Ο Παναγιώτης Πετρονικολός υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μηχανικούς ήχου της Ελληνικής μουσικής. Η υπογραφή του βρίσκεται πίσω από δεκάδες αριστουργήματα και εκατοντάδες ηχογραφήσεις κάθε είδους και ύφους. Άνθρωπος γλυκός και ουσιώδης, με θετική ενέργεια και βαθιά γνώση του αντικειμένου, βοήθησε δημιουργούς, ερμηνευτές και μουσικούς να αποτυπώσουν το δημιουργικό τους έργο στο στούντιο ενώ πολλές φορές ενέπνευσε και έδωσε λύσεις σε σημαντικές στιγμές της Ελληνικής δισκογραφίας. Πέρασε από τα στούντιος PDF και Σκιαδά για να καταλήξει στο αγαπημένο του στούντιο Sierra, του οποίου υπήρξε κεντρικός ηχολήπτης και στυλοβάτης. Δεν υπάρχει σημαντικός άνθρωπος της Ελληνικής μουσικής που να μην γνώριζε και να μην τιμούσε τον Παναγιώτη Πετρονικολό, τον λαμπρό τεχνικό και τον εξαίρετο άνθρωπο. Η απώλεια του φτωχαίνει την δημιουργική Ελληνική μουσική σκηνή.

Ο Μανώλης Λιδάκης (πραγματικό επώνυμο Σπυρλιδάκης), γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1960 στο Ηράκλειο Κρήτης όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στην μουσική, σπουδάζοντας κιθάρα και συμμετέχοντας ως τραγουδιστής στις τοπικές Φιλαρμονικές. Από την συμμετοχή και διάκρισή του στην ιστορική τηλεοπτική εκπομπή “Να η ευκαιρία” το 1982, γνωρίστηκε με τον Γιώργο Κατσαρό, ο οποίος ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής της εκπομπής και έτσι προέκυψε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος “Μετά από σένανε” (1982) ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε και στο δίσκο του Τάκη Μπουγά “Μίλα μου απλά”. Ακολούθησαν κι άλλοι προσωπικοί δίσκοι και συμμετοχές του σε εργασίες του Νίκου Ξυδάκη (Πρώτο βράδυ στην Αθήνα, 1983), του Γιάννη Μαρκόπουλου (Ρεπορτάζ, 1985) και του Νότη Μαυρουδή (Κάπου Ανατολικοδυτικά, 1989), αλλά η πραγματική του καταξίωση ήρθε στο ξεκίνημα της επόμενης δεκαετίας και κυρίως με το πολύ πετυχημένο άλμπουμ “Ούτε που ρώτησα” (1990) που τον επέβαλε στις κορυφαίες δυνάμεις του ελληνικού πενταγράμμου.
Ο Μανώλης Λιδάκης υπηρέτησε με σεβασμό το καλό ελληνικό τραγούδι, μακριά από λογικές εύκολης ανάδειξης και γρήγορης επιτυχίας. Με την ζεστή φωνή του και το καλλιτεχνικό του ένστικτο επανέφερε στο προσκήνιο ξεχασμένες λαϊκές δημιουργίες μεγάλων συνθετών όπως του Τσιτσάνη, του Παπαιωάννου, του Μπαγιαντέρα, του Άκη Πάνου, παραδοσιακά τραγούδια της ιδιαίτερης πατρίδας του της Κρήτης. Αξέχαστη θα μείνει η ερμηνεία του στο “Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε” του Μάνου Λοΐζου σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ. Έντυσε με την φωνή του μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια των σύγχρονων τραγουδοποιών: Χρήστος Νικολόπουλος, Βάσω Αλαγιάννη, Τάσος Γκρους, Ορφέας Περιδης, Σωκράτης Μάλαμας, Γιάννης Σπάθας, Κώστας Λειβαδάς, Παντελής Θαλασσινός, Σταμάτης Κραουνάκης και πολλοί άλλοι.
Συμμετείχε, μαζί με δεκάδες γνωστούς τραγουδιστές, στην μεγάλη διαδικτυακή συναυλία αλληλεγγύης που οργάνωσε το Σωματείο μας τον Δεκέμβρη του 2020, με σκοπό την ενίσχυση του Ταμείου Αλληλεγγύης του Συλλόγου μας αλλά και την προβολή της διεκδίκησης για μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους στο χώρο του Πολιτισμού.
Ο Μανώλης Λιδάκης άφησε πίσω του ένα σημαντικό έργο και ένα ισχυρό αποτύπωμα στο ελληνικό τραγούδι.

Κατεβαίνουμε μαζικά στη συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος

Δίνουμε το ραντεβού του Συλλόγου μας για την Απεργιακή συγκέντρωση στα Public Συντάγματος (κάτω πλευρά της Πλατείας) στις 9.30 π.μ.

Για τις ανάγκες μεταφοράς των διαδηλωτών θα λειτουργήσουν Μετρό-Ηλεκτρικός-Τραμ, από τις 9 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ

Φαίνεται ότι η συμμετοχή του επαγγέλματός μας στην Απεργία στις 28, θα είναι πάρα πολύ μεγάλη.

Ήδη σχήματα σε μεγάλες μουσικές σκηνές δηλώνουν ότι θα απεργήσουν. Αντίστοιχα, και στα μεγάλα μαγαζιά (πίστες) δηλώνουν συμμετοχή στην Απεργία.

Δείχνει ότι την Παρασκευή 28 Φλεβάρη δε θα δουλέψει κανένα μαγαζί με ζωντανή μουσική. Πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο γεγονός καθώς ούτε και στη ψήφιση του 2ου μνημονίου που υπήρχε γενική Απεργία Σάββατο και Κυριακή δεν είχαμε τέτοια απεργιακή συμμετοχή στον κλάδο μας, παρά τη μαζική οργή που ήταν διάχυτη τότε.

