Μετά τη μεγαλειώδη Απεργία στις 28 Φλεβάρη όλοι καταλάβαμε τη μεγάλη δύναμη που έχει η κινητοποίηση μας και η Απεργία. Η Κυβέρνηση που πριν 2 μήνες έδειχνε παντοδύναμη να προχωρά την αντιλαϊκή της πολιτική χωρίς αντίπαλο, τώρα είναι φοβισμένη και πανικόβλητη.
Σίγουρα περιμένει με αγωνία να δει αν η Γενική Απεργία στις 9 Απρίλη θα έχει συμμετοχή και παλμό τέτοιο που θα δώσει συνέχεια στο «δεν πάει άλλο».
Κανείς δεν περίμενε τη μεγάλη συμμετοχή του κλάδου μας στην Απεργία στις 28 Φλεβάρη, που για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δεν παίχτηκε μουσική σε θέατρα, μουσικές σκηνές, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, νυχτερινά κέντρα. Έκλεισαν μεγάλα Ωδεία, που ούτε η συζήτηση δεν άνοιγε για Απεργία για πολλές δεκαετίες. Ενώ το μεγάλο ποτάμι που ξεχύθηκε στους δρόμους, μετέτρεψε όλη την Αθήνα σε μια μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση.
Το έγκλημα στα Τέμπη και η προσπάθεια συγκάλυψης του, συγκέντρωσε όλη τη δυσαρέσκεια και την οργή για όλα αυτά που ζούμε. Για την εγκατάλειψη της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, για τη διάλυση της Δημόσιας Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Για μια αγωνιώδη ζωή που κυνηγά την επιβίωση. Για την ακρίβεια και την υπερφορολόγηση που έχει τσακίσει τις ζωές μας.
Στο επάγγελμά μας κυριαρχεί η υποασφάλιση, ακόμα και η ανασφάλιστη εργασία που στην ουσία καταργεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζομένων, την κοινωνική ασφάλιση. Απλήρωτη δουλειά, χαμηλές αμοιβές, πλήρης έλλειψη Συλλογικών Συμβάσεων, εκατοντάδες κενές θέσεις σε Μουσικά Σύνολα του Δημοσίου που προτιμούν να καλύπτουν τα κενά με συμβάσεις ανά συναυλία. Στα Ωδεία ωρομίσθια εξευτελιστικά, ενώ στα Δημοτικά Ωδεία κυριαρχεί ο ανταποδοτικός τρόπος λειτουργίας για να μη χρεώνεται ο Προϋπολογισμός των Δήμων και το κόστος να πέφτει στις πλάτες των γονιών και των δασκάλων.
Το Υπουργείο δεν αναλαμβάνει μόνο το ρόλο να φορτώνει το κόστος αυτής της Εκπαίδευσης στους Δημότες, αλλά δημιουργεί και επιπλέον εμπόδια με τη γραφειοκρατική του μηχανή.
Έτσι το «επιτελικό Κράτος», έστειλε συμβάσεις για καθηγητές Δημοτικού Ωδείου τέλη Μάρτη, ενώ η εκπαιδευτική περίοδος ξεκίνησε από το Σεπτέμβρη του προηγούμενου χρόνου!!!
Όλα αυτά με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Μας ρίχνουν και την ευθύνη της χρεωκοπίας, λέγοντας μας ότι εμείς οι εργαζόμενοι φταίμε που ξοδεύαμε περισσότερα απ’ όσα είχαμε.
Συγχρόνως η Κυβέρνηση στέλνει πανάκριβα και αναγκαία για την άμυνα της Χώρας όπλα στην Ουκρανία για να πάρουν οι Ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι μερίδιο από την ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων υποδομών της.
Στέλνουν φρεγάτες εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από τα σύνορα μας για να υπερασπίσουν τα κέρδη των Ελλήνων εφοπλιστών. Συμμετέχουν στο πρόγραμμα εξοπλισμού της Ε.Ε. που θα φτάσει τα 800 δις!!! Ενώ η Ε.Ε. πρόσφατα έδωσε 2,5 δις στους Τζιχαντιστές της Συρίας για να συνεχίσουν τις σφαγές αμάχων.
ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Απέναντι σε όλα αυτά που ζούμε απαντά το σύνθημα που φώναξαν εκατομμύρια διαδηλωτές στις μεγάλες κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη.
Είδαμε τη μεγάλη μας δύναμη και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Τη μέρα της Απεργίας μετράμε το μπόι μας και όχι το μεροκάματο. Χωρίς τη δυναμική παρέμβαση των εργαζομένων δεν πρόκειται να υπάρχει κανένα φρένο στον «κατήφορο» που ζούμε.
Την Τετάρτη 9 Απρίλη όλοι απεργούμε και βάζουμε τις δικές μας ανάγκες στο προσκήνιο
Ξανακάνουμε το κέντρο της Αθήνας μια μεγάλη διαδήλωση
Απεργιακή συγκέντρωση στις 10.30 στα Προπύλαια