα επεκταθεί σ’ όλα τα τμήματα του οργανισμού.
Η βαρβαρότητα των μνημονιακών ασφαλιστικών νόμων υποχρεώνει τους χορευτές να εργάζονται ως τα 67 τους χρόνια!!! Αποτέλεσμα το Μπαλέτο να έχει μεγαλώσει ηλικιακά χωρίς να μπορούν οι εργαζόμενοι να συνταξιοδοτηθούν και να ανοίξουν οι θέσεις σε νέους χορευτές. Η Διοίκηση της Λυρικής, αντί να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στην Κυβερνητική πολιτική, το ορθώνει απέναντι στους χορευτές που ταλαιπωρούνται απότραυματισμούς, απαιτώντας τους να απεμπολήσουν δικαιώματα.
Αυτή η πολιτική για να περάσει έχει ανάγκη και τον αυταρχισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δίωξη της συμβασιούχου Χορωδού Τριανταφυλλιάς Γεωργιάδου που τόλμησε να καταγγείλει τον προϊστάμενο της, ο οποίος λίγο πριν τα μεσάνυχτα την περίμενε στο χώρο στάθμευσης του ΚΠΙΣΝ για να την εξυβρίσει και να την απειλήσει. Η Διοίκηση της ΕΛΣ, που ενώ προς τα έξω παρουσιάζεται ως οπαδός της συμπερίληψης και κατά της έμφυλης
βίας, φρόντισε να τιμωρήσει την καταγγέλλουσα με βάση μια καταγγελία του προϊσταμένου της, που έγινε εκ των υστέρων.
Αυτή η συμπεριφορά όμως δε συμβαίνει μόνο σε καλλιτεχνικό προσωπικό αλλά και σε κάθε εργαζόμενο του θεάτρου που «τολμάει» ναδιεκδικεί ατομικά ή συλλογικά το δίκιο του. Αυξάνονται τα παραδείγματα συναδέλφων μελών του σωματείου μας (του Σ.Ε.Ε.Λ.Σ) που οι διευθυντές, τους «συμβουλεύουν» να
αποχωρήσουν από το σωματείο για το «καλό τους». Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, «απειλούν» ότι δε θα τους ανανεώσουν σύμβαση αν δεν διαγραφούν από το σωματείο. Ο λόγος που η ΕΛΣ ακολουθεί αυτή την τακτική είναι ότι δε θέλει σωματεία που μπαίνουν εμπόδιο στους αντεργατικούς σχεδιασμούς της, που υπερασπίζονται τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων διεκδικώντας ακόμα καλύτερους όρους αμοιβής και εργασίας. Που δε φοβούνται να καταγγείλουν κάθε ατόπημα της διοίκησης και του Υπουργείου, όπως για παράδειγμα τις ευθύνες της για το σοβαρότατο εργατικό ατύχημα του συνάδελφου μηχανικού σκηνής, την κατ’ επανάληψη προσπάθεια φίμωσης της
συνδικαλιστικής δράσης, τη συγκάλυψη των ευθυνών σε καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές, για αυταρχικότητα διευθυντών, προϊσταμένων ακόμα και συνεργατών της διοίκησης.
Η διοίκηση, όσο και αν αυτοπαρουσιάζεται για φιλεργατική, δεν έχει πρόβλημα να μεταφέρειστους εργαζόμενους την «καυτή πατάτα» της αύξησης των ορίων στη συνταξιοδότηση των χορευτών/τριών στα 67 χρόνια. Αποδέχεται, χωρίς διαμαρτυρία, οι Τεχνικοί που εργάζονται σε βαριές κι επικίνδυνες εργασίες να μην είναι στο καθεστώς των Βαρέων και Ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Αποδέχεται την πάνω από δεκαετία καθήλωση των μισθών για όσους από το
μη Καλλιτεχνικό προσωπικό αμείβονται με το Ενιαίο Μισθολόγιο. Αντί να φροντίσει να λυθούν από τα αρμόδια υπουργεία τα προβλήματα που δημιούργησαν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων, απαιτεί να μη μιλάνε οι εργαζόμενοι και να αποδεχτούν την αλλαγή σε όρους των ατομικών συμβάσεων των χορευτών με τη δικαιολογία ότι «έτσι θα λειτουργήσει καλύτερα το θέατρο».
Ποιον κοροϊδεύουν; Ο εργαζόμενος καλλιτέχνης, που μεγαλώνει σε ηλικία, βιώνει καθημερινά την απαξίωση της διοίκησης.
Ο φόβος και η τρομοκράτηση, σε όσους εργαζόμενους τώρα «πιάνει», δε θα αργήσει να γίνει δύναμη αντίστασης. Το δίκιο των εργαζομένων, θα γίνει διεκδίκηση ακόμα κι αν η διοίκηση προσπαθεί να σταματήσει με το «μαστίγιο» τους «μη συνεργάσιμους».
Η αδιαλλαξία και η αυταρχικότητά της διοίκησης δε θα περάσει.
Απαιτούμε:
• Να συμπληρωθεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με το τμήμα του μπαλέτου χωρίς
να απεμπολήσουν οι χορευτές/τριες κεκτημένα δικαιώματα.
• Την επαναφορά των ορίων συνταξιοδότησης των χορευτών/τριών.
• Να σταματήσει η δίωξη της συναδέλφου χορωδού Τριανταφυλλιάς Γεωργιάδου που
τόλμησε να καταγγείλει την κακοποιητική συμπεριφορά του προϊστάμενού της.
• Να σταματήσει κάθε μεθόδευση αντίποινων σε συναδέλφους που τολμούν να
υπερασπιστούν το δίκιο.