Μεγάλη διαδικτυακή συναυλία στο πλαίσιο του γιορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς, την Παρασκευή στις 9 το βράδυ οργανώνουν τα Σωματεία:

Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (ΠΜΣ), το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) και το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα – Ακρόαμα (ΣΕΘΕΑ).
Συμμετέχουν πολλοί γνωστοί και αγαπημένοι καλλιτέχνες και τους ευχαριστούμε για την ανταπόκριση!

Με αλφαβητική σειρά θα τραγουδήσουν:
Alcedo folk band και Κώστας Θωμαΐδης, Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Ρίτα Αντωνοπούλου, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Κιμούλης, Στέλιος Μάινας, Ηλιάννα Μαυρομάτη, Πάνος Μπούσαλης, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιώργος Σαρρής, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Ιωάννα Φόρτη.

 «Μια Πρωτομαγιά, κάπως διαφορετική από τις άλλες.

Και κάπως ίδια. Σήμερα είμαστε στο σπίτι.

Σήμερα γιορτάζουμε, φωνάζουμε, διεκδικούμε, αγωνιζόμαστε. άλλες. Και κάπως ίδια. Σήμερα είμαστε στο σπίτι.

Η Πρώτη του Μάη έχει τραγουδηθεί ίσως όσο καμία άλλη μέρα στον κόσμο. Ήταν, είναι και θα είναι έμπνευση για χιλιάδες καλλιτέχνες. Όπως και για χιλιάδες εργαζόμενους. Εκατομμύρια. Δισεκατομμύρια μέσα στους αιώνες που πέρασαν και θα ‘ρθουν.

Έτσι και μεις, σαν εργαζόμενοι παίρνουμε σήμερα αυτή την πρωτοβουλία. Σαν εργαζόμενοι και καλλιτέχνες στο Θέαμα – Ακρόαμα βάζουμε τη δική μας πινελιά στη σημερινή μέρα.

Να τραγουδήσουμε την Πρώτη Μάη, όπως της αξίζει. Να διεκδικήσουμε την Πρώτη Μάη όπως μας αξίζει.

Έτσι κι εμείς σαν εργαζόμενοι, μέσα και απ’ αυτήν την κίνησή μας διεκδικούμε τη ζωή μας και καλούμε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα.

Όχι μέτρα που θα μοιράζουν τα ψίχουλα του δικού μας ψωμιού στα τέσσερα, στα εκατό, στα χίλια.

Μέτρα που να εξασφαλίζουν την ύπαρξή μας, όχι μόνο σήμερα. Αλλά και τη χαμένη καλοκαιρινή μας σεζόν, τη μισή μας χειμωνιάτικη. Όχι γιατί ζητάμε να ζήσουμε με επιδόματα, όχι γιατί είμαστε κάτι άλλο από την υπόλοιπη κοινωνία. Αλλά γιατί δουλεύουμε σε αυτή την κοινωνία, συνεισφέρουμε, υπάρχουμε, παλεύουμε.

Δεν θα σταματήσουμε λοιπόν να φωνάζουμε, να παλεύουμε, να διεκδικούμε. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να μπορούμε να ζήσουμε.

Δεν θα σταματήσουμε, γιατί όσα έρχονται, τώρα κοντά ή και πιο μακριά, θέλουμε να μας βρουν πιο δυνατούς.

Πιο ενωμένους. Με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να μπορούμε να ζούμε όχι σαν επαίτες, αλλά ως εργαζόμενοι, ως καλλιτέχνες, που μπορούμε να προσφέρουμε από τη δική μας τη φωτιά στη φωτιά όλου του κόσμου»

Αυτός ο αγώνας οργανώθηκε από την πρώτη στιγμή από το Σωματείο μας και ενισχύθηκε από χιλιάδες συναδέλφους σε όλη την Ελλάδα. Συναντήθηκε με άλλα Σωματεία που και αυτά είχαν παρόμοιες αγωνίες και πρωτοβουλίες. Όλο αυτό το κύμα που δημιουργήθηκε  συνάντησε αρκετούς γνωστούς και προβεβλημένους καλλιτέχνες, που ένωσαν  τις φωνές τους με τα αιτήματά μας. Αυτή η προσπάθεια χιλιάδων καλλιτεχνών ανάγκασε την Κυβέρνηση να δώσει αυτά τα ελάχιστα που έδωσε για τους εργαζόμενους του κλάδου, που απ’ ότι φαίνεται ούτε αυτά τα λίγα δεν είχε την πρόθεση να παρέχει. Σήμερα χιλιάδες συνάδελφοί μας μένουν χωρίς καμία στήριξη.

 Οι ενέργειες μεμονωμένων καλλιτεχνών που  διοργανώνουν συναυλίες «αλληλεγγύης» και «αγάπης» δεν έχουν καμία σχέση με το δικό μας αγώνα, ούτε με τον αγώνα των υγειονομικών.

Τώρα πρέπει να εκφραστεί με πιο έντονο τρόπο η αλληλεγγύη όλων μας, σε αυτούς που χτυπιόνται από την Κυβερνητική πολιτική.

Η Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι περνάμε σε επόμενη φάση. Λένε ότι σε αυτή τη φάση θα χρηματοδοτούν αποκλειστικά τους εργοδότες μας. Η αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνεί λέγοντας ότι «πρέπει να χρηματοδοτηθεί η εργασία και όχι η ανεργία». Δηλαδή περνάμε σε μια φάση που η λεγόμενη «ατομική ευθύνη» δε θα αφορά την προστασία από τον ιό ,αλλά θα αφορά την επιβίωσή μας.

Δεν αποφασίσαμε εμείς ατομικά να μη δουλεύουμε. Την απόφαση την πήρε η Κυβέρνηση που έκλεισε τους χώρους δουλειάς μας. Την απόφαση για το αν θα ξαναδουλέψουμε θα την πάρουν οι εργοδότες του κλάδου με κριτήριο τα κέρδη τους.

Περιεχόμενο του αγώνα μας  δεν μπορεί να είναι η διεκδίκηση χρηματοδότησης των εργοδοτών του κλάδου μας. Αυτό το περιεχόμενο που βάζουν έντεχνα κάποιες «πολιτιστικές πλατφόρμες» και πολιτιστικοί σύλλογοι, δεν έχει σχέση με τις διεκδικήσεις μας.

Τώρα πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για την επιβίωση όλων μας. Η επιβίωση όλων των συναδέλφων μας περνά αποκλειστικά μέσα από τους αγώνες που διαμορφώνουν οι συλλογικές μας ανάγκες και αποφασίζουν τα συλλογικά μας όργανα και όχι μέσα από τηλεδιασκέψεις που ψαρεύουν στα θολά νερά της ατομικής απόγνωσης.

Αυτές τις δύσκολες για όλους μας 45 ημέρες μάθαμε ότι το Σωματείο μας και η συσπείρωσή μας σε αυτό μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα απ’ αυτά που φανταζόμασταν.

Μόνη μας ελπίδα η συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση.

 Συνεχίζουμε πιο πολλοί σ’ αυτό το δρόμο με μεγαλύτερη δύναμη, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.

Για το Δ.Σ.

            Ο Πρόεδρος                                     Ο Γ. Γραμματέας

Βασίλης Παρασκευόπουλος           Κώστας Σταυρόπουλος