Τις μέρες που απομένουν μέχρι τις 28 Φλεβάρη κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να φτάσει το απεργιακό μήνυμα σε κάθε χώρο δουλειάς.

Σημαντικός κρίκος σ’ αυτή την προσπάθεια είναι η Γενική Συνέλευση τη Δευτέρα 24/2 στις 8 μ.μ. στην Πάντειο, αίθουσα 209 (Λ. Α.Συγγρού 136, 10 λ. από σταθμό Συγγρού-Φιξ, είσοδος από τον πεζόδρομο πίσω από τη Σχολή).

Η μαζική συμμετοχή σε αυτήν είναι το αναγκαίο βήμα για την επιτυχία της Απεργίας αλλά και για την προσπάθεια που κάνουμε, μετά από πάρα πολλά χρόνια να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση για το χώρο των καλοκαιρινών συναυλιών.

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος εκφράζει την αλληλεγγύη του στην Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ), Αφροδίτη Ρέτζιου, που παραπέμπεται σήμερα σε δίκη, με κατηγορίες που αφορούν την παραβίαση του αντιδραστικού νόμου Χρυσοχοΐδη «για τον περιορισμό των διαδηλώσεων».

Η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας δικάζεται ως «πρωταίτια» για το «έγκλημα» των κινητοποιήσεων των νοσοκομειακών γιατρών την περίοδο της πανδημίας, τότε που απαιτούσαν από την Κυβέρνηση να πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να μπορέσει να λειτουργήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας : άμεσες προσλήψεις όλου του απαραίτητου προσωπικού, να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας που είχαν καταργηθεί και ειδικά τα νοσοκομεία Λοιμωδών Νοσημάτων που καταργήθηκαν με το απερίγραπτο σκεπτικό πως «δεν υπάρχουν πλέον λοιμώδη νοσήματα στην Ελλάδα»(!).

Όλοι θυμόμαστε τους μεγάλους αγώνες που έδωσαν οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι των δημόσιων νοσοκομείων την περίοδο της πανδημίας προκειμένου να κρατήσουν όρθιο το διαλυμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο ξηλώθηκε και συνεχίζει να ξηλώνεται μεθοδικά στο πλαίσιο της πολιτικής που περικόπτει τις κρατικές δαπάνες για την υγεία, αυξάνει τη συμμετοχή των ασφαλισμένων στο κόστος των εξετάσεων και των φαρμάκων, λειτουργεί απογευματινά ιατρεία και απογευματινά χειρουργεία με ιδιωτικο-οικονομικούς όρους μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, μπουκώνει με εκατομμύρια επιδοτήσεις από τα κρατικά ταμεία τις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές και τις φαρμακοβιομηχανίες που ειδικά μέσα στην πανδημία έσπαγαν ρεκόρ κερδών και είδαν τις μετοχές τους να εκτοξεύονται. 

Σήμερα μεγάλοι επενδυτικοί όμιλοι από Σαουδική Αραβία επενδύουν στον ιδιωτικό Τομέα Υγείας της Ελλάδας αναγνωρίζοντας πως πρόκειται για έναν τομέα δυναμικά αναπτυσσόμενο που υπόσχεται μεγάλα και μακροπρόθεσμα κέρδη, ακριβώς επειδή οι παροχές του δημόσιου τομέα συρρικνώνονται δραματικά και όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τις ανάγκες της υγείας τους.

Η κρατική καταστολή σε βάρος των αγωνιζόμενων υγειονομικών αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα της πολιτικής που εμπορευματοποιεί την υγεία, ακριβώς γιατί ο αγώνας των υγειονομικών έβαλε στο στόχαστρο αυτή την πολιτική. Άλλωστε με βάση τον ίδιο νόμο καλείται σε απολογία και ο Πρόεδρος του δικού μας Συλλόγου Βασίλης Παρασκευόπουλος στις 2 Ιούνη στα Δικαστήρια της Ευελπίδων, για τις κινητοποιήσεις που κάναμε εν μέσω πανδημίας διεκδικώντας μέτρα για την στήριξη των εργαζόμενων στο χώρο του Πολιτισμού.

Απαιτούμε να σταματήσει άμεσα η δίωξη σε βάρος της Αφροδίτης Ρέτζιου, του Βασίλη Παρασκευόπουλου, δεκάδες άλλες διώξεις σε βάρος συνδικαλιστών που βρίσκονται σε εξέλιξη. Απαιτούμε να καταργηθεί ο αντιδραστικός νόμος Χρυσοχοΐδη και όλο το αντιδημοκρατικό πλέγμα νόμων που βάζει εμπόδια και ποινικοποιεί το δικαίωμα των εργαζόμενων να διεκδικούν μαζικά και οργανωμένα το δίκιο τους.

Με την μαζική μας συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας, Δευτέρα 24 Φλεβάρη στις 8 μ.μ., στην αίθουσα 209 του Παντείου Πανεπιστημίου (Λεωφόρος Συγγρού 136, 10 λ. από σταθμό Συγγρού-Φιξ, είσοδος από τον πεζόδρομο πίσω από τη Σχολή) και στην 24-ωρη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία στις 28 Φλεβάρη, στη δεύτερη επέτειο από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα κράτους-ΤΡΑΙΝΟΣΕ-Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Τέμπη, να δώσουμε αποφασιστική απάντηση, θα δικάσουμε και θα καταδικάσουμε την Κυβέρνηση και την πολιτική της.