Την Πέμπτη 28 Μάρτη στην Ομόνοια στις 4 το απόγευμα εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα αιτήματα των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ.

Η Κυβέρνηση, συνεχίζοντας την πολιτική όλων των προηγούμενων Κυβερνήσεων για εκποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας μας, δίνει τη χαριστική βολή στη ΛΑΡΚΟ.

Αντί να εκσυγχρονίσουν και να αναπτύξουν την μοναδική βιομηχανία παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση δίνοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας, την παραχωρούν σε «επενδυτή» εξασφαλίζοντας την απόλυση όλων των εργαζομένων, δίνοντάς τους προίκα ορυκτό πλούτο αξίας μεγαλύτερης των 20 δις ευρώ.

Στηρίζουμε τα αιτήματα των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ για να παραμείνουν στον τόπο τους, να συνεχίσουν να ζουν από τη δουλειά τους και ο πλούτος που παράγουν να ωφελεί το λαό της χώρας μας κι όχι την ανάπτυξη των κερδών μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Την Πέμπτη 28 Μάρτη οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ κατεβαίνουν στην Αθήνα μαζί με τις οικογένειές τους διεκδικώντας όλα τα παραπάνω και διαδηλώνουν έξω από το Υπουργείο Οικονομικών Νίκης 5 στο Σύνταγμα, στις 5 το απόγευμα.

Συμμετέχουμε μαζικά στην προσυγκέντρωση της ίδιας ημέρας, στις 4 το απόγευμα στην Ομόνοια αλλά και στη Συνέντευξη Τύπου των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ, την Τετάρτη 27 Μάρτη έξω από το Υπουργείο Οικονομικών στην οδό Νίκης στις 11 π.μ.  

Στα πλαίσια των εργασιών της Επιτροπής για τη διαβάθμιση των Πτυχίων των Ωδείων κλήθηκε αντιπροσωπεία του Σωματείου μας. Μέλη αυτής της Επιτροπής αποτελούν εκπρόσωποι της Πολιτικής ηγεσίας του Υπ. Παιδείας, του Υπ. Πολιτισμού, ο Πρόεδρος του ΕΟΠΠΕΠ και υπηρεσιακοί παράγοντες των δύο Υπουργείων.

Οι εργασίες της Επιτροπής ξεκίνησαν αμέσως μετά την ψήφιση από τη Βουλή του νόμου για την Ανώτερη Επαγγελματική Εκπαίδευση, με βάση τον οποίο τη θέση των παλαιών ΤΕΙ καταλαμβάνουν τα ΙΕΚ. Δηλαδή η Ανώτερη Εκπαίδευση υποβιβάζεται στο επίπεδο της κατάρτισης, σε σχέση με τα ΤΕΙ που προσέγγιζαν  την Ανώτερη Εκπαίδευση.

Αυτή η εξέλιξη αποτελεί συνέχεια της κατεύθυνσης υποβάθμισης και των προπτυχιακών Πανεπιστημιακών τίτλων που γίνεται εδώ και χρόνια από πολλές Κυβερνήσεις, με καθορισμό 3 ετών, ακόμα και 2 ετών Πανεπιστημιακών σπουδών. Μια κατεύθυνση που μεταφέρει γνωστικά πεδία από τον προπτυχιακό κύκλο σπουδών στους μεταπτυχιακούς κύκλους.

Από τη συζήτηση και τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων της Κυβέρνησης ήταν φανερή η προσπάθεια να εμφανιστεί σαν ευκαιρία για τους Πτυχιούχους των Ωδείων η κατάταξη στο επίπεδο 5 μαζί με τους απόφοιτους των ΙΕΚ. Διατυπώσαμε ξεκάθαρα τη θέση του Σωματείου μας, ότι αποτελεί προκλητικό υποβιβασμό η ισοτίμηση  μιας 12χρονης απαιτητικής εκπαίδευσης με μια 3ετή κατάρτιση.

Απέναντι σε αυτή την αυτονόητη θέση παράγοντες του Υπ. Παιδείας μας ανέφεραν ότι η απόκτηση ενός τίτλου σπουδών σε ΙΕΚ προϋποθέτει τη 12χρονη υποχρεωτική Εκπαίδευση, λες και για τον απόφοιτο ενός Ωδείου δεν απαιτείται η 12χρονη φοίτηση στην υποχρεωτική Εκπαίδευση μαζί με τη 12χρονη σπουδή του οργάνου.

Είναι προφανές ότι αυτοί που διατυπώνουν αυτές τις απόψεις είτε δεν κατανοούν το αντικείμενο μας, είτε προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κοινωνικό αυτοματισμό άλλων Πτυχιούχων απέναντι στα δίκαια αιτήματα μας. Προσπάθησαν επίσης να μας πείσουν να  αποδεχθούμε αυτή την υποβάθμιση, «κλείνοντας μας το μάτι» για δήθεν προνομιακούς όρους  εισαγωγής των Ωδειακών αποφοίτων στο Πανεπιστήμιο.

Ακόμα και στο αίτημα μας για δημιουργία  συστήματος Δημόσιας και Δωρεάν  Μουσικής Εκπαίδευσης από τα πρώτα παιδικά χρόνια μέχρι την Πανεπιστημιακή βαθμίδα έκαναν τους έκπληκτους για το πώς μπορούμε να ζητάμε Δημόσια Εκπαίδευση όταν όλα αυτά τα χρόνια παρέχεται αποκλειστικά Ιδιωτική Εκπαίδευση.

Λίγους μήνες πριν, με μεγάλες κινητοποιήσεις και τέσσερεις Απεργίες, στριμώξαμε την Κυβέρνηση ζητώντας Δημόσια Πανεπιστημιακή Μουσική Εκπαίδευση που να καλύπτει τις ανάγκες και πρόβλεψη ενός ατομικού προγράμματος εξομοίωσης των αποφοίτων των Ωδείων με εκείνους των Πανεπιστημιακών Μουσικών Σχολών, μέσα από διαδικασίες που θα καθορίσει το Υπουργείο Παιδείας και το Πανεπιστήμιο.  

Στην Επιτροπή, καταθέσαμε το Υπόμνημα που είχαμε  συζητήσει συλλογικά και με αυτό είχαμε τοποθετηθεί πριν ένα χρόνο στην Επιτροπή για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου παραστατικών Τεχνών. (επισυνάπτουμε το κείμενο).

Κανένας εφησυχασμός, καμία εμπιστοσύνη στις Κυβερνητικές προθέσεις.

ΑΜΕΣΑ ενημερώνουμε και κινητοποιούμαστε

ενάντια στα σχέδια υποβάθμισης των Πτυχίων μας.

Καλούμε σε σύσκεψη για το θέμα αυτό,

την Παρασκευή 5 Απρίλη και ώρα 12 το μεσημέρι, στα γραφεία του Σωματείου (Σαπφούς 10)

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος συμμετέχει στην παράσταση διαμαρτυρίας και συνέντευξη τύπου Ομοσπονδιών και Πρωτοβάθμιων Εργατικών Σωματείων για τις συλλογικές συμβάσεις και τον κατώτερο μισθό την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στο Υπουργείο Εργασίας, στις 12.30 μ.μ. και

ΚΑΛΕΙ σε μαζική συμμετοχή τους εργαζόμενους του κλάδου.

Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για την “αύξηση” του κατώτατου μισθού, υλοποιώντας την αντεργατική νομοθεσία και τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου μόνο αγανάκτηση προκαλούν στους εργαζόμενους, που βλέπουν το εισόδημά τους καθημερινά να συρρικνώνεται από την ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και ιδιαίτερα στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στα καύσιμα.

Προκαλεί τη νοημοσύνη μας η Κυβέρνηση, προσπαθώντας, με τα ψίχουλα που θα προσθέσει στον κατώτατο μισθό, να χρυσώσει το χάπι της βάρβαρης πολιτικής που έχει “καταπιεί” τις τριετίες από το 2012 ως το 2023, τα δώρα των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων, που αναγκάζει τους εργαζόμενους να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά για την εκπαίδευση και την υγεία που ιδιωτικοποιούνται περισσότερο, για τα φάρμακα που ακριβαίνουν, για τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σφαγεία των λαών.

Στον εμπαιγμό των εξαγγελιών του Πρωθυπουργού,

οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους θα απαντήσουν προτάσσοντας τις δικές τους ανάγκες και τη δική τους ζωή απέναντι στα κέρδη των κεφαλαιοκρατών που η κυβέρνηση υπηρετεί.

Όπως έκαναν και στη μεγάλη απεργία της 28ης Φλεβάρη, αφήνοντας στην άκρη τον συνδικαλισμό του κοινωνικού εταιρισμού της ΓΣΕΕ, έτσι και τώρα θα απαιτήσουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας, επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, κατώτατος μισθός στα 900€.

Καλούμε τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα σωματεία της Αττικής σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας και στη συνέντευξη τύπου  που θα πραγματοποιήσουν τα συνδικάτα μας την Τετάρτη 20 Μάρτη στο Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29) και ώρα 12.30 μ.μ., για να δώσουμε τη δική μας απάντηση στο θέμα του μισθού και να καθορίσουμε τη συνέχεια της αγωνιστικής μας δράσης και διεκδίκησης.

Οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία που υπογράφουν το κάλεσμα:

·        Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος.

·        Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών.

·        Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας.

·        Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδος.

·        Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Ν. Αττικής.

·        Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

·        Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής

Λίγες μέρες μετά τη μεγαλειώδη Απεργία στις 28 Φλεβάρη, η Κυβέρνηση και η εργοδοσία σέρνουν σε δίκη τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της ΕΝ.Ε.Δ.Ε.Π. (το Σωματείο των εργαζομένων στο λιμάνι της COSCO).

Το ποινικό αδίκημα του Προέδρου είναι ότι τόλμησε να οργανώσει τον αγώνα των εργαζομένων λιμενεργατών για να παρθούν μέτρα ασφαλείας και να μη χάνουν τη ζωή τους την ώρα της δουλειάς.

Κυβέρνηση, εργοδοσία, δικαστήρια, δε σεβάστηκαν  ούτε το πένθος και την αγανάκτηση όλων αυτών των εργαζομένων μετά το φρικτό θάνατο που είχε συνάδελφός τους μπροστά στα μάτια τους.

Τη Δευτέρα 11 Μαρτίου καλούν στο δικαστήριο για να δικάσουν τον Πρόεδρο του Σωματείου Μάρκο Μπεκρή, δείχνοντας πόσο υποκριτικές είναι οι δηλώσεις τους στη μαύρη επέτειο για τα Τέμπη, όταν δικάζουν εργαζόμενους που διεκδικούν μέτρα ασφαλείας για την προστασία της ζωής και όχι αυτούς που τα καταστρατηγούν.

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος τιμάει την 8^η Μαρτίου Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, σύμβολο του αγώνα για την ασυμβίβαστη καθημερινή πάλη για την γυναικεία ισοτιμία.

Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που αγωνίζονται απέναντι στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μονοπωλιακών ομίλων. Τις αγρότισσες που μαζί με τους άντρες τους δίνουν μάχη για να μπορούν να συνεχίσουν να καλλιεργούν την γη τους, για να μην τους την αρπάξουν οι τράπεζες. Χαιρετίζουμε τις φοιτήτριες και τις μαθήτριες που κατεβαίνουν μαζικά στους δρόμους ενάντια στους νέους ταξικούς φραγμούς στο δικαίωμα στην μόρφωση που θέτει ο νόμος για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στις γυναίκες που οργανωμένα παλεύουν μέσα από τα συνδικάτα τους για σύγχρονα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Που έκαναν το βήμα να απεργήσουν στην πρόσφατη Πανελλαδική Απεργία που έδειξε στην Κυβέρνηση πως αντιπολίτευση υπάρχει και αυτή γίνεται στους δρόμους με τον λαό μπροστάρη.

Τα δικαιώματα των γυναικών δεν χωράνε στο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των επιχειρηματικών ομίλων και των λόμπυ. Το μήνυμα της 8ης Μάρτη είναι ζωντανό και επίκαιρο καθώς η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών έρχεται αντιμέτωπη με νέες μορφές ανισοτιμίας και καταπίεσης στην εργασία, στην κοινωνική ζωή ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και επειδή όλες αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές ντύνονται με έναν μανδύα κάλπικου προοδευτισμού, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι σύγχρονο και προοδευτικό, τι είναι αντιδραστικό και αναχρονιστικό.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι το δικαίωμα στην σταθερή και μόνιμη εργασία. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η ευρωενωσιακή «ευελιξία στην εργασία» που κάνει την ζωή της εργαζόμενης γυναίκας λάστιχο με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με επέκταση της αυταπασχόλησης (Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών) σε βάρος της σταθερής εργασίας, με το σύγχρονο δουλεμπόριο που ονομάζεται ενοικίαση εργαζόμενων.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι το δικαίωμα για 8 ώρες εργασία, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες για συμμετοχή στην κοινωνική ζωή. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η 10-ωρη και 12-ωρη ημερήσια εργασία, το 72-ωρο, η δουλειά ήλιο με ήλιο, οι μισθοί πείνας.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η μείωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης για το σύνολο των εργαζόμενων και ειδικότερα για τις γυναίκες με βάση την εκτίναξη του παραγόμενου πλούτου. Αντιδραστικό και αναχρονιστικό είναι η εξίσωση προς τα επάνω των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, το σπρώξιμο των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης σήμερα στα 67, αύριο στα 70 και δεν έχει σταματημό.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η αύξηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου να οδηγεί σε καλυτέρευση της ζωής για το σύνολο της κοινωνίας και πρώτα από όλα για την εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας. Η πάλη απέναντι σε κάθε είδους διάκριση σε βάρος των γυναικών, απέναντι σε σκοταδιστικές αντιλήψεις πως ο ρόλος της γυναίκας είναι στο σπίτι, μακριά από την κοινωνική ζωή.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η περιφρούρηση και διεύρυνση της μητρότητας, του ιδιαίτερου ρόλου της γυναίκας στην αναπαραγωγική διαδικασία και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτόν και όχι η κατάργησή τους στο όνομα της ψευδεπίγραφης «ισότητας των φύλων» που προωθούν Ε.Ε. και κυβερνήσεις. Είναι η επέκταση του πλέγματος προστασίας της μητρότητας (άδεια κύησης, θηλασμού, αναρρωτικές κλπ) που σήμερα καλύπτει ένα ελάχιστο τμήμα των εργαζόμενων γυναικών σε τμήματα του Δημοσίου Τομέα, σε όλες τις εργαζόμενες γυναίκες.

Στην εποχή μας που όλο και μεγαλύτερα τμήματα της βαριάς χειρωνακτικής εργασίας αλλά ακόμα και λειτουργιών διανοητικής εργασίας αντικαθίστανται από την εργασία των μηχανών, προβάλλει ως αναγκαιότητα η νέα μορφή των σχέσεων των ανθρώπων προς την παραγωγή του πλούτου και επάνω σε αυτή την βάση και η σχέση των δυο φύλων.

Η ραγδαία εξέλιξη στα μέσα παραγωγής έρχεται σε αντίθεση τον κοινωνικά ξεπερασμένο τρόπο παραγωγής, και αυτό δυσκολεύει το να έρθει στην επιφάνεια το πραγματικά σύγχρονο περιεχόμενο για το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, ανάμεσα σε αυτές και των σχέσεων των δυο φύλων.

Η σκέψη μας είναι στα εκατομμύρια των γυναικών σε όλο τον κόσμο που βρίσκονται αντιμέτωπες με τις συνέπειες της ληστρικής εκμετάλλευσης των μονοπωλιακών ομίλων σε βάρος των λαών, με τους πολέμους, την προσφυγιά, την μετανάστευση.

Η σκέψη μας είναι στις γυναίκες και στα παιδιά της Παλαιστίνης που δολοφονούνται από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ με τις ευλογίες της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας.

Στις μετανάστριες και πρόσφυγες που φορτώνονται μαζί με τα παιδιά τους σε σαπιοκάραβα σε αναζήτηση μιας ανθρώπινης ζωής, που αντιμετωπίζουν τα κυκλώματα διακινητών, τους φράχτες, επαναπροωθήσεις, τις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής (Frontex), τις απαράδεκτες συμφωνίες της Ε.Ε. για την διαχείριση του Μεταναστευτικού που καταπατούν τα στοιχειώδη δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων και οδηγούν συχνά σε τραγωδίες όπως το περσινό συγκλονιστικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.

Ο αγώνας για την απελευθέρωση της γυναίκας από την ανισοτιμία και τις διακρίσεις είναι μέρος του συνολικού αγώνα της εργατικής τάξης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά, χωρίς κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις.

Σε αυτό τον αγώνα είναι η θέση όλων των γυναικών της εργατικής τάξης πλάι στους άνδρες, στον δρόμο που χάραξε η 8^η Μάρτη